MAFIA LORD OBSESSION

"Xandra, saan kaba pupunta?" "Tapos na ang work ko Laika kaya aalis naako" sambit ko sa kanya na nagsimula ng mag ayos ng gamit. Isa akong waiter sa bar na ito. Mahirap pa kasi kami sa daga kaya tumigil ako sa pagkokolehiyo at pinagtounan ng pansin ang pagtratrabaho. sa nakikita niyo mahirap ang buhay ko, matanda narin sila mama at papa. "Ingat sa daan Xandra" kaway saakin ni Laika kaibigan ko. "Ikaw din Laika, mag iingat ka" paalam ko na lumabas. Nakita ko pa ang ilan sa mga ka trabaho ko nga ngayon ay paalis na. "Paalam sa inyo" paalam ko sa mga katrabaho ko na kinawayan lang ako at nginitian. "Mag iingat ka sa daan Kate" sigaw saakin ng ilan sa mga katrabaho ko. Di naako maninibaguhan kong ano ano ang itawag nila saakin taas ba naman ng pangalan ko. Mag isa akong naglalakad ngayon, oo hindi ako sumasakay ng bus o taxi. Tumitipid ako para naman hindi magastos, meron akong kapatid na pinapaaral kaya kailangan kong magtipid. Gawain ko naman talaga ang maglakad sa gabi, kaya sanay naako. "Tiyak akong magagalit na naman si mama saakin" usisa ko saaking sarili na ngayon ay nakatingin saaking phone na malapit ng maghating gabi. Actually tuwing gabi kami nagduduty haggang sa mga alas dyes ng gabi ay magsisi uwian na kami. Pagtratrabaho ko sa bar tuwing gabi, umaga naman ay isang waiter sa isang sikat na restaurant. Hindi ba ako napapagod? Syempre napapagod, dalawa ba naman ang trabaho ko, pero kailangan mag trabaho para may mapakain sa pamilya. Mahalaga saakin ang pamilya ko kaysa saaking sarili, handa akong mapagod o mapuyat para sa kanila. "Walang tao" usisa ko ng mapalingon lingon sa kapaligiran. Tuwing uuwi kasi ako papunta dito ay may mga taong pang naglalakad sa ganitong oras ng gabi, pero ngayon kahit isa wala. Kinakabahan akong naglakad haggang sa unti-unting binilisan ang aking paglalakad. Nakaramdam ako na may kong anong mangyayari ngayon saakin ng masama. Piling ko may sumusunod saakin pero kung lilingon naman ako wala akong makitang sumusunod saakin. 'weird' Binilisan ko nalang ang aking paglalakad, hindi ako lumilingon sa aking likuran, takot ang bumalot saakin habang binibilisan ko ang aking paglalakad. Hindi naman ganito ang nararamdaman ko kapag dadaan ako sa daanan rito. Pero ngayon dobleng kaba ang nararamdaman ko ngayong gabi. Tila bawat hakbang ko ay may nakamasid saakin, binabalot ako ng matinding takot at kaba. Binilisan ko ang aking paglalakad sa madilim na daanan na sinabayan pa nang malamig na simoy ng hangin. Napakahinga ako ng maluwag ng makita ko si lolo na tagatulak ng kariton dito sa lugar na ito kaya tumakbo ako para makasabay sa kanya. "Lolo" "Oyy iha, ikaw pala" "Tulungan ko na po kayo" pagkuha ko sa hila hila niyang kariton na naglalaman ng magazine, diyaryo at karton. "Salamat naman iha, bakit kaba naglalakad sa ganitong oras ng gabi?" "Masama sa magandang dilag na katulad mo, ang maglakad sa ganitong madilim na daanan, lalot wala kapang kasama" dagdag pa nito na ikinamot batok ko naman bago hinila ang kariton. "Nagtitipid po kasi ako lolo" sambit ko nalang na nginitian ito. " Wag mong tipirin ang pamasahe mo iha, importante ang mga paa para maglakad pero alahanin mo sa panahon natin ngayon ay maraming nawawalang kababaihan" sambit saakin ni lolo. "Alam ko po yon lolo" sambit ko nalang na nakatingin sa daanan na tinahak ko kanina na subrang dilim. "Oh sya, dalian na natin baka pagod ka sa trabaho mo" tinulungan ako ni lolo sa paghila ng kariton kaya napangiti nalang ako na nakatulong na naman ako sa kanya. "Salamat lolo sa payo mo" pasalamat ko. Tipid niya lang nginitian kaya napabuntong hininga nalang ako sa kawalan. Dapat ba? Ang kaba ko kanina ay ngayon ay nawala pero alam kong may sumunod saakin kanina. Hindi yon multo at alam na alam ko yon. Mga ilang oras kaming naglakad ni lolo haggang sa huminto na kami sa kanyang maliit na bahay. Sa pinakadulo pa kasi ang bahay namin kaya ako na naman ang maglalakad mag isa. "Salamat dito iha" "Walang anuman po lolo" pabalik na usal mo sa kanya. "Ingat ka daan iha" paalala saakin ni lolo kaya tumango nalang ako ng makita ko ang pagpasok nito sa kanyang bahay. Napabuntong hininga ako ng tinahak ang daan papunta saamin. Haggang sa maramdaman ko naman na may sumusunod saakin, hindi naman gaano ka kadilim ang lugar namin, pero ang ilaw kasi dito ay sira kaya madilim sa daan ngayon, bukas pa aayosin. Binilisan ko na naman ulit ang lakad ko ng may tumamang sinag sa daanan. Palingon kong tinignan ito. Hindi nga ako nagkamali, dahil isang white na van kaya tumagilid ako haggang sa dumaan ito sa gitna. Subrang lakas ng kalabog sa puso ko ng huminto ito sa harapan ko. Kinabahan ako ng may lumabas ng mga grupo ng kalakihan, kusa nila akong hinila kaya nagpupumiglas ako. "Bitawan niyo ako!!" "Bitawan niyo ako!!" Nakaitim ang kanilang damit, nakatabon ang kanilang mga mukha na isang maskara kaya nagpupumiglas ako sa gilid ng daanan, habag sumisigaw pero wala talagang makakarinig saakin na ganitong oras ng gabi. "Bitawan niyo ako!!!" " Tulong!! Tulongan niyo ako!! tulong!" Pagsisigaw ko ng ipasok na nila ako sa van. "Bitawan niyo ako!!" Pagpupumiglas ko ng may tumakip saaking ilong, dahilan na may nasinghot ko ang kakaibang amoy dahilan na nawalan ako ng malay. "Tulong!" Huling na sabi ko bago ako pumikit. Tanging naalala ko nalang kung paano ako nawalan ng malay