The Forgotten One

Chapter 13

Akira's POV.

Humahangos akong napabangon.

Naramdaman ko naman ang pagtulo ng luha ko.

Tinapik ko ang magkabilang pisngi ko.

"It's just a dream Akira. Gising na gising na" sabi ko habang patuloy na tinatapik ang pisngi ko.

Pero hindi ko napigilang maluha ng maalala ko ang panaginip ko.

I know I haven't seen or met Damon pero alam na alam kong sya yung tumatawag sakin. He kep calling me mommy pero napakadilim ng paligid. I can't find him at nung lumiwanag ay ang una kong nakita ay ang pagsabog ng private jet.

Takot na takot ako kaya napabangon ako.

"Sorry Damon, sorry I lost you" mahina kong sabi.

Nung mapakalma ko ang sarili ko, doon ko lang na realize na wala ako sa condo ko. Wala din ako sa bahay ni Dmitri. Nilibot ko ang paningin ko at doon ko lang napansin ang lalaking nakayuko sa gilid ng kama ko. Mahimbing syang natutulog.

Si Thunder.

Hindi ko napigilan ang sarii kong hawakan ang mukha nya medyo napakislot sya nung dumampi ang kamay ko

Natakot ako kaya mabilis kong binawi ang kamay ko. Maya maya ay nawala ang pagkunot ng noo nya at mahimbing na syang natulog.

Taimtim ko lang syang tinitingnan ng

"Akira" napahinto ako ng paghinga nung tawagin nya ko. Akala ko gising na sya pero hindi pala. "Mon soleil don't leave me" he added

And that made me more miserable.

Hindi ko alam sa hindi mawaring dahilan ay bumigat ang pakiramdam ko at gusto ko na lang ngayon ay yakapin sya.

Napapikit ako ng maramdaman ko ang p*******t ng ulo ko.

"Happy anniversary"

"I told you, I came prepared"

"Soon enough the both of you will come home"

"My beautiful wife, Akira Sapphire Montenegro"

"Don't you shout at my wife!"

"Love"

"Love"

"Give me a chance!"

Napahagulgol ako nung iba't ibang imahe ni Thunder na kasama ako ang nagsipasok sa isip ko.

The way he called me.

Kaya pala, kaya pala pakiramdam ko ay kilala ko sya.

Hindi man bumalik ng tuluyan ang alaala ko ay isang bagay ang sigurado ko.

I am not Akira Ferrero

I am Akira Sapphire Montenegro, wife of Thunder

Muli kong hinawakan ang buhok nya patuloy pa rin ako sa pag iyak.

"Sorry, sorry for leaving you" I said. Napansin kong wounded ang right arm nya marahil doon sa pagsabog.

Nung maalala ko ang pagsabog ay bigla na naman akong inatake ng kaba. Whoever is after me, papatayin nya na talaga ako. Kung hindi lang ako pinigilan ni Thunder, patay na siguro ako.

Nagulat ako ng may mga kamay na nagpunas ng luha ko. Sa sobrang lalim ng iniisip ko hindi ko namalayan na gising na pala sya.

"Thunder" tawag ko dito.

"Ssssshhh. Don't cry" sabi nya at halos lumundag ang puso ko ng yakapin nya ko. "Wag ka ng umiyak, hindi ka nila malalapitan"

I cried harder dahil kahit hindi ko mawari kung anong nararamdaman ko sa kanya ay somehow I felt comfortable and safe in his arms.

I am confused.

I love Dmitri.

Sigurado ako dun.

But then Thunder came na sya palang asawa ko.

Do I still love him?

Do I still feel the same?

Or my love faded away just like my memories.

Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kanya na somewhat I recall him, na may ilang memories namin ang gumugulo sa balintataw ko.

"Thunder" tawag ko dito.

Humarap ako at saktong nakaharap sya kaya muntik ng magdikit ang mga labi namin.

"Hmm" he answered.

Hindi ako makaurong dahil nakabalot pa din ang mga kamay nya sakin.

"Ah uhm you said may anak tayo and her name is Celestine. Nasaan sya?" tanong ko.

I felt glad with the idea na may anak ako. Hindi lang pala si Damon ang baby ko. There is someone older than him.

"Nasa bahay ng parents ko sa pilipinas. Grade 3 na sya ngayon and running for valedictorian. Mukhang mana din sayo ang anak natin" there is a tone of joy in his voice.

