The Forgotten One

Chapter 10

Akira's POV.

"Saan ka umuwi nung nakaraang week. I wasn't able to ask you, dahil masyado mong sinubsob ang sarili mo sa trabaho" napatigil ako sa paglipat ng magazine dahil sa tanong nya.

"Dyan lang" sagot ko at nagkunyaring nagpapaka busy sa pagtingin ng magazine.

"Aki, wala kang friends. Wala ka din sa bahay ni Dmitri, where were you?" Luna looked at me suspiciously.

"Quit asking" bored kong sagot.

"Aki" she called me

"Luna, if you insist on asking, tell me why are you going out with Mr. Hermosa" I looked at her at nakita kong na shock sya.

Akala nya siguro hindi ko naririnig kay Teria ang madalas na pagpunta at pagsundo sa kanya nung Cloud na yun.

"Uhm we're friends" sagot nya kaya napatawa ako, tumingin sya sakin.

"Masyado namang pang showbiz yang sagot mo. So tell me, akala ko ba hindi sya trustworthy?"

"Aki, he's a nice guy. I'm trying to get to know him. Pano kung asawa ko pala talaga sya?" Luna said.

"Asawa? Yun ba yung sinabi nya sayo?" I asked her.

"Yes. Hindi ko alam pero kahit ayokong maniwala, something in me wanted to believe him"

"Stop it Luna! Magpapauto ka ba? Kung asawa mo talaga sya, bakit after 2 years tsaka lang sya sumulpot? Hindi ka ba nagtataka? Baka ginagamit ka nyang way para mapatay ako!" I shouted.

Nagsisimula na naman akong mag panic. Dozen of death threats everyday makes me crazy! I can barely sleep at night, pakiramdam ko anytime may papasok sa kwarto ko at papatayin na lang ako.

I can't trust anyone.

"Aki, calm down! Would you? Nagpa panic attack ka na naman, nobody can harm you! Naiintindihan kong natatakot ka dahil one week ng wala si Dmitri pero pinababantayan ka naman nya" Luna.

Dmitri.

Muli na namang kumirot ang puso ko dahil sa ginawa kong kasalanan.

I cheated on him. 

I slept with Thunder.

Fvck! Tangna hinalikan lang ako, nagpadala na agad ako sa kama.

Ganito ba kong klaseng babae noon?

Before I goddamn got an amnesia.

Low class b***h.

Napapikit ako ng mariin.

I had s*x with a guy I barely knew.

Pano na lang kung pinatay nya ko?

What if this is all part of Thunder's plan? Kinakabahan ako.

I should have been more careful.

"Luna, if you will keep seeing Cloud, wala akong pake pero wag kang magku kwento ng kahit na ano sa kanya about sakin. Especially he's the brother of Thunder"

"What? Ano namang problema mo kay Thunder. I met him. He's a nice guy kahit masungit" Luna

"I don't care what personality he have. I should have been more careful around him fvck! I am so stupid" sabi ko habang palakad lakad sa harapan ni Luna.

"I don't get you Akira, ano bang meron sa inyo ni Thunder?" napatigila ako sa tanong ni Luna at napatingin sa kanya.

"Wala. Walang meron samin. He's just a guy, I want to avoid" I said.

Huminga ng malalim si Luna.

"We should get going, gabi na" Luna.

"Mauna ka na. Hihintayin ko na lang yung driver ni Dmitri, wala ako sa wisyo mag drive" I said as I sat down.

Nagsisimula na naman akong manginig. Damn this panic attacks! 

Hindi ako makakilos ng maayos.

"Are you sure? Ako na maghahatid sayo" Luna

"Luna, let's-"

Napatingin ako sa pumasok at tumawag kay Luna. Napahinto sya sa pagsasalita ng makita ako.

Tinaasan ko sya ng kilay dahil wala ako sa mood. Seeing him is like seeing his brother.

"Cloud, ang aga mo" Luna said smilingly to Cloud.

Wala na, nabibitag na ata sya ng lalaking to.

"Hi Akira" bati nito sakin. Tumango lang ako at bumaling kay Luna.

"It looks like hindi mo ko mahahatid ngayon" I said to Luna.

"No, pwede ka naman muna naming ihatid ni Cloud" Luna said to me.

"No thanks, wala akong balak maging third wheel. You can go, I'll just wait for the driver" I said to Luna. I tried to smile kahit na nanginginig na ang mga kamay ko.

"Are you okay Akira? You're shaking" Cloud said in a worried tone.

"Panic attacks. She's having that since-

"Stop Luna, sige na umalis na kayo kaya ko ang sarili ko" I firmly said.

"Are you sure you'll be fine here?" tanong ni Luna sakin.

"Yes"

"Okay sige, alam naman na ng driver na dito ka susunduin diba?" Luna

Tumango ako.

"Alis na kami, magtext ka kapag nakauwi ka na. Umuwi ka ha! Baka hindi ka na naman umuwi like last week" Luna said kaya napatingin ako kay Cloud. He gave me a meaningful look. Fvck! Did Thunder told him? "By the way? Kelan ang uwi ni Dmitri?"

"Mamaya or bukas ng umaga" I said.

"Okay, bye" Luna said before they went out.

Nasa boutique ako ni Luna dito sa mall, tinext ko naman na yung driver na kapag nandyan na sya tawagan na ko para makapunta ako ng parking lot.

Almost half hour na kong naghihintay pero wala pa din yung driver. Ugh! Kung hindi lang ako nahihilo at nanginginig, I would go home myself.

Narinig ko na ang pagsarado ng mga tindahan dito sa mall.

At maya maya pa, one of the most fearful thing happened.

