CHAPTER 6
1441 Words
CHAPTER 6
NAHIHIYA na ako kay blair dahil nakapag leave nanaman ako ng dalawang araw dahil nagkasakit ako at kailangan ko talaga ng pahinga ng buong araw dahil narin siguro laging babad sa trabaho at minsan nakakalimutan panag kumain dahil kailangan talaga
nakakapanghinayang din yung araw na inabsent ko para lang magpagaling,sahod din yun,ipon din yun para naman kahit papano ay may maipundar ako para sa sarile ko n agaling sa pawis ko na ako yung nagpakahirap,na hinde galing sa ibang tao
"Papasok na ako bukas"mahina kong sambit
"No,you need a rest,bakit ka kasi nag papalipas ng gutom?,you're heardheaded woman"
"pinapasweldo mo ako kaya responsibilidad kong pumasok sa trabaho"
"it's my fault why you're sick,so it's my responsible to take care of you,and you need to cooperate to take care of you,don't be stubborn andy"
"Nahihiya ako sayo,alam mo ba yun?,ang dami mo ng natulong saakin sa loob ng mahabang taon,nahihiya na ako sayo blair,alam kong kapatid ka ni damon,pero sobra na tong tulong na binibigay mo,nakakahiya na ayaw ko ng maging pabigat sayo,ang tanging nagawa ko nalang sayo ang tulungan ka sa company mo,dahil yun nalang ang kaya kong itulong sayo,ayaw ko ng maging pabigat,kaya please wag mo na akong tulungan ngayon kaya ko na sarile ko,nahihiya na talaga ako sayo blair"pinilit kong wag tumulo ang luha ko
"if damon still alive,i will never see you who you are,I'm sure I'll hate you if he alive,but now he's not,he's die,kaya naging responsibilidad mo pa ako,pasensya nakung naging pabigat ako hinde ko kasi kaya noon,hinde ko kayang tumayo sa sarile kong mga paa,hinde ko kayang lagpasan yun ng mag-isa kung wala ka baka wala ako ngayon dito,kaya osbra akong nag p-pasalamat sayo,I'm so glad that damon had brother like you,If he alive,He will proud of having brotherlike you"
Umiwas sya ng tingin ng magtama ang mga mata namin "You don't need to say it,I'm glad that my little brother having a girl like you,strong,independent,and kind your so sweet,nasayo na ang lahat at masaya na ako na kahit ang daming lalaki dyan but you still loyal to my brother,i'm happy with that,worth it lahat ng tulong na ginawa ko dahil dun,I know my little brother mad at me rn,because of me he d-die"
Simula nang araw nayun,mas lalo nya pa ako tinulungan kahit sa maliit na bagay pero pagdating sa trabahao ay trabaho hinde namin sinasalin ang personal na buhay sa trabaho namin,kahit minsan ay lagi nanaman syang wala ay sinasabi nya agad saakin dahil baka daw igugud ko nanaman daw ang sarile ko sa trabaho at pabayaan ang sarile ko
The day passed lonzo come close to me,mas lalo akong napaplapit sakanaya and I'm scared with that,i don't that i'll fall inlove with him and unlove damon,ayaw ko mangayri yun kaya hanggang maaari kung kinakailangan ko talagang umiwas ay umiiwas na talaga ako,iba na ang nararamdaman ko,una palang naman eh,my heart beating so fast when we first met
my damon,my baby,i miss you so much,i want to be with you,and make a family,I'm still teaching myself to not thinking of him,because is still hurts,ayaw ko na syang isipin dahil masakit parin,parang kahapon lang yun,I wis he was here,I wish he would have been fulfilled he's promise to me,that he will never leave me,I'm still into him
I'm glad that i am still alive,I can still walk,I can still talk,and I can still feel pain,and it's because blair,he never leave me,like his brother did,even that I hate him that time,dahil sakanya nawala saakin si damon,but i'm still thankful,sinisisi nya ang sarile dahil sakanya na bawian ng buhay ang kapatid nya,I'm still hate him,I'm still mad at him pero hinde ko pinapahalata dahil ayaw kong isumabat nya saakin ang ilang taong nandyan sya para saakin
They're vampires,pero sarile din pala nilang kalahi kaya nilang patayin dahil sa lumabag ito ng rules,grabe pala ang parusang binigay nila bakit saating mga tao,bitay para sa mga taong pumatay o kaya bilanggo ng habang buhay,we are human not robot nor what,we still need to alive,god create us,so he os the one who can take the life he made,human are human they can't killed anyone they want
I was shock whem someone grab me and hug me,na estatwa ako dahil dun,ang higpit ng yakap nya parang anytime ay pwede akong masakal dahil sa higpit ng yakap nya saakin
