Chapter Seventeen
-Arriya-
Mabilis lumipas ang panahon at inabot na ng halos dalawang buwan na wala pa rin ako naaalala sabi naman ng doctor ay hindi madaling babalik iyon kaya naman hinayaan ko na lang din muna sa totoo lang ay natatakot akong may iba pa akong matuklasan oras na tuluyang bumalik ang aking ala-ala. Ang sabi pa ng iba ay hindi magiginga mabilis ang pagbalik ng aking ala-ala dahil sa tinanggal na dugong namuo sa utak ko ay maaaring ang ala-alang nawawala ay nakasama na rin roon, ganon pa man ay hindi ko na lang iniisip pa ang mga iyon dahil talagang nalilito lang din ako. Nasa may bintana ako ng kuwarto ng matanaw ko ang isang sasakyan na paparating ng huminto ito sa parking area ay mabilis itong sinalubong ng aking anak na si Julio.
Nakilala ko na rin over the phone an