The lights went off

Thunder's POV.

Mabilis akong nagmaneho papunta sa boutique ni Luna when I got a text from Cloud, stating that Akira is there and waiting for her driver.

Hindi ko naman maiwasang mag alala ng mabanggit nya na nanginginig ito, I didn't know she's having panic attacks now. Gano ba katindi ang nangyari sa kanya? I just can't imagine.

I can still recall what happened to us that night. I just can't believe it. That night, that we made love. I felt as if Akira remembers me, parang walang problema. Pero I am hurted and disappointed nung paggising ko wala na sya and after that, nahirapan na kong makahanap ng tyempo na makausap sya, as if she's avoiding me.

Akala ko perfect time na dahil wala sa Italy nun si Dmitri for a week pero mukhang iniwasan talaga ako ni Akira.

Ipinark ko ang kotse ko sa parking ng mall. Nakita kong nagsasarado na sila kaya kinabahan ako. Nasundo na ba si Akira? Hindi na ba kami magkakausap?

Mabilis akong lumapit sa guard. Thank goodness, Italian is one of the languages that is being taught in Montenegro's university. I told him that Luna gave me the authorization to come into her boutique. Mabuti na lang mabait yung guard at pinaiwan na lang yung ID ko.

Pagpasok ko sa loob ng mall, madilim na dahil sarado na ang mga stalls.

Mabilis kong tinungo ang boutique nya at nung makita kong bukas yun, I knew it. She's still here.

Pumasok ako, at nagdiretso sa opisina ni Luna. It was very dark there kaya akala ko walang tao. Aalis na sana ako ng makarinig ako ng hikbi.

Damn it. Kahit madilim ay mabilis kong sinundan ang tunog.

And there I found Akira under the table.

"Aki" I called her.

"S-sino ka?!" sigaw nya na halatang natatakot ang boses. Naawa ako. "Sino ka?! Are you going to kill me? Papatayin mo ba ko? Papatayin mo ba ko like what you did to my Damon?"

Damon? 

Who the hell is Damon?

Dahan dahan akong lumapit sa kanya.

Hahawakan ko na sana sya ng

"Don't touch me! Please wag mong saktan please!" she begged me.

"Akira, si Thunder to" I called her.

"S-sinong Thunder? Sino ka please leave me alone! Don't take Damon from me please!" she shouted.

I knew it, this is what trauma do to her, lalo na kapag madilim. Mukhang hindi sya makatanda or makaalala ng kahit na ano kapag madilim. Her mind is preventing her at tanging yung Damon lang ang naaalala nya.

Hindi na ko nagdalawang isip, kahit hindi ko malinaw na nakikita I know she's shaking so badly.

Lumapit ako sa kanya at niyakap sya ng mahigpit.

"Let me go! Let me go! Ayokong mamatay! I need to remember everything!" sigaw nya habang umiiyak.

"Ssshh sshh love, stay still. You're safe. Let me make you remember everything" I said.

"No! You're lying. Papatayin mo ko!" sigaw nya. Nagpupumiglas pa sya pero maya maya ay humupa na ang panginginig nya.

"Love" I called her but she didn't respond kaya kinabahan ako.

Nakahinga ako ng maluwag ng malaman kong nakatulog na ito.

Binuhat ko na sya. Wala na kong pake kung magagalit sya sakin.

Buhat-buhat ko sya at pasakay na sana ako ng may humintong kotse sa harapan ko.

At mula dito ay bumaba si Dmitri dito.

And if the way we look at each other can kill, we would be both lying in here.

"Akin na si Akir" he said in a cold voice. Lumapit sya.

"No" I firmly said.

"Why? Sino ka ba talaga? Why are you always around her? Ano bang gusto mo?" Dmitri.

I smirked.

"You wouldn't wanna know that, step aside. I am taking her" I said.

"No. Ako ang boyfriend nya" Dmitri said.

"I am her husband" I said, rumehistro ang pagkagulat sa kanya pero mabilis nya iyong pinalitan.

"Tama na Thunder, sabihin na natin na ikaw nga ang asawa? Do you think Akira can accept that easily? Dalawang taon na ang nakalipas"

I gritted my teeth dahil sa inis.

"I have my reasons!" I said.

"Really? Like having a girlfriend? Anong masasabi ni Akira if she finds out about Hailey?"

"Damn you!" galit kong sabi, kung hindi ko lang siguro buhat si Akira, nasapak ko na tong hayop na to.

Huminga sya ng malalim. Alam kong naiinis na din sya.

"Akin na si Aki, it's not good for her na biglain ng basta basta. I guess you've know how bad her trauma is"

"What do you know about her?! Ako ang asawa!"

"I know everything dahil ako ang kasama at nag aalaga sa kanya for the past 2 years. Ako na ang mahal nya. So if ikaw nga talaga ang asawa nya, you lost your chance"

"Shut up!"

"Akin na sya. It's not good for Akira. I'm asking you nicely. It's for her, if you really care about her, you'll know what's best for her" Dmitri said to me.

Ilang minuto pa kaming magkatitigan bago ako nagpasya.

Kinuha na ni Dmitri sa bisig ko si Akira.

Tama sya, hindi makakabuti kay Akira kung magigising sya na nasa sa akin lalo na't galit to. 

Hindi ko rin pwede sabihin agad na asawa nya ko.

Fvck this situation.

"Let's go" sabi ni Dmitri sa driver nya.

Nakatingin lang ako habang karga sya ng ibang lalaki.

Ilang beses nya bang kukunin pa sakin si Akira?

How many times do I have to see my wife go like that?

It's excruciating.

It's tearing me

It's breaking me.