Lucas Fontigo

"Mia hindi ka pa tapos dyan?" untag sakin ng nanay ko na nasa pinto. "Kanina ka pa nakaharap sa laptop mo! kung hindi sa laptop sa Ipad o di kaya sa Cellphone mo" dugtong na galit sa ng nanay ko na sa kasalukuyan akong nagtitipa ng manuscript ko. Hindi man sa tanong isa akong writer pero hanggang laptop lang ang isinusulat ko. Palagi akong sinasabihan ng bestfriend ko kung bakit hindi ko ibenta ang mga pangkaraniwang isinusulat ko. Hindi ko ipinagbebenta ang pinaghirapan ko. Noong bata pa lang pangarap kong maging screenwriter. "Lalamig na ang pagkain sa hapag"? Habol pa nito. "Susunod na ako. Tatapusin ko lang ito" sagot ko ng hindi na nag abalang tumingin. "Kanina mo pa sinasabi yan" "Mauna nalang kayo.".Sagot ko habang nakatutok sa harapan ng laptop. Habang marami pang ideya sa utak ko sinusungaban ko na ito para hindi maglaho. "Ano ba talaga pinunta mo dito ang magsulat maghapon o makasama kami?" biglang sambit ng nanay ko kaya napatingin tuloy ako sa kanya. Nasa isang buwang bakasyon ako ngayon dito sa probinsya. Pagdating ko dito halos ito na ang inaatupag ko. Bigla tuloy ako nahabag sa sinabi ng nanay ko. Inilapag ko ang hawak kong laptop at tumayo. "Pasensya na nay"paglalambing ko dito sabay yakap sa likuran niya nakasandal ang baba ko sa balikat niya. "Kain na." sambit niya at nakasunod ako dito. "Anak, hindi ka ba sasama mamaya sa pinsan mong si Sam. May anihan daw mamaya ng manga sa Hacienda Samaniego"tanong ni tatay. Napatingin si nanay sa akin, parang may banta ang mga tingin niya. Naalala ko tuloy ang sinabi nito kung ano ang ipinunta ko dito. Napatingin ako kay tatay na naghihintay ng sagot ko. Tumango ako. "Mabuti naman at nakapasyal ka dami na magbago dito hindi mo napansin paano maghapon ka sa kwarto mo." sabat ni nanay. "May nakatira pa ba Hacienda Samaniego?" tanong ko kasi ang huli kong natandaan. Si Don Hermano Samaniego nalang nakatira doon bago ako umalis. Mag isa niya. Malamang walang tagapagmana yun. "Oo si sir Robert, malayong kamag anak nila.Hinanap niya talaga iyon at dahil si Sir Robert lang ang malapit dito kaya sa kanya na ipinamana. Hindi ko nga akalain may kamag anak pa siya dito. "Talaga,"komento ko kahit ako hindi ko rin alam "Mag isa lang pala ni sir Robert sa Hacienda. ? "May kasama naman siya yung maybahay niya dating katiwala ni Don Hermano si Rosa." "Oh.talaga.! Natandaan ko si Aleng Rosa noon. Tuwing may okasyon sa Hacienda pinapahintulutan niya kaming gumala sa loob ng mansion. "Siguro mabait din si Sir Robert kasi mabait si Aleng Rosa.' "Oo naman kaya nga iniimbitahan niya lahat ng taga rito na tumulong mamaya." Dapit hapon abala na naman ako sa katitipa ng laptop ko ng may kumakatok. Hinihintay kong pagbukasan ng nanay ko pero wala akong narinig.Tumayo ako papunta pintuan. Pinihit ko ang sedura. Dumungaw ako. "Insan!"bati sakin ng sa labas. "Sam!" niluwagan ko ang pinto at pumasok ito. "Tama nga si Uncle Armando. Nandito ka. "ngiti sakin ng pinsan ko. Ang tinutukoy nitong Uncle Armando ay ang tatay ko. "Mahigit isang linggo na ako dito. Hindi nga lang ako lumalabas." "Haha, ikaw talaga, total nandito kana sulitin mo na. Buti naabutan mo ang ani ng manga. "At alam kong yan ang sadya mo rito" sabat ko rito. "Ano?nasabi ba ni Uncle Armando ang sadya ko rito?" "Ay, oo pala. Saglit lang at magpalit lang ako." Iniwan ko si Sam sa sala at magpalit pinili kong suotin ang leggings at maluwag na damit at kumuha ng sumbrero. Nilock ko muna ang mga bintana at pintuan sa likuran bago aalis. Wala ang mga magulang ko malamang nasa bukirin naman ang mga iyon dahil malapit na ang anihan ng palay. "Ano tara na?." yaya ko sa kanya ng makasigurado akong nalock na lahat. Nauna siyang lumabas. Sumunod ako. Habang binabaybay namin ang daan. "Kamusta na pinsan. Siguro may boyfriend ka na doon sa Manila no?"tanong sakin ni Sam. Halos magkasing edad lang kami. "Wala. Wala na akong time para dyan" "Imposible pinsan sa gandang mong yan?" "Wala