"Who are you?"tanong ko at sabay tulak sakanya ng mahina
"Miss Andy.."tawag nya saakin,tinignan ko naman sya ng maigi,nnaliit ang mata ko dahil hinde ko sya kilala
"can you tell me?,who are you?Mr"tanong ko pa,hinawakan nya ako sa dalawang balikat at inalog ng konti ang balikat ko
"You mean you didn't remember me?"i nod at him,blair is in my side
"she didn't remember you,you know what happened a years ago"mahinang sambit ni blair
"You remember my boss your husband"i nod
"I remember him,our memories but his face,i can't remember"
He cannot believe what we said to him,ako din hinde makapaniwala na mukha lang nya ang hinde ko maalala pero ang memories namin nanantiling nasa puso ko,hinde ko man sya maalala sa mukha alam kong maalala ko sya sa memories namin at sa mga kilos nya
Nagk-kwentuhan lang kaming tatlo at puro si blair lang naman ang sumasagot para saakin,at minsan hinde ko sila maintindihan dahil nag -uusap na sila sa ibang language,minsan napapatingin pa si neil saakin kaya ningingitian ko nalang sya at ngingiti sya ng pilit saakin at babaling ulit kay blair
"Why he's not show his self to her?"hinde ko alam kung sino nang pinag uusapan nila,abala lang ako sa pagkain
"he already did,but he's not like before,you know"may sinabi pa si blair na hinde ko alam dahil iniba nya nanaman ng language
Neil massage his temper and deep sight "He knew that,her wife still inlove with him,but he's not show his self,and be with her again,para hinde na maging miserable ang buhay ng asawa nya"
ayaw kong mag-assume dahil alam ko namang wala ng babalik saakin,baka iba yung pinag-uusapan nila at ganon lang din ag buhay dahil mahirap ng umasa sa wala,masasaktan lang ako,kahit na may pakiramdma ako ay ayaw ko paring maniwala
I stood up,napatingin sila saaking dalawa "I have to go,ella and eunice waiting at me"
It's already 6:30 pm but i'm still here waiting them to stop talking,kaya mabuti ng umuwi na ako dahil s-sunduin ko pa yung dalawa at kaya ko namang mag taxi kung sakaling mag offer sila
"Hahatid na kita"blair suggest,but I refused
"Mag T-taxi nalang ako blair,at mag usap lang kayo jan mukhang ang dami nyong hinde pag-uusapan kaya aalis na ako,at may naghihintay pa saakin"
Hinde na rin nakipag matigasan si blair at hinatid nya lang ako sa labas para maghintay ng taxi,pagkasakay ko kumawag pa sya at unti-unting lumakad npatalikod hanggang sa tuluyan ng tumalikod sa taxi at naglakad pabalik sa cafe,nagbayad ako sa taxi at bumaba agad para pumunta sa bahay ng landlady,naglakad lang ako ng medyo malayo at hanggang sa makapunta sa harap ng bahay ng landlady
"Good Evening po"bati ko sa landlady,ngumiti sya at tumalikod,pagbalik nya inabot nya saakin yung bagpack na maliit ni ella at kinuha si ella na tulog na,nag pasalamat ako sakanya bago kami umuwi ni eunice na nakapit sa laylayan ng blouse ko
Nang makauwi kami ay ganon lang mag h-half bath si eunice at papasok sa kwarto para matulog,at ganon din ako,ganon lagi ang gabo na lumilipas habang kasama ko sila minsan gising si ella kaya naglalaro pa kami,even i'm tired from work I'm still have time to play with them and cook our dinner
"aalagaan ko naman po sila wag nyo lang po silang kunin saakin,napamahal na ako sa mga bata,wag nyo po silang kunin,kahit hinde ko sila kaano-ano ay napamahala na sila saakin"
Hinde nanaman nila ako pinakinggan batas nanaman ang pinairal nila,hinde naman masama ang mag-alaga ng bata kahit wala akong katuwang,hinde naman masama ang kupkupin ang mga bata,wala namang masama sa ginawa ko pero bakit parin nila kinuwa?
kimuha nanaman nila ang mga batang napamahal saakin,lagi nalang ba ako maiiwang mag-isa?,lagi nalang ba akong ganito?,lagi nalang nila kukunin ang kasiyahan ko,ang meron ako hinde ko na kayang mag-isa,hinde ko na kaya
ilang-araw palang sila na saaki pero masasabi kong napamahal na ako sa mga batang yun,sila nalang ang meron ako wala na wala nanamang natira para saakin,naubusan nanaman ako,naubusan nanama ako ng dahilan para mag stay
balak nilang ipa-ampon ang mga bata sa mag-asawang naghahanap ng anak,mas lalong napapalayo sila saakin kung kukunin sila ng ibang tao,mas lalo lang akong nawalan ng pag-asa,mas lalong gumagawa sila ng paraan para mawalan ako
life is like a zigzag,sometimes you are in up(happy) and everytime you are in down(sad)
- Writer
