Prelude
786 Words
Prelude
Holy Crap! Nagmamadali kong inayos ang blouse na aking suot nang makita kong nakatingin na rin s’ya sa ‘kin. Sunod kong inayos ay ang panty at palda ko. Muli ay sumilip ako sa pinto ng opisina ng CEO and still sa akin pa rin s’ya nakatingin habang may kinakalantaring ibang babae.
He smirked and I frowned. Nakaramdam ako ng pagtaas ng pawis sa katawan ko dahil sa kahihiyan ngunit imbis na umalis sa ‘king kinatatayuan ay nanatili pa rin ako at pinagpatuloy manood sa kanila. What's wrong with me?
"Ahh! Faster, babe! Harder! More, more please, ahh!" hindi mapigilang ungol ng kan’yang sekretarya. Hinawakan niya sa bewang ang babae at tulad ng sabi ng sekretarya n’ya ay malalakas at sunod-sunod na ulos ang ginawad n’ya rito. “Ughhh…” they moaned.
Hindi pa rin nito inaalis ang titig sa akin habang bumibilis ang pag-ulos ng kaniyang bewang sa likuran ng babae niya.
He cursed. He thrust deeper and faster. He moaned. He bite his lip and he makes the girl under him crazy, and crazier for pushing and pulling and pushing and pulling his manhood to ‘her’ rapidly. Napakagat s’ya ng labi niya at bumibilis na rin ang paghinga kasabay ng pagbilis ng ulos niya. Tatlong malalakas na pag-ulos ang ginawa niya at nanatiling nasa loob siya ng babae. He finally c*m.
Natapos ang aking pagbabalik tanaw sa aking nakita noon dahil may biglang nagsalita sa harap ng desk ko. "Can I ask you a favor, Anna?" pagtaas ng aking ulo ay si Mrs. Saavedra agad ang nabungaran ko, ang Team Leader ng aming Department.
"Ano po ‘yon, Ma'am?" Nag-aalinlangan kong tanong. Minsan lamang humingi ng pabor si Mrs. Saavedra kaya hindi ka maaaring tumanggi rito. I still manage my smile kay Mrs. Saavedra kahit na medyo kinakabahan ako. I know her! Hindi siya basta-basta humihingi ng pabor unless it's too important that she can't handle.
"Can you give this to Mr. Ceo, Anna?" Mabilis na nangunot ang aking noo dahil sa kaniyang pabor. "Bakit po ako, Ma'am? Saka, hindi po ako ang in charge pagdating sa gan’yan" angil ko. Alam kong bawal tumanggi pero kasi, nahihiya pa akong magpakita kay Mr. Leroy gayong nalaman kong alam na n’ya pala ang ginagawa ko sa tuwing nagdadala s’ya ng babae n’ya sa kan’yang opisina.
"I'm asking a favor here, Ms. Mendoza.” masungit na saad nito.
"Pero kasi, Ma’am, marami pa naman po akong gaagawin and hindi naman po ang department namin ang in charge d’yan. Saka baka masilip po tayo if ako ang mag-aabot niyan sa taas gayong ‘di naman po talaga ako dapat ang magbibigay ng mga dokumento na ‘yan.
"Ms. Mendoza, please, just for this one. I'm asking you this favor because I know that you can do this report because you are intelligent at saka ako na ang bahala sa lahat. Pwedeng ikaw ang mag-abot at magpresinta n’yan sa taas."
Hindi agad ako nakasagot sa kaniyang pabor marahil ay nahihiya pa akong magpakita sa CEO ng kompanya dahil sa nakita ko isang araw lang ang nakalilipas. At hindi lang ako ang nakakita dahil kahit ang CEO ay nakita rin ako. Iyon na yata ang pinakanakakahiyang araw sa buong buhay ko sa loob ng Twenty One Years kong pamumuhay dito sa mundo. Ang makita ng amo ko habang nakikipag-s*x siya sa secretary niya. Hindi ko naman inaasahan na makikita niya rin ako. I was just watching them while playing mine. I didn’t even know that he was watching me, too. And that was the first time I saw him looking at me. Alam kaya niya na palagi ko siyang pinapanood sa tuwing nakikipagtalik siya sa mga babaeng dinadala niya sa opisina niya? Crap! I'm so p*****t!
"Anna?!" Ilang beses kong naikurap ang aking mata dahil sa biglaang pagsasalita ni Mrs. Saavedra.
"Yes, Ma'am,” I stutter. “Ako na po ang mag-aabot nitong mga dokumento sa CEO." Sumilay ang ngiti nito sa labi at tila ba ay alam niyang hindi ko siya matatanggihan sa hinihingi niyang pabor. "Salamat, Anna, sabi ko na nga ba at hindi mo ako matatanggihan. Tama lang na sa iyo talaga ako pumunta." Ibinigay nito sa akin ang sliding folder na limang piraso bago umalis sa desk ko. Napailing na lamang ako dahil sa sinabi nito. Alam ko namang gusto niya lang akong pahirapan. Ako lang kasi ang hindi siya tinatanggihan.
Wala na akong nagawa kun’di ang ibigay na lang ito mamaya sa Ceo. Makikita ko na naman siya!
- Writer
