CHAPTER 5: Pangitain
NATATANAW KO NANG malapitan ang ganda ng mga bituin. Na kabaliktaran ng nararamdaman ko – hindi ako makahinga at hangos na naghahabol ng hangin. Papalayo nang papalayo sa ‘kin ang mga bituin. Nahuhulog ako. Wala akong ibang marinig kundi mabilis na t***k ng puso ko dahil sa matinding takot. Isang malakas na sigaw ang pinakawalan ko. Umasang may sasaklolo sa ‘kin. Pero nagtuloy-tuloy ako sa pagbulusok hanggang bumagsak ako sa kadiliman. Wala akong ibang makita. Tubig ang nabagsakan ko na ‘di ko alam kung anong uri ng likido. Malapot ito at malansa – dugo? Naglawang likido na lagpas ng konti sa sakong ko.
Sa ‘di kalayuan, may narinig akong tumawag sa pangalan ko. Pamilyar na tinig na miss na miss ko na. Na sobrang tagal kong hinintay.
“Nate,” tawag niya
