Hindi na nawala ang inis na naramdaman ni Gaurav sa mga oras na iyon mula nang iniwan s'ya ng ama n'ya. May mga oras at sandali talaga na parang gusto na lang niyang maglaho o dili naman kaya ay magtago sandali at kalimutan muna sandali kung sino 'ba talaga s'ya. Wala sa sarili na napabaling ang tingin n'ya sa trophy na nakapatong sa ibabaw ng lamesa. Ni hindi man lang ito nagpakita sa kan'ya nang kaligayahan sa natamo niyang tagumpay gayong alam naman n'ya na alam nito kung saan at ano ang ginawa niya nang araw na iyon. Aakyat na sana s'ya para magpahinga na lang muna sa kuwarto n'ya nang walang ano ano ay bumaba ang daddy n'ya at sa pagkakataong iyon ay nakabihis na ito ng pormal. Nagtataka siyang bumaling dito.
"At saan n'yo na naman balak na pumunta this time Dad? Tatakas na naman 'ba
