Chapter 1
Chapter 1
“I'M Back”
famous?
yes, I am. sikat ako hindi lang sa school kundi sa buong bayan namin.
hindi dahil maganda ako, hindi dahil kilala ang pangalan na merun ako, hidi dahil mabait ako, sikat ako sa buong bayan namin kundi dahil sa kasupladahan ko.
hindi naman talaga ako ganito nung kabataan ko, may mga punto lang talaga sa buhay ko na nagpabago sa napakainosenti kong pananaw.
things that made me like this.
words that molded me like this.
a total b***h.
I was a happy sweet little girl back then. not until my perfect life was ruined by the people whom I trusted the most.
"oh, Princess andito na tayo sa School mo, baba ka na princess, galingan mo ahh" nakangiting sabi sa akin ni Yaya Dess
"k'dots" walang ganang sabi ko at bumaba na sa sasakyan at pinasadahan ko muna ng tingin ang papalayong sasakyan hanggang mawala ito sa paningin ko
*sigh*
'another boring day'
at dahil wala na akong choice kundi ang pumasok ay pinagpasyahan ko nang maglakad
'nakakasawa'
*sigh*
'boring*
*sigh*
'nakakaumay'
*sigh*
'wala ng bago'
*sigh*
'nakakabagot na'
lakad lingun sa kaliwa
lakad lingun sa kanan
paulit-ulit lang, walang pinagbago, walang kwenta, walang magawa, bakit nga ULIT ako nag transfer dito?
"she's back!"
'yes girl, spread the wonderful news'
"still hot"
'malamang nasa pinas ka ehh, ang bobo mo rin PO'
"is this true?"
'ay hindi, hologram ko lang PO to'
should I be happy? at least kilala parin ako. but not in a good way though and I can't blame them for that.
I'm the Campus b***h here. no one dares to mess with me. everyone is fake when they're with me. and none of them have a guts to argue with me.
things that I wished to have.
friends that I'm begging to have.
words that I wanted to hear.
that's why I left. but, looks like I was really meant for this place.. kasi kahit saan ako pumonta, makarating ay dito parin ang bagsak ko.
'WELCOME TO,
VERMONT UNIVERSITY'
siguro kong ako pa yung dating Veronica malamang nakangiti na ako ngayun hanggang tenga.
'but everything is different now'
I read the words again on that hanging tarpaulin right in front of the hallway
and with a stoic face, I miserly welcome myself.
'welcome back, Veronica Joe.... welcome back.... indeed'
----------------------------------------------------------------------------------
thanks for reading this.