Prologue
"Let's break up." She said without looking at me.
Napahilamos ang mga kamay ko sa aking mukha.
"Why? Tell me why, Erica?" Pinipilit kong huminahon.
"Ikakasal na ako kay Brye." Nanginginig ang boses nya.
Tumayo ako sa kinauupuan kong sofa at sinuntok ko ang pader.
"f**k!" Paulit ulit kong pagmumura. She's now crying.
"Pumayag ka talagang magpakasal sa lalaking yon? Pumayag ka sa gusto ng mga magulang mo? What the hell, Erica?" Sigaw ko.
"It's not like that, Kiero. Pumayag ako dahil gusto ko."
Hearing that made me burst into anger. Tiningnan ko ng masama si Erica. Why the hell is she telling me that lie? I know she is lying. I hope she is lying!
"Talaga? Why? f*****g why, Erica?"
Pumikit sya at naupo sa sofa.
"Mahal ko na si Brye. Please, don't make it hard for me. I need to do this."
"You're lying." Tinabihan ko sya "Please, Baby. Don't do this to me. Alam kong ginagawa mo lang ito dahil iyon ang gusto ng mga magulang mo. We can fight this together. Just stay by my side."
Niyakap ko sya pero agad syang kumalas.
"You don't understand it, Kiero. I don't want to be unfair, kaya itigil na natin ito. I am getting married next week. Si Brye na ang mahal ko, alin ba doon ang hindi mo maintindihan?" Tumaas na ang tono ng boses nya.
"Lahat." Seryoso kong sagot "Lahat ng ito ay hindi ko maintindihan."
Hinawakan ko ang dalawa nyang braso at iniharap ko sya sa akin para magtama ang aming paningin. My eyes are begging.
"Look at me in the eye and tell me you don't love me anymore. Please, just tell me and I will walk away... I will let you go. Just please..."
Tinitigan nya ako habang tumutulo ang kanyang mga luha. Huminga sya ng malalim...
"I don't love you anymore, Kiero. Can you let me go now?" Unti unti kong binitawan ang braso nya.
What the f**k? Parang dinudurog ang puso ko. Hindi ako makahinga habang pinagmamasdan ko sya. Hindi na nga ba nya ako mahal? Nagsasabi ba sya ng totoo? I don't know. Ang sakit! Napayuko ako. My anger turns into tears.
"Okay. If that's what you want." Yun lang ang kaya kong sabihin.
Ayokong makipaghiwalay pero kung yun ang gusto nya. Pagbibigyan ko sya. Kung doon sya masaya, sige! Tangina! Kahit sobrang sakit, sige nalang. She had a lot of reasons to stay with me, but she chose to give up on us like that. Simple as that...
I just wanted her to fight for me. Lahat ginawa ko para sa kanya. Para sa relasyong ito. Hindi ko alam kung saan ako nagkulang. Hindi ko alam. Why the f**k she didn't fight for me?
