This chapter is dedicated to Rosetan Ranque De Leon. Enjoy reading po! "P-po?" Hindi ko mapigilang mapakagat nang sariling labi nang makita ang galit sa mga mata nito. Kuya Bryle's jaw clenched tightly. Nagpakawala ito nang malalim na hininga at umiling-iling. "It's nothing," malamig na wika nito at nagpatuloy sa kaniyang ginagawa. Hindi ko mapigilang mapakagat ulit ng aking labi sa sobrang curiousity na nararamdaman. Hindi ko narinig ang huli nitong sinabi kaya mas lalo akong na curious. And why the hell did he say na Vanessa is overreacting things? Isn't it normal for a rape victim like her to hate me? The one who abandoned her with those men? Napailing-iling na lang ako at winaksi ang aking mga naisip. Kuya Bryle looks like he's mad about something, but won't tell me to. Parang may