nga! ng kulit mo. Hindi bali pag meron na pakilala ko sayo kaagad."sagot ko rito kunwaring naasar ako. "Ikaw kamusta lovelife mo?" balik na tanong ko. "Oh, bat sa akin napunta ang usapan?" "Nasagot kana ba ni Elena" Naiwang nakangiti ito. Ngiting abot tenga. At tumango.Si Elena ang kababata din at kalaro namin pareho. Matagal na itong gusto ng pinsan ko. Pero mukhang nagsawa na yata si Elena sa kakulitan ng pinsan ko at sinagot na niya ito. "Ikaw pinsan ha, Hindi ka ngkukwento?." "Dalawang buwan palang naman kami ni Elena."ngiting sabi nito na halatang inlove. Hindi namin namalayan nasa b****a na kami ng farm ng Samaniego. Agad kong nakitang humahangos si Elena papalapit sa amin. At bigla niya akong niyakap "OMG! Mia. Namiss kita.akala ko nagbibiro lang itong si Sam nandito ka. Kamusta ka na?" "Sam.! Diba kayo na?" gulat na tanong ko. Humagikhik ang dalawa. "Oo akala ko kasi hindi mo pa alam?"nahihiyang sambit ni Elena. Hindi maipinta ang ngiti nilang dalawa habang nagkakatingin. "Ehem! Nakakaingit naman kayo" biro ko sa kanila. "Ikaw. Kamusta kana pala. Ano mayaman kana?.".sunod sunod na tanong ni Elena. "Haha.anong mayaman ka dyan." Ito okay lang." "Kwentuhan mo naman ako. Anong pwede na ba ako magpa autograph sayo. Nakibit balikat ako. "Hay naku, Mia bat kasi sulat ka ng sulat hindi mo naman naishare sa iba. Sayang yung talent mo."pangaral sakin ni Elena. "Time we'll come"tipid kong sabi. Natanaw namin ang kumpulan ng mga tao sumunod na rin kami. Nakakapagod maghapon pero sulit dami kong nakapag kwentuhan lalo na mga matatanda. Dami ko ring nakasalamuha dahil maraming mga bagong mukha sa lugar namin. Napaharap ako sa laptop ko. Ilang kembot nalang. Matapos ko na ang isang trilogy novel ko tungkol sa Funtana Brothers. Napangiti ako ng naalala ko Sina Sam at Elena. Parang may huhugutan naman ako ng bago kong novel. Napailing nalang ako at umayos ng upo. I turned on some music at nag umpisang magtipa. Nakaramdam ako ng ngawit at nag unat. Napatingin ako sa orasan sa gilid ng kama. It's past three o'clock. Hindi ko naramdaman ang puyat. Dahil masaya akong matapos ko na ang last novel ko.Taging kunting ayos at pwede ko mg maipublish ang novel ko. Pero I need to find a new cover na nakakaagaw pansin. . . Hmmm before I forgot ni isa pala Wala pa akong naipublish. Napabuntong hininga ako. Maybe tama si Elena it's time na siguro para ipublish ko yung book ko. I tried first sa w*****d. If maganda ang response I post it all. Nagising ako sa init ng araw mula sa bintana. Napasulyap ako sa orasan it's past 10. Bumangon ako at hindi ko na nadatnan ang mga magulang ko sa loob ng bahay. Naligo nalang ako balak kong bumalik sa manggahan. Habang naglalakad ako napansin kong dami ring magbago sa lugar namin. Meron computer shop sa kanto. Halos lahat ng mga bahay may sariling sasakyan at cable. Sa bahay namin kompleto naman kami. Kaso madalang lang din ginagamit ng magulang ko dahil sanay sila sa simpleng buhay. At nag iisang anak ako. "Mia san punta mo?"tanong ni Mang Alnaldo na nakasalubong ko. "Sa manggahan po." "Ay, ganun ba. Doon ako galing. Tapos na. Nagsiuwian na ang mga tao" sagot niya. "Ay ganun ba. Sayang. Sige mang Alnaldo punta nalang ako sa bahay ni Sam.Salamat po" Sige iha!" Lumiko ako papunta sa bahay ni Sam. Doon na ako dumiretso total hindi pa ako nakapasyal kina tita simula ng dumating ako. "Mia! "tawag sa akin ni tita Marie. tanaw ko siya sa loob ng bahay. "Tita.mano po." Kamusta po? Sabi ko abot agad ng kamy niya. "Ayos lang anak. Ang ganda mong bata ka.Ano may boyfriend ka na ba sa maynila?". Napatawa ako. "Wala pa po. Tsaka na po wala pa akong time para dyan"? "Anong walang time, bigyan mo na ng apo ang mga magulang mo ng lumagi na itong sa bahay niyo.Maghapon na naman nasa bukid. Tsaka sa tamang edad ka na anak." "So tita talaga. Wala pa po kasing mahanap." "Kunsabagay anak. Wag mong ipilit kong hindi mo naman gusto. Dahil ang pag ibig kusa iyan darating at naramdaman. "Ay,pasensya