Chapter 3
1683 Words
Lumipas ang mga araw pero hindi niya pa din ako pinapansin. Pero magkatabi pa din kaming matulog, dahil hilig niyang siniksik ang mukha sa leeg ko.
Minsan iniisip ko, may sira ata tuktok niya. Hindi niya ako kinakausap, pero ayaw niyang nawawala ako sa paningin niya.
"Honey, how are you?" bungad na saad ni Mommy.
Ngumiti naman ako rito. "I'm very okay, Mommy. Don't worry about me, kayo po kumusta na?" malumanay ko saad rito.
"We're very okay too, Darling." malambing na saad nito.
It's been awhile since we had conversations together. They lived in America, and me, I lived here in Philippines alone. Pero hindi naman alone kasi andito ako sa bahay ni Erom.
Alam din naman nilang dito ako nakatira, pero hindi nila alam na magkatabi kaming matulog. My parents are both conservative.... pero---
"Where's Dad?" tanong ko rito.
"Inutusan kong bumili sa supermarket." saad ni Mommy.
"Daddy is so thoughtful." napataas naman ng kilay si Mommy.
"Kaylan pa?" mataray nitong saad sa'kin.
Hindi naman papalag si Daddy kay Mommy. He treats us like a queen and princess. So, I admit that I'm a little spoiled. Kasi si Mommy lang naman ang may pagka-strict, but she let me do things I want. Basta-- may permiso niya.
We believe that Mommy's rule, must be followed. Don't try to break it, if you don't like to break your neck.
"Darling, when are you going here?" she changed the topic.
Matagal bago ako sumagot. "Malapit na, Mommy." saad ko rito.
Sa katunayan, American Citizen na din ako. Kaya lang mas pinili kong mag-stay sa Pilipinas dahil kay Erom. I don't have a specific reason why. Pero gusto ko bago ako umalis, I want to see him happy to the person who can love him eternally. Para pag-umalis ako hindi na ako matatakot na baka walang mag-aalaga sa kanya.
"Ang tagal na niyang malapit mo." natawa naman ako sa sinabi niya.
"Mommy, huwag ka ng mainip." saad ko rito.
"Did you already tell him?" nag-alangan akong umiling rito.
"Sasabihin ko palang po." saad ko rito. Kahit ang totoo niyan, wala pa kong balak sabihin sa kanya.
The last time I tell him, I'll be leaving. Pinagpupunit niya ang mga document ko pati passport ko. Kaya nahirapan ako sa pag-aayos ulit. Ang bilis uminit ng ulo niya, at matampuhin pa.
Pero sa lahat ng nakilala kong lalaki, I really admit how he cares about me and how sweet he is. May pagkababaero nga lang kaya madalas pinagagalitan ni Tita kasi sobrang pasaway.
Kaya madalas sinasamahan ko siya sa pagpunta ng club. Women get crazy whenever they see him. Ewan ko ba kung, bakit sila nahuhumaling kay Erom? Pero sabagay, he is a damn handsome bachelor in town.
"Are you still not going to talk to me?" saad ko rito.
Nakapamewang na ako sa harapan niya. Inangat lang nito ang tingin sa'kin at walang kahit anong emosyon ang mga titig niyo.
Aba talaga naman! So, ano? "Panindigan mo iyan. Bahala ka sa buhay mo." mariin kong saad rito. Rinig ko ang mabibigat na paghinga nito.
Naglakad ako papalayo sa kanya. Halos isang linggo na niya akong hindi kinakausap. Kung ayaw niya, ayaw ko din. Para siyang bata, ilang beses akong nagsorry sa kanya pero hindi niya ako pinakikinggan.
Nag-day-off ako ngayong araw. I don't want to see him, baka mangudngod ko lang siya. His aura was so intimidating, at mabilis din siyang magalit kahit maliit na mga bagay. Kaya natatakot ang mga emplayado nila sa kanya.
"Why are you here?" mahinang saad nito.
