The Gangster's Nerdybabe 2

Chapter 2

I consider this day as one of the saddest day in my whole life. I thought I'm going to be happy since the day I pretend to be a weak nerd. I thought wrong, I'm just imagining my life with him in the future.

"Nerdybabe are you okay?" Tanong ni Carl. Maybe the've already noticed that Ken and I were not talking with each other since yesterday. Nakakainis naman kasi!

Tinignan ko ang lugar kung nasan si Ken. Ni hindi niya man lang nakuhang tumingin sa akin.

Yeah, ini-ignore lang naman ako ni Kapal Moks simula kahapon nung niyakap ko si Accel at ang pagkiliti ko sa kaniya.

Bakit ba maliit na bagay masyado niyang pinapalaki? I was texting him last night pere wala ni isang reply akong natanggap.

Minsan gusto ko na maiyak. Dalawang taon na kaming magkasama ni Ken pero bakit nakakaramdam na ako ng hindi magandang pangyayari? I can't lose him, seriously. This sounds maybe cliche but hell yes, I can't live without him by my side. For long two years masyado na akong nasanay na nadyan siya sa tabi ko, at di ko kaya na mawala pa siya. All those hard times na siya pa ang palaging tinotoyo!

"Im fine." Tanging sagot ko at pekeng ngumiti. I can't force myself to smile. Pero pwede bang kahit ngayon lang? Masyado narin lang naman akong naging magaling sa pagpapanggap.

"Sure?" Tanong niya ulit,

"Yeah, just do what you have to do and don't worry about me." Nagkibit-balikat na lamang siya.

Minsan talagang nakokonsesya ako. Nag aalala sila sa akin pero tinutululak ko sila palayo sa akin para lang mapagtakpan ang totoo kong nararamdaman.

"Nerdybabe. Ready na ba ang mga party popper?" Nakangiting na tanong ni James.

'Di na ako nag-abalang sumagot pa dahil alam ko namang maiintindihan niya ang ibig kong sabihin doon.

"Tinatanong ka niya." Bigla na lamang may bumatok sa akin ng 'slight.' Hinarap ko ito at muntik ko nang maiuntog 'yung taong yun nang mapag alaman kung sino yun.

"Alam na niya 'yun." Sagot ko sa kaniya. Ang galing niya. Akala ko hindi na ako papansinin ng kapal moks na to forever.

"Kahit na, you're being rude again." Seryosong sabi niya. Wow, coming from the man who's ignoring his girlfriend.

"Bakit ba? Ano bang pake mo?" Sinungitan ko siya. Akala niya mapalalagpas ko talaga ang ginawa niya sa akin kahapon? Tsk.

"Anong bakit ba? What kind of question was that? May pake ako syempre cause I'm young lady."

"Since when? I thought 'di mo na ako papansinin? You know what I hate the most? Being ignored! If you don't want to talk to me anymore then just tell me and quit beating around the bush." Tinalikuran ko na siya.

Nagulat nalang ako ng bigla niya akong yakapin mula sa likod.

"Fine, I'm sorry, sorry baby. You know? I'm just, I'm just jealous." He stated while his head is resting on my shoulder. He's always like that, palagi nalang siyang nagseselos, 'di niya ba alam na nasasakal ako kapag nagseselos siya?

"Ken naman, you should understand. He's our friend and you are my boyfriend, ano namang panama niya sa status ko sayo? Kaya ko lang naman nagawa 'yun kahapon kasi na miss ko siya, its been 2 years since the last time that we saw him. Kaya yung kahapon, kasabikan lang yun. Hindi mo nga ako pinayagang makipag-communicate sa kanya kahit na minsan lang tapos isang hug lang ipagdadamot mo pa?" Ang dami kong sinabi ngayon. Nakakabawas ng saliva.

"Ayaw ko lang na mawala ka. Yes I'm too selfish kasi ikaw na yung pinag uusapan." Paliwanag niya pa.

Iniharap niya ako sa kanya. Nginitian ko nalang siya. Nakapukaw ng atensyon namin si kuya Simon.

"Tama na muna ang sweetness diyan. Nandiyan na 'yung birthday celebrant."bSabi niya.

Medyo nakakapagod din tong surprise party ah. Isipin mo ba naman? Ang yayaman ng mga mokong pero gusto daw nila mag-lettering ako sa cartolina ng 'HAPPY BIRTHDAY ACCEL!' Hindi ba? Dakila ba silang mga siraulo? O sinasadya lang nila to? Knowing them? Palagi silang may nakatakdang plano.

Ibinigay ko na isa-isa sa kanila ang party popper. Wala ako sa wisyo para gamitin iyon. Sila nalang.

Biglang nagbukas ang pinto at nakita namin si Accel na naglalakad, nakablind-fold pa ang mokong. Ang dami talagang alam mg mga ka-uri niya.

Nagulat nalang ako nang hindi pa tinatanggal ni Accel ang handkerchief na tumatakip sa kaniyang mga mata ng sumigaw na sila ng...

"Happy Birthday." What the hell? Hindi ba talaga dumaan sa mga pag-sorpresa ang mga ito?

'Ni hindi pa nga natatanggal ni Accel ang blind fold niya bumati na agad.

Epic Fail?

Pero 'di ko nalang iyon pinansin, nakakahiya naman sa kanila. Big deal nga kasi para sa akin. Bakit ba?

Unti-unti nang tinanggal ni Accel ang blind fold niya.

Kitang kita ko ang lungkot at saya sa kanyang mata.

"Woah. Thank you guys. Akala ko wala ni isang nakaalala, yun pala nandit0? I hope my parents did remember this day." Alam ko na kung bakit malungkot ang isang ito.

