Matagal-tagal na din akong nagtatrabaho sa kompaniya. Halos lahat dito eh naging kaibigan ko na talaga kahit na alam nilang plastik akong tao, eh palagi nila akong dinidikitan. Ganda ko daw eh!
Wala na din sa ospital ang kapatid ko at medyo nababayaran ko na yung mga utang namin. Yung pinasukan ko namang coffee shop dati hindi ko na siya pinapasukan ngayon. Ayaw ni Sir Raze. Pero kahit ganon dinagdagan niya naman ang sweldo ko.
"LIANA!!!" At sanay na sanay na din ako sa nakakarinding sigaw ng boss ko. Walang iba kundi si Sir Raze.
Nagtataka nga ako kung bakit hindi pa ako nabibingi dahil sa lakas ng sigaw niya para lang tawagin ang pangalan ko. Minsan iniisip ko din na baka gusto niya lang talaga ipagsigawan sa mundo ang pangalan ko, ganda daw kasi eh.
"Sir, nagagandahan na naman po ka
