Erom's Obsession (OS#1)

Chapter 2

"Which one should I wear?" bungad kong saad rito.

Pero kita ko ang pagkunot ng noo niya. Mariin lang itong nakatingin sa'kin. "Hey, talk to me.. pili ka na bilis-- black or red." matagal siya bago sumagot.

"Where are you going?" iritado niyang saad.

Hindi ko gusto ang tono ng boses niya. Imbes na sagutin siya tinalikuran ko na lang siya, dahil wala akong makukuhang maayos sagot sa kanya.

"Love, huwag mo kong talikuran." seryosong saad nito sa'kin.

Pero hindi ko siya pinakinggan tuloy tuloy lang akong naglakad papunta sa walking closet para magbihis. Pinili ko na lang soutin ang black halter dress.

I'm almost done dressed up, I feel his presence. "Bakit hindi ka nagsasalita kung saad ka pupunta?"

Ramdam ko ang palad nito sa likudan ko papunta sa bewang ko. "Kanina ba sinagot mo ko ng tinanong kita?" mataray mong saad rito. I heard his deep sighs. "Huwag kang magulo, Verom." saway ko rito.

Pero marahan niyang pinisil ito kaya pinalo ko ang braso niya. Kita ko sa repleksyon sa salamin ang pagdidilim ng mukha niya.

"Love, how many times I'm going to ask you, where the hell are you going?" may diin nitong saad.

Hinarap ko naman niya. "Makikipagdate!" simpleng saad ko sa kanya.

Nagiging matalim ang paraan ng pagtingin niya. Humigpit ang hawak nito sa bewang ko. "You won't go anywhere." umiling ako sa kanya.

"Tandaan mo. Sinamahan kita noong nakaraan sa bar. So, I have the right to go on my date." tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa'kin.

At nilagpasan ko siya. Rinig ko ang mabigat niyang paghinga pero tuloy tuloy lang ang paglalakad ko papalayo sa kanya.

"That's not--- No, hindi mo sisiputin iyang ka-date mo." saad niya.

He was on my side, while I was applying make-up. Light make-up lang ang ginawa ko.

"Pwede ba huwag kang maingay. See, I'm busy." nilingon ko ito at sinamaan ko siya ng tingin.

Biglang nagbago ang ekspresyon nito. Pagkatapos noon ay tinuloy ko ang ginagawa ko. Tumahimik ito pandalian, dahil hindi ako makapagfocus sa ginagawa ko.

When he saw me done, he continued talking. "Bakit ba ang tigas ng ulo mo?" nilingon ko siya bago lumabas ng kwarto.

"Naririndi na ako sa boses mo." galit kong saad.

Hindi na siya tumigil, ano bang problema ng lalaking ito? Ang sarap niyang ihulog sa veranda ng tumigil na.

"Bakit kasi ayaw mong makinig?" saad nito.

"Ikaw ang tumigil... I need to go, baka malate na ko." pero he grabbed me.

I landed at his chest. Tiningala ko siya, I saw how his jaw was clenching. Tinapatan ko ang paraan ng pagtingin niya sa'kin.

"I won't let you go tonight... Hindi ako makakapayag na lumabas kang ganyan ang suot."

Napakunot naman ang noo ko dahil dito. "Ayan na naman tayo... I asked you what dress I should wear, pero hindi ka nagsalita. Tapos ngayon.." ito na namang pinuputok ng butsi niya.

"That's not the only problem." sobra lalim nito kung tumingin. Pero sanay na ako sa paraan ng pagtingin niya.

"Ano na naman ang problem? Ang dami mo na naman problema tuwing aalis ako." reklamo ko rito.

Hindi ko talaga siya maintindihan, noon naman ayos lang sa kanya makipagdate ako. Pero simula noong--- ayoko na lang alalahanin pa.

"I want you to stay." malambing na saad nito.

"Ewan ko sayo. Uuwi din naman ako ng maaga." pero umiling pa din ako.

He pouted. "Ayoko pa din." para siyang batang hindi pinagbigyan sa gusto. Binaon niya ng mukha niya sa leeg ko. "Please, huwag ka ng umalis."