kana anak bat nandito tayo sa labas. Tara pasok ka sa loob andyan si Sam " Hinila niya akong pumasok. Nadatnan ko si Sam na kumakain. "Insan dito ka pa. Galing kaba sa manggahan.?". "Doon sana ako pupunta nakita ko si Mang Alnaldo sinabihan niya ako. Kaya dito ako dumiretso. " "Pasensya kana insan d kita napuntahan kanina." "Wala yun". "Anak umupo kana dyan at dito kana kumain sabayan mo kami." hila sakin ni tita papuntang mesa Agad naman akong umupo. At dumulog. Hindi na ako nahiya dahil nakasanayan na namin ng magpinsan ito.Parang magkapatid lang kami ni Sam. "Nga pala insan. May gaganapin na okasyon mamaya sa mansion para papasalamat sa lahat dahil sa daming ani. Punta tayo mamaya sunduin kita sa bahay niyo. "Sige. " Matagal na rin akong hindi nakatuntong sa mansion na iyon. Sumapit ang gabi. Sinundo ako ni Sam kasama si Elena. Nabungaran namin na ang daming pagkain at inumin sa labas ng mansion halos lahat ng tao sa lugar na iyon ay nandoon pati ang mga bata. "Wow! Parang tulad parin ng dati" bulalas ko. "Oo nga. Ngayon kakaiba dahil kasama ka namin ngayon." Lumapit kami ni Elena sa mesa at tumikim ng mga pagkain. Meron kumpulan ng magsasaka na nag iinuman na may hawak na gitara habang kumakanta. Sa malayo. Tanging tugtog ng musika at tawanan ang naririnig ko. Napangiti ako. Nakakamiss ang ganitong simpleng buhay. Parang walang problema.. "Ehem!!" pukaw sakin ng tinig na nasa harapan ko. "L-loyd?" paniguro ko. He nodded. "Mia, kamusta? " "Okey lang". " Wow! You look pretty tonight" sambit nito habang hawak ang isang bote ng beer. "Thank you" tanging nasambit ko. Pareho kaming natahimik. Ramdam ko ang asiwa namin sa isat isa. Si Llyod De Ocampo. Kababata ko. 4 kaming magkakaibigan noon. Ngunit hindi ko inaasahan na magkikita kami ngayon. I thought he is in the States. "Llyod"pukaw ni Elena ng bumalik ito galing kay Sam sa di kalayuan. "Elena. It's nice to see you here.Same with Mia" I nodded. Natahimik kami. "Hmm. Bakit hindi natin tawagin si Sam?" Elena suggested. At mabilis na tumalikod.Naiwan kami ni Lloyd. "I-I miss you"! Napaangat ako ng tingin kay Lloyd. "Hmm..Sorry I mean the old you. I missed the old Mia just like the old times" he awkwardly smiled at me. Pero hindi ako naapektuhan. It leaved me shocked sa pagsulpot niya. Sinusubukan kong kinapa ang sarili ko kung may nararamdaman pa ako sa kanya. Pero wala na. We used to be a childhood sweetheart noon. Pero nung naghigh school ako ay bigla itong ngpaalam na mag migrate ng America ang pamilya niya. Doon ako nakipagkalas tinangal ko lahat ng komunikasyon na nagpapakita ng ugnayan namin. I felt guilty right now it cause so much pain for him but somewhat masaya sa naging desisyon ko cause we're not meant to be.. "Lloyd "bati ni Sam na hindi ko namalayan nasa tabi ko . "Sam. How've you been pare"!? Ayos lang.Teka kelan ka pa nandito? "Hmm. yesterday. Nabalitan kong may kunting handaan dito and I missed the old times. I didn't expect na nandito rin si Mia." "Ah.. I have my vacation here."simpleng sagot ko. "Well, kompleto na naman ang grupo.Cheers!!"wika ni Sam Sabay kaming nag angat ng bote. Kwentuhan dito kwentuhan doon walang humpay na tawanan at takbuhan ang mga bata.Ako ay natahimik na nagmamasid sa paligid. Hindi ko namalayan na may sinasabi Llyod "Mia. Uuwi na daw si Elena. Ihahatid na Sam. " "Ah ganun ba uuwi na rin ako" "Hmm.Would you mind kung ihahatid kita sa inyo?. I mean ihahatid ni Sam si Elena sa bahay nila. Opposite direction"? paliwanag ni Llyod na halos hindi makahinga Napatingin ako kay Sam. Umaagree naman ito kay Lloyd. "Okey" sambit ko Pinauna niya ako at pinagbukasn ng pinto sa front seat. Hindi na ako ngsalita pa. "Hmm.. Sorry. I didn't expect you na nandito ka rin pala. "Don't be sorry." He smiled. Nayani ang katahimikan sa loob ng sasakyan.Pareho kaming nakiramdaman sa isa't isa. Maya maya nasa bahay na ako. Hindi ko na pinatuloy dahil malalim na ang gabi at saglit na rin nagpaalam ito