Eve was fifteen. Tuluyan na silang nagsama ni Hefner sa isang bubong. She was happy. Dahil masaya si Hefner sa relasyon nilang dalawa.
“Kailan kaya tayo makakapunta sa maynila? May matitirhan ba tayo doon?” Niyakap ni Eve ang kasintahan mula sa likuran habang busy ito sa pagda-drawing ng lay-out ng bahay na proyekto raw ng lalake sa school.
“Ano ’yan?” She asked and traced the lines. Alam niyang bahay iyon na nakatayo sa isang isla pero ang gusto niya sanang malaman ay kung ano para kay Hefner ang bahay na iyon.
“This house is my dream house, Eva. Balak kong mapatayo ito para ipamana sa mga magiging anak natin.”
She felt her heart flutter. Mas lalong humigpit ang yakap niya sa nobyo.
“Love you.”
“I love you, too. Pero sana huwag ka munang umiyak at baka masira mo na naman ang lay-out
