PASIPSIP, CONGRESSMAN (SPG)

JEMIMA’s POV ___ Mahaba ang pila dito sa Congressional office, dahil merong bagong upong Congressman naghahanap ito ng sekretarya. Si Vito Yael Lofranco, bagong kinababaliwan ng mga babae maliban sakin! Wala naman sana akong balak pumunta, pero ang tatlo kong kaibigan ay kinaladkad nila ako papunta dito. At meron din akong isa pang dahilan, gusto kong malaman kung ano nga bang totoo. Bakit ako mag-aaksaya ng oras pumila dito? Bakit ko pagsisilbihan ang lalaking yan? Ako nga pala si Jemima De Luna, isang fresh graduate at pangalawang anak ng mag-asawang De Luna. Dahil sa kagustuhan kong may mapatunayan, lumayas ako sa amin pinag-aral ang aking sarili. Ayokong hinahawakan ako sa leeg, at maging sunod-sunuran kung anong gusto nila para sakin. “Hoy Jemima ang lalim na naman ng iniisip mo, ikaw na yung susunod huwag mong kalimutang ngumiti.” Sigaw sa akin ni Tansy akala mo magkalayo lang kaming dalawa. “Yang boses mo Tansy, para ka talagang nakalunok ng speaker!” Sita naman sa kanya ni Enid na kanina pa nababagot dahil ang tagal ng usad. Alas-dos na ng hapon pero marami pa rin humahabol para sa interview. “Tignan mo yun mukhang hindi pumasa, para na siyang maiiyak. Ano bang standard ang hanap ni Congressman?” Tanong ni Sybil habang kumakain, meron silang mga dalang pagkain. Hindi naman halatang pinaghandaan nila ‘to, at halos lahat ng pumapasok sa loob paglabas ay mga bigo. “Next, Jemima De Luna!” Sigaw ng isang lalaki, tumayo ako sa aking kinauupuan at lumakad papasok sa loob. “This way.” Nakangiting sabi ng babae, tahimik lang akong sumunod sa kanya. Saan naman kami pupunta, bakit yung iba doon sa kabilang pinto pumapasok. Huminto kami sa dark brown na pinto, kumatok muna siya bago ito binuksan at pumasok. When I noticed that we had stopped at Congressman's office, nagsalubong ang kilay ko. Bakit dito ako dinala ng babaeng 'to? Maya-maya pa ay lumabas na rin siya, nakangiti pa rin ito sakin medyo nakakailang hah! “Miss Jemima, pwede ka ng pumasok.” Tumabi siya para makapasok ako. Sa loob, nakita ko ang isang matangkad na lalaki na nakatalikod, nakatingin sa labas habang umiinom ng red wine. “Anong ginagawa ng isang De Luna dito, alam ba ng iyong magulang na nandito ka?” Malamig niya na tanong, so kaya ako dinala sa kanya dito ng personal? “Kung sasabihin mo for sure malalaman nila, personal kong buhay ito Congressman Lofranco. At isa pa hindi na ako bata para pakialamanan ng magulang ko.” Agad kong sagot sa kanya, mahina siyang tumawa bago humarap sakin. I was stunned when I saw his face again. Even though seven years had passed, it hadn't changed at all. His expression remained cold and emotionless whenever he glanced at me. Magkaibigan sila ng panganay kong kapatid, at ilang beses ko na rin siyang nakita noon dahil lagi siya sa condo naming magkapatid. I fell in love with him, I thought he had feelings for me as well. Wala naman pala, ang dahilan para mapalapit siya sa akin ay si Ate Fianna, he had feelings for her. Ginawa akong masama ni Ate Fianna, lahat ginawa niya para lumayo ang loob ni Vito sakin. Nasaktan at galit ako sa kanila, simula noon ay kinaiinisan ko sila hanggang ngayon. “Malaki na ang pinagbago mo, akala ko ba ayaw muna akong makita, bakit nandito ka ngayon?” Tanong niya habang lumalakad palapit sa kinatatayuan ko. “Congressman Vito, maging professional ka naman huwag mong idamay ang personal nating alitan dito sa trabaho.” Mataray kong sagot, ngumisi lang siya sa akin. “Hindi na ako yung batang ginamit mo noon para lang mapalapit sa babaeng gusto mo. Pero sa huli niloko ka lang, ang bilis ng karma.” Sarkastikong dagdag ko dahilan para mag iba ang timpla ng kanyang mukha. “Talagang nagbago kana, hindi na ikaw ang Jemina na nakilala ko. Bukas maaga ka, ayoko ng late pumasok ang bago kong sekretarya.” Malamig niyang sabi bago siya lumakad palabas ng kanyang opisina, malakas niyang isinara ang pinto. Napaupo ako sa sahig dahil nanghihina ang aking tuhod, dahil sa inyo bakit ganito ko kayo tratuhin. Wala akong ginagawang masama pero sa paningin niyo, sobra kong samang tao. Nang tumigil na yung panginginig ng aking