"Talaga? Pwede ko ba syang makita? Can you call her?" tanong ko.

"I was planning to surprise her. Gusto ko sana pag nakauwi na tayo ng pilipinas doon ka nya unang makikita ulit" Thunder.

Napahinto naman ako.

"Uuwi sa pilipinas?" nakaramdam naman ako ng kaba sa sinabi nya.

Ayokong pumunta don. Damon died nung nagplano akong umuwi at hanggat hindi nahuhuli ang nagtatangka sa buhay ko.

"Oo. Nandun si Celestine" he said.

"Ang parents ko? Pwede ko ba silang makita? Makausap?" tanong ko. Actually iniiba ko lang ang usapan.

"Hmm" tinanggal nya ang pagkakapulupot ng braso nya sakin at humawak sa baba nya na tila nag iisip.

"Please" I said.

Hindi ko man natatandaan ang magulang ko. Some part of me is longing for them.

"Okay" he said at kinuha ang cellphone nya sa side table.

Tila natuwa ako nung makita kong ako ang wallpaper nun

Yung wallpaper nya is yung gumagalaw na parang GIF

"You like it?" tanong nya. "Ang ganda nya no?"

Napatawa naman ako.

"16 years old ka pa lang nyan, Graduation mo ata yan nung kinunan ko. Excited na excited ka kaya ang likot likot mo. Alam mo bang ayaw kitang pakasalan nun?"

Napakunot ang noo ko.

"And why is that?" tanong ko.

"Isip bata ka kasi" he answered kaya hindi ko napigilang hampasin sya.

"Sorry. Hindi ako isip bata no" I said at binaling sa iba ang tingin ko.

"But kahiy sinasabi kong ayaw ko sayo deep down inside me, alam kong mahal na kita since childhood natatakot lang akong aminin kasi baka iwan mo ko pero you Mrs. Akira Montenegro is one unique and tough woman. No matter how much I hurted and pushed you. You stood still although iniwan mo nga lang ako for 5 years but still bumalik ka and you accepted me" he said. Inipit nya ang ilang strands ng buhok ko sa tenga ko.

Nalilito ako, gaano ba kagulo ang marriage namin? Gusto ko pa sanang magtanong ng makita kong nagsimula ng mag videocall si Thunder.

Sa kanya lang nakatapat ang camera pero kita ko yung tinatawagan nya.

Maya maya ay sumagot ito.

"Thunder hijo!" masiglang bati ng isang may edad na babae pero napakaganda. Gusto ko sanang matuwa dahil kahawig ko sya.

At that moment alam kong mommy ko na ito.

"Hon, look tumawag ang pinakamamahal mong son in law" my mom said.

Nakita kong naglakad sya patungong garden at palapit sa lalaking nakasalamin. Katulad nung babae hindi halatang matanda na ito dahil nandoon pa din ang kisig at kagwapuhan.

"Ano ka ba naman hon, si Thunder lang ang nag iisang son in law" sabi nung sa tingin ko ay daddy ko. "What is it son?" nakangiti nitong tanong kay Thunder. Magkatabi na sila nung mom ko.

"Nandyan ba si Perseus?" tanong ni Thunder. Sino naman si Perseus?

"Wala ang isa kong anak ngayon, may pasok sya sa school" sabi ni mom.

May kapatid ako?

Tiningnan ko si Thunder at bumulong sya ng mahina na I'll explain later

"Thunder hijo, may kasama ka ba dyan?" tanong ni dad.

"Hala! Si Hailey ba iyan? Nagsasama na ba kayo?" malungkot na sabi ni mom.

Wait sino naman si Hailey?

"No mom, dad. Hindi po si Hailey to" Thunder said.

"Well then sino? May iba ka na bang girlfriend?" my dad said in a worried tone, pakiramdam ko ay bumigat ang pakiramdam ko sa tanong na yun. "Well, what can we do? Matagal na din namang patay si Akira. We can't hold you forever"

So alam nilang lahat na patay na ko?

"Mom, Dad. Hindi kayo maniniwal sa kung sino ang kasama ko ngayon" Thunder said there is glee in his voice parang batang excited magbukas ng christmas gift nya.

"Who?" sabay na tanong ng magulang ko.

Nagulat ako ng iharap sakin ni Thunder ang camera.

Saglit na natulala ang dalawa sakin.