Her hair is messy. She looked so exhausted. "Nagmessage ako sayo na pupunta kita." saad ko rito.
"Sorry, kagigising ko lang... Hindi pa ko nagche-check ng phone ko." usal nito at naglakad na siya papaalis. Kaya sinundan ko na siya.
Ang gulo ng loob ng condo niya, para may kung anong sakuna ang nangyari dito. Pag-upo niya sa sofa, at binagsak niya ang katawan niya.
"You look so tired." nag-aalalang saad ko rito.
Malamlam ang mga mata nito. "Tinapos ko iyong book na sinusulat ko." saad nito.
Umupo naman ako sa kabilang sofa. I didn't know, paano siya nakakatagal sa ganitong kakalat na paligid.
"I'm so bothered by your condo." deretsang saad ko rito.
I heard her sigh. "I forgot to clean yesterday..." saad nito.
Pinagmasdan ko naman itong humiga sa sofa. Ang workaholic niya kasing tao. "Kris, you should rest... I will clean your condo." saad ko rito.
Hindi na ito kumibo, bagkus tumango na lamang ito. Suddenly, I heard her small snore. She is really tired.
Nagsimula akong linisin ang buong condo niya. Madalas ko itong gawin sa condo tuwing pupunta ako rito. Kasi naman ibang klase din siyang magmahal sa passion niya.
Maganda na din ito para malibang ako. Kasi hindi mawala inis ko sa lalaking iyon. Sinabi ko sa kanya. Tignan na'tin kung sino ang magmamakaawa sa dulo.
Umabot din ng oras ang paglilinis ng bahay niya. Pagkatapos noon, tinignan ko refrigerator niya kung may stock pa siya. At mukhang sinipag siyang maggrocery ngayon araw, dahil ang daming laman ngayon.
"Take a little rest, Kris." pangaral ko sa kanya.
Mariin niya lang ako tinitigan habang nilalapag ko ang mga pagkain sa lamesa. Sa katapat niyang upuan ako umupo.
"Nagpapahinga naman ako."depensa niya.
Inabutan ko siya ng ulam. "Bakit ka pala napadalaw?" napahinto naman ako saglit. "Don't tell--- magkaaway kayo." saad nito.
Hindi ko siya binigyan ng tingin. "Bakit naman kami mag-aaway?" saad ko rito.
I heard her smirks. "Don't me, Erin... Alam kong tinotopak na naman iyang bestfriend mo kuno." she emphasized the word bestfriend.
Napatingin naman ako sa kanya, bahagya itong napailing. "Dahil ba kay Ken..." hindi ko kumibo rito. Nagpatuloy ako sa pagkain. "Ewan ko ba naman kasi sa inyo... Niloloko niyo na lang ang isa't isa sa taguan ng feelings." saad nito.
Napahinto ako dahil sa sinabi niya. "A-anong t-taguan n-ng f-feelings?" pinipilit kong ikalma nag sarili ko.
Napa-kibitbalikat lamang ito. "Bakit? Mali ba ko?" saad nito.
"Kung ano-ano sinasabi mo." usal ko rito.
"Bahala nga kayong dalawa---- balitaan mo na lang ako kung sinong unang aamin." naging tahimik na kaming dalawa matapos noon.
Taguan ng feeling? Imposible na gusto niya ko, he is just like that because I'm his bestfriend. Kung ano-ano din iniisip ni Kris sa'min.
I do love him but not like what Kris thought.. not because he is hard to love as a man. Pero kasi mahirap magkagusto sa kaibigan, kung magkakataon na hindi kayo talaga, walang ng maisasalba sa dalawa. Ayoko namam umabot kami sa pagiging stranger.
"By the way, how's Ken?" saad ni Kris.
Nanatiling nakatuon ang atensyon ko sa pinanunuod na'min. "He's fine." saad ko rito.
"Type mo?" tanong nito.
"Ewan ko.. pero iba siya sa lahat ng nireto mo. Maybe he looks like a nice person."