Napabuga naman ako ng hangin. "Para ka namang bata... Sige, na aalis na ako." Hinawakan ko ang balikat nito at nilayo ko sa'kin. Mariin ko siyang tinignan. Magsasalita pa sana ito pero hindi ko na hinayaan. "Ba-bye." I kissed his cheeks before I go.

Naging tahimik na ito ng makaalis ako. Nagkotse na lang ako papunta doon sa restaurant pagkakakitaan namin. Mabuti na lang hindi masyadong traffic kaya mabilis lang din akong nakapunta doon.

The place is too elegant, it's combination of old and modern style. I'd like the ambience of restaurant.

"Nice meeting you, I'm Ken." ngumiti naman ito.

I smiled at him back."Nice meeting you also, I'm Erin."

"Kris, won't tell me.. that you are so beautiful in person." his eyes amaze.

Ngumiti na lamang ako. Gaano na ba kadami lalaki ang nagsabi ng ganyang salita? Hindi ko na din mabilang. Siguro ganoon talaga ang nature ng mga lalaki, magagaling sa mga mabubulaklak na salita.

Night went fine. Hindi siya tulad ng nakadate ko before. Pero habang tinitigan ko siya ng matagal, isang tao ang pumapasok sa utak ko.

"Hey, earth to Erin." bigla akong bumalik sa wisyo ko.

I smiled awkwardly. "Sorry. May sinasabi ka ba?" nahihiya ako tuloy sa kanya.

"It was a silly joke." my mouth encircled a bit.

"Tell me then." umiling naman siya sa'kin.

"Huwag na corny lang iyon." saad niya.

Hindi ko na siya pinilit na sabihin iyon. Ang sarap niyang kausap, he had full of wisdom. I like his dedication in life, he always look forward for the brighter side.

"I hope you enjoy the night." masaya akong tumango rito.

"Yes. Honestly, you were not like the man I've been dated before. Your aura brought calm presence, and you had nice wisdom." he stared at me so amaze.

"Really?" masayang saad niya. Hindi naman maitago nito ang ngiti sa mukha.

"You looked not believe."

Umiling siya sa'kin. "I'm too overwhelmed... you were the first person who told me those words... Kasi karamihan sinasabi nila. I'm too boring and old type man." napakunot naman ako ng noo sa sinabi niya.

"That's not what I see." saad ko rito. His gestures wasn't brought malicious speculation, just pure and gentleness.

"You really know to make men fall in love." biro nito sa'kin. Kaya hindi ko maiwasan mapatawa sa sinabi niya.

We done almost midnight, nadala kami ng mga corny jokes naming dalawa. Pero we decided to go home, kasi anong oras na din.

"Ihatid na kita." umiling ako rito.

"No need."

Bago kami mapaalam sa isa't isa. Hinihingi niya muna iyong number ko. I blinked the light of the car thrice, before I go.

Pag-uwi ko, hindi nakasara ang gate at pintuan. Kaya tuloy tuloy lang ako sa pagpasok ng bahay. Nagtungo muna ako sa kusina para uminom, I saw a can of beer at trashcan.

Pagkatapos noon, umakyat na ko sa kwarto. Though the room is dark, I still see him. Laying at bed while sleeping peacefully.

I take a shower to clean up. Hindi na ako nagtanggal dahil nakakaramdam na ako ng antok. Matapos noon, marahan ako lumabas ng kwarto niya. Siguro doon muna ako sa kwarto na tinutulugan ko dati.

Unti-unti akong hinihila ng antok ng makahiga ako. But suddenly I felt like I'm floating. Hindi naman sana ako lasing dahil wine lang naman ang ininom namin.

"Hindi porket nagtatampo ako sayo... hahayaan kitang natulog sa ibang kwarto." his voice bit husky.

Para may kung anong kuryente na dumaloy sa buong sistema ko. I couldn't open my eyes. Hinayaan ko na lang siya, dahil hindi wala na akong lakas para makipagtalo.

He laid me slowly at the bed. He hugged me so tight, he pressed his face at my nape. Kinikilabutan ko sa init ng hininga niya na dumadampi sa balat ko.

Hindi ko kayang labanan pa ang antok. I really want to rest right now.

Nang dumating ang umaga, nagising akong mag-isa na lang sa kama. Siguro---- naman hindi siya galit sa'kin kasi... pero kasi madalas mahirap alamin ang nasa isip niya.