I managed to smile.

"Hi po" I greeted them. Nakatulala pa din sila.

Hanggang maya maya ay nagsimula ng umiyak ang mom ko.

"Akira? Anak? Ikaw ba talaga to?" umiiyak na tanong sakin ni mom.

"Aki, my precious daughter, buhay ka? Pano?" my dad is stuttering while asking.

"Opo, ako po to si Akira. Buhay po ako" I said.

Tumabi na sakin si Thunder kaya naramdaman kong para akong nakuryente.

"Mom, dad meron lang pong amnesia si Akira kaya medyo hindi po sya makaalala pero I will do my best to bring her memories back. By the way Luna is also alive she's with Aki here in Italy. Pero wag nyo po muna sanang sabihin kahit kanino even to Perseus. Balak kasi naman silang supresahin lahat. Makulit lang tong si Akira kaya tinawagan ko kayo" Thunder said.

Bakas mo ang tuwa at galak sa mukha ng mga magulang ko.

Nag usap pa kami for almost half an hour ng parents ko. Hindi naman awkward kasi ganun siguro talaga pag magulang mo.

"Let's have a date then" nagulat ako sa sinabi ni Thunder.

"Ha?"

"Let's see if I can bring back your memories my dear wife" sabi ni Thunder at nag wink sakin.

Napangiti naman ako dahil mas gumawapo sya sa ginawa nya

"Okay" sagot ko.

Wala namang masama diba?

Malay natin maibalik talaga nito ang memorya ko as well as my real feelings towards him.

Paano si Dmitri?

Sigaw ng isang parte ng utak ko.

I sighed.

Bahala na

Let's cross the bridge when we get there.

Buong araw kaming magkasama ni Thunder. Ang dami naming pinuntahan at tuwang tuwa ako dahil may mga ilang bagay syang ginawa na sabi nya ginawa namin dati.

Hindi ko naman masabi sa kanya na somewhat I know na asawa ko sya because of those pictures that haunted my mind this morning.

Pero masaya ako. Masayang masaya.

Hindi ko alam kung ano ba tong nararamdaman ko.

I can't even remember him thorougly yet pero iba na ang dating nya agad sakin.

Sa suite nya pa din kami umuwi. Inabutan kami ng ulan pero hindi ako nabasa dahil Thunder covered me up kaya sya ang nabasa.

"Ikaw kasi sabing wag mo ng takpan e" sabi ko nung makapasok kami.

Nanginginig na sya.

"Maligo ka na" sabi ko.

Umiling sya.

"Ay ligo na baka magkasakit ka pa" sabi ko at tinulak sya papasok ng banyo.

"Dito ka lang ha? Maliligo lang ako. Wag kang lalabas" he ordered me.

"Yes sir" sabi ko at sumaludo.

Tumawa naman sya at pumasok na sa banyo.

Pabalik na ko sa front door para isarado yun ng may walang sabing babaeng pumasok dito.

Tinaasan ko sya ng kilay.

"Who are you?" tanong ko.

Ngumisi sya sakin.

"So it's true the great Akira is staying with my boyfriend" sabi nito.

Napahinto ako.

"Boyfriend? Sinong boyfriend mo?" tanong ko.

Lumungkot ang mukha nya.

"I'm Hailey. Thunder's girlfriend" she said. Nag alok sya ng kamay sakin.

Pero parang natuod ako.

Ano sya ni Thunder?

Hailey?

Yun din ang sinabing pangalan ng magulang ko kanina.

Girlfriend sya ni Thunder?

Fvck then why does he want me back?

"Ayoko sanang sabihin to at pinaplano kong kay Thunder unang sabihin to pero since nandito ka na at wala na kong magagawa. I must tell you" she said.

"I d-don't get you"

Mas lumungkot ang mukha nya at hinawakan ang kamay ko.

"Akira alam kong asawa mo sya, pero matagal ka ng nawala we all believed na namatay ka na. And, and Thunder fell inlove with me. Akira" she called me once more.

"A-ano?" tanong ko.

"Leave Thunder. Ipaubaya mo na sya sakin at-

Nagulat ako ng ilagay nya ang kamay ko sa tiyan nya

"sa magiging anak namin. I'm pregnant Akira with Thunder's child"

At that moment

I felt so lost

Pwede bang tamaan ako ng amnesia ngayon na?

Ang sakit

It is painfully hurting me.