I'm continuing to eat popcorn. "Yes, he is."
"Saan mo ba nakilala iyon?" curious kong tanong rito.
"Common friends." napatango naman ako rito.
"So, close kayo?" saad mo rito.
"Not so close like you and Erom.." nalingon ko ito at tinaasan ko siya ng kilay. "Looks so defensive." biro nito. Bahagya pa itong natawa dahil sa naging reaksyon ko.
"Ewan ko sayo." saad ko rito.
Patuloy lang itong natawa dahil sa naging reaksyon ko. Mapang-asar pa din talaga siya.
"Mabait naman iyang si Ken. Alam ko din naman na magkakasundo kayo." simpleng saad nito.
Tumango na lamang ako rito. Nakailang movie din kami, at hindi ko namalayan na gabi na din pala.
Parang ayoko nga munang umuwi. What if? Pero iba mag-eskandalo si Erom kung hindi ako uuwi.
"Chat mo ko kung nakauwi ka na." tumango naman ako rito.
Hindi naman masyadong traffic kaya mabilis lang din ang naging byahe. Nang makarating ako walang bukas na ilaw. Siguro---- hindi pa siya umuuwi.
Pagkaparada ko ng sasakyan. Pumasok na din agad ko. Sa isang exclusive subdivision nakatira si Erom.
"Where have you been?" napako naman ako kinatatayuan ko ng marinig ko ang baritonong boses nito.
Hindi ako kumibo, bagkus kinalma ko ang sarili ko. At sinubukan kong humakbang papalayo sa kanya.
Pero may kamay na hinila ang braso ko. I landed on his hard chest. Tiningala ko ito, at kahit madilim ang buong paligid. Kita ko ang matalim nitong titig sa'kin.
"I'm asking you, Lady. Where have you been?" saad nito sa'kin pero hindi ko siya kinibo.
Nilabanan ko lang ang titig nito. Kahit ramdam ko ang panlalambot ng mga tuhod ko, buong lakas ko siyang tinutulak.
Pero imbes na matinag siya, muli niya akong hinala. Marahan niya akong inupo sa lamesa. His legs cornered me.
Humigpit ang paraan ng paghawak niya sa bewang ko. Nilapit nito ang mukha sa'kin. Halos maduling ako sa lapit niya.
"Babe, talk to me. I'm sorry." binagsak nito ang mukha sa leeg ko.
Halos makuryente ako sa init ng hininga niya. Ang mamasa-masa niya labi na dumampi sa leeg ko ay nagbibigay ng kakaibang pakiramdam sa'kin.
Muli ko siyang tinulak. At kita ko ang gulat sa mukha niya. Bahagya itong napalayo sa'kin.
"Kausapin mo sarili mo." saad ko rito. Mabilis akong umakyat sa dati kong kwarto.
Malakas na kalabog ang narinig pagkatapos. "Babe, open the door." may inis ang tono ng pananalita nito. Pero hindi ko sinunod ang sinabi niya. Patuloy lang ang pagkatok niya. "Babe, I'm very sorry. Please, open the door. I want to talk to you... and where have you been? I've been calling you a hundredth times but you didn't even answer it." hinayaan ko lang siya salita ng salita. Mapapagod din siya. "Babe, you will open it or I'll f*****g destroy the door." nanlaki ang mga mata dahil sa pagbabanta niya.
Nasagad na siya sa inis, at hindi siya nagbibiro sa sinabi niya. "Subukan mong sirain iyang pintuan.. makikita mo iiwanan kita talaga." galit kong saad pero----
Nanlalaki ang mga mata ko ng sinipa niya ang pintuan at kita ko ang galit sa mga mata nito.
Mabilis itong lumapit sa'kin at kinaibabawan ako. "f**k! don't ever say that, Babe. You will know what may happen to you, if you are going to do that." pagbabanta nito sa'kin.
_______________________________________
HAPPY READING KAWETNESS ❣️
- Writer