I did first my routine, before anything else. Naabutan ko siyang nagkakape.

"Good morning." mahinang saad ko rito. Pero hindi niya ako binigyan ng pansin, bagkus nagpatuloy lang siya sa ginagawa niya.

Napangiwi naman ako sa inasal niya. Hinayaan ko na lang siya. Nilagpasaan ko siya at nagluto ng breakfast namin.

We ate, still not talking to me. Hindi ko na siya pinilit na kausapin ako dahil alam kong masama ang loob niyang umalis pa din ako kagabi kahit ayaw niya.

Hahayaan ko na muna siya. Tutal kakausapin din naman niya ako, pero hindi ko alam kung kaylan.

"Alam mo parang ilang araw ko ng hindi napapansin ngumingiti si Sir." saad ni Chel sa'kin.

Napaangat naman ako ng tingin sa kanya. "Malay ko." sagot ko rito.

Bigla nagbago ang paraan ng pagtingin niya sa'kin. "Pero alam mo may hinala ako----." huminto ito. At tinignan ako simula ulo hanggang paa.

Medyo nailang ako dahil doon. Kaya umiwas ako ng tingin. "B-bakit ka g-ganyan m-makatingin?" saad ko rito.

"Feeling ko may kinalaman ka kaya ganoon si bossing." usal nito.

Napangiwi naman ako sa sinabi niya."S-saan mo n-nakuha iyan i-ideya na iyan?" kabado kong saad rito.

Pero--- teka, bakit ako kinakabahan? Wala naman akong kinalaman talaga---- siya din naman itong unang umiwas. So, it means, he is too sensitive.

"Wala lang. Hindi ba close kayo..." paliwanag niya sa'kin.

"Porket close... Ang tindi naman niyang magtampo kung ganoon pati ibang tao nadadamay." saad ko rito.

Tinuon ko ang atensyon ko sa cellphone ko, kahit wala naman akong ginagawa talaga doon. "Talaga?" parang hindi pa siya naniniwala. "Sige, sabi mo e." bumalik na din ito sa may trabaho niya.

Ang arte niya kasing lalaki. Lagi na lang siyang ganoon, tuwing galit at nagtatampo. Parang ang laki ng kasalanan ko talaga sa kanya. Dumukdok na lang ako sa desk ko dahil wala akong ganang kumilos ngayon.

Napatingin naman ako sa cellphone dahil sa pagtunog nito. Ayoko man tignan, wala akong choice baka mahalaga ito.

From Ken:

Hi, Erin. Andito ako sa may company niyo. I just want to give you personally the food I promise to you last time.

Napabalikwas ako dahil sa nabasa ko. Hindi ko na siya nagawang replyan. I need to hurry up. He didn't even inform me, pinapahamak niya buhay ko! Gusto kong sabihin iyon pero kasi----. Ang mahalga ngayon mapuntahan ko siya.

Pagbaba ko doon, nasa waiting area siya. He didn't even notice me. Kaya mabilis ko siya nilapitan. Kinalabit ko naman siya dahil busy siya sa phone niya.

"Hi." pormal na saad nito.

Ngayon ko lang siya natitigan ng ganito, kasi noong nagkita kami. Hindi ko siya masyadong tinitignan.

"H-hello." saad ko rito.

He wears a beautiful smiles. Kaya mas lalo siyang naging gwapo--- pero mas gwapo... Teka! Bakit siya napasok sa usapan?

"Thank you." saad ko rito.

Hindi kami masyadong nagkausap dahil pagkaabot niya sa'kin iyong dinala niya. Umalis na din siya dahil nagwo-work din siya.

Habang pabalik ako sa cubicle ko, may biglang humila sa'kin. Kaya hindi ko mapigilan na sumigaw.

Pero tinakpan ito agad... hindi ng kamay kundi mga labi niya.

"Hindi porket nagtatampo ako may karapatan ka ng ganituhin ako... Don't tease me, Babe. You will regret if you did it again." may inis nag tono nito.

Napatulala ako dahil sa nangyayari. Ano daw? Iniwanan niya akong nakatulala dahil sa ginawa niya.

Ano iyon?

_______________________________________

HAPPY READING KAWETNESS ❣️😍