tuhod ay agad akong tumayo para ayusin ang sarili ko. Huminga akong malalim bago tuluyang lumabas ng opisina niya, halos mapatalon ako sa gulat dahil nakasalubong ko yung babae kanina. “Oh, sorry nagulat ba kita. Pumasok ka ulit sa loob, meron lang tayong dapat pag-usapan at kailangan mong pirmahan.” Paliwanag niya sa akin bago hinila papasok ulit sa loob. Pagkaupo namin sa sofa meron siyang binigay na folder kaya binasa if anong mga nakasulat doon. Napataas ang isa kong kilay nang mabasa kung anong nilalaman nito, anong kalokohan to? Anong akala niya meron pa akong nararamdaman para sa kanya, ang kapal naman ng kanyang mukha. “Never akong ma-inlove sa kanya, ang kapal naman ng mukha ni Congressman Lofranco.” Nanggagalaiting sabi ko, malakas namang tumawa ang babae. Sino ba siya? “Kakaiba ka sa mga babaeng nag-apply dito, dahil halos lahat sila gusto si Congressman Lofranco, ngayon alam ko na kung bakit ikaw ang napili niya. Ako nga pala si Anuri, sekretarya sa kanyang kumpanya. Mabuti nalang at may personal sekretarya na siya dito, ang hirap ng trabaho ko. Pagpasensyahan mo lang ang ugali niya, minsan kasi hindi siya nakakainom ng gamot, galit sa mundo. Huwag mo nalang siyang pansinin o kaya naman lumabas ka ng opisina niya.” Kwento niya sa akin habang binabasa ang kontrata bilang isang sekretarya niya. Mataas naman ang sahod, pero masyadong demanding ang lalaking to. Kapag na-inlove ako, wala siyang magagawa kundi sibakin sa trabaho, boss at empleyado lang dapat kami. Excuse me, siya itong hindi professional?! Kung wala lang akong dapat alamin hindi ko kailangang magtrabaho sa kanya! “Nabasa ko na lahat, pakisabi masyado siyang demanding.” Masungit kong sabi bago pinirmahan. Mahina lang siyang tumawa bago kinuha ang aking pinirmahang kontrata. “Bukas ko na ibibigay ang iyong magiging uniform. And gusto ni Congressman Lofranco na nagsusuot lang ng conservative dress.” Aniya bago tumayo sabay tingin sa akin. Anong mali sa suot ko dito ako komportable. Bakit hindi niya nalang sabihin naaakit siya sa akin, duh!! Anong gusto niya magsuot ako ng balot na balot! May Conservative pang nalalaman, eh halos kita nga ang kaluluwa ni Ate Fianna noon! Ganung babae ang kanyang tipo! Sabay na kaming lumabas ng opisina niya, hinatid ako palabas ng building. Wala na ang mahabang pila, at ang mga kaibigan ko naghihintay sa akin. “Jemima!!” Masaya nilang tawag sakin habang kumakaway, agad akong lumapit sa kanila. Masaya silang yumakap sa akin, so alam na nilang ako ang bagong sekretarya ni Vito? “Congrats Bruha, sobrang swerte mo sabi na eh ikaw ang matatanggap. Wala pa rin makakatalo sa beauty mo.” Masayang sabi ni Sybil. “Let’s celebrate, kumain tayo sa restobar.” Aya ni Enid, kumalas na sila sa pagkakayakap sakin. Lumakad na kaming apat palabas ng malaking gate, sakto namang umalis ang sasakyan ni Congressman Vito. Hindi ako nag-aksayang tignan ito, for what? Isa akong masamang babae sa paningin niya, hindi na iyon magbabago. Pumara ng taxi si Tansy, dahil alas-singko na rin at nakakaramdam na ako ng gutom hindi ko na kailangang umangal. Minsan lang ako sumama sa kanila, dahil may mga tauhan si dad na sumusunod sakin. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya tumitigil, sa isang taon ata nasa dalawang beses lang ako umuwi sa mansyon. Gaya rin nila si Vito, isa akong masamang anak sa kanilang paningin. Sa akin lahat ang sisi nung namatay si Kuya Jeremiah, hindi ko naman yun ginawa. Siya nalang ang kakampi bakit ko naman siya papatayin. Ayaw nilang pakinggan ang side ko, kaya mas pinili ko nalamang tumahimik. Simula noon, lumayas na ako at kahit dumating yung time na talagang wala akong pera. Hindi ko binaba ang aking pride para lang humingi ng tulong mula sa kanila, Because that was the first promise I made to myself: I would never ask them for support. I had to stand by my decision to leave their place. I'm at the right age, and I've proven that I can stand on my own two feet without their support. I'm very happy for myself; now I'm going to find out what actually happened to Kuya Jeremiah; I have an intense feeling that Vito knows something. To be continued…