Naikwento na sa akin ni Accel ang tungkol sa magulang niya dati. Parehas lang kami, busy palagi. Workaholic, busy sa pagpapayaman. Yan ang mga parents namin. Masyado ba ako sa description?

Nilapitan ko siya at inakbayan, well hanggang leeg niya naman ako kaya abot ko siya pero nag-tiptoe parin ako.

"Ayos lang yan. Don't let anyone to ruin your day Accel, and this is your day. Kailangan masaya ka. Kahit ngayon lang wala ka muna dapat problemahin. enjoy your day. Happy Birthday!" Ngumiti ako sa kaniya.

"Thanks Nerdybabe."

Nagpatugtog na sila kaya kumalas na ako sa pagkaka-akbay sa kanya.

Wala rin lang naman akong balak sumayaw so pumunta nalang ako sa couch. Lumapit sa akin si Kurt.

"Drinks?" Tanong niya, mabilis naman akong umiling. Kung alak ang tinutukoy niya? Wala ako sa mood. At kung juice naman. Wala rin ako sa mood.

"No thanks." Magalang na sabi ko.

"Sige, wait lang nerdybabe ah, kailangan na kasi kitang palitan sa puso ko kaya maghahanap lang ako ng bago." Napangiwi ako sa sinabi ni Kurt. May tinatago rin pala siyang kalandian sa katawan niya?

"Go ahead. 'Di kita pipigilan. But ako lang dapat ang Nerdybabe mo." Pinisil niya naman ang ilong ko.

"Syempre naman. Ikaw lang ang Nerdybabe namin." At umalis na siya. Ang loko non. Pwede namang sa cheeks niya nalang ako pinisil. Bakit sa nose pa? Paano nalang kung mamula yun?

Nilibot ko nalang ang aking paningin at hinanap ang dapat hanapin.

Then I saw Ken talking with a girl. Sige, hindi ako selos curious lang ako sa pinag uusapan nila.

I immediately stood up and walk to their direction.

Nasa malayo palang ako rinig ko na ang malanding pagtawa ng babae.

Lumapit pa ako, yung mas malapit.

"Alam mo. We should go out for a dinner." Anyaya ng babae kay Ken.

Aba! Sumobra na yata sa kalandian tong babaeng ito? At itong kapal moks naman na to, masyado na ring makapal ang mukha?

"I think that's a great idea." Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng pumayag si Ken. What is his problem? 'Di niya ba alam na nilalandi na siya ng babaeng yan? At di rin ba siya inform na ako ang girlfriend niya?

"Nice!" Masayang sabi ng babae. Di na ako nakapagpigil pa at kinalabit ko na si Ken. Lumingon naman siya.

Pero parang dinurog ang puso ko nang bigla niya nalang akong tinalikuran ulit. What the hell? Anong nangyayari sa boyfriend ko?

Huminga na lamang ako ng malalim at umalis na doon. Pumunta ako sa stool bar at nag order ako ng pinakamatapang na alak. Ngayon, may gana na akong uminom, hindi naman ako naninigarilyo e, hate ko 'yun. As in never akong maninigarilyo.

Hindi ko ma-imagine yung itsura ni Ken nung hindi niya ako pinansin. Eto na naman kami. May away na namang magaganap.

"You should not drink this kind of liquor, pretty woman." Inagaw ni Aris ang iniinom kong alak. Problema ba sa akin ng mga tao?

"Problema mo ba Aris? Hayaan mo nalang ako dito. Just enjoy yourself here, maraming chicks oh. Marami ring malandi." Kinuha ko ulit ang iniinom ko at uminom ulit.

"Where is your fvcking boyfriend? Bakit ka niya hinahayaang uminom ng ganyang kalakas na alak?" Galit na sabi niya.

Inirapan ko nalang siya. Ayoko muna ng kausap.

"Good evening everyone. Maraming salamat sa pagdalo sa kaarawan ng ating pinakamamahal na si Accel Garcia. Ngayon bilang pagbuo sa gabing ito, syempre kailngan nating makarinig ng kaunting mensahe sa kaniyang mga malalapit na kaibigan. At syempre, ang gusto sana naming unahin ay ang aming Nerdybabe na si Samantha. Samantha come here on stage and give sweet birthday message for your one mokong." Sabi ni Bruks na nandon sa stage. Tinawag niya ba ako? Syempre. Ako lang naman ang Nerdybabe nila e.

Tumagay ulit ako ng isa at pumunta na sa stage. Kailangan ko paring pasayahin si Accel kasi araw niya ito at ayaw kong masira iyon.

Parang nakakaramdam na ako ng konting hilo. Tama nga ang sinabi ni Aris, masyadong malakas yung iniinom ko kanina.

Nakangiting ibinigay sa akin ni Bruks ang mic, malugod ko namang tinanggap iyon.

Tinignan ko ang paligid. Lahat pala ng atensyon ay nakatuon sa akin.

Tinignan ko nakang si Accel at ngumiti sa kanya.

"Accel, May this day be the beginning of another beautiful year for you. May there be pleasant surprises, loads of joy and infinite happiness. May this birthday bring you good luck and fortune. May it bring you oodles of true love and friendship. I send to you warm wishes,bthat your happiness will be as wonderful as the happiness you have always given me. I'm praying to God to bless you, the special best friend of mine with all happiness and accomplishment in life. I'm truly blessed to have you as my best buddy. You mean everything to me. I love you Accel. I hope you have a day special as you are. Super love kita." Nagpalakpakan ang lahat matapos lahat ng sinabi ko.

Pumunta ako kay Accel at niyakap siya, mapapaiyak ko na ba to?

"Nerdybabe naman e, pinapaiyak mo ba ako?" Natawa nalang ako sa sinabi niya. Kung iiyak siya? Pwede ba akong sumama?

Sumunod ang Winston sa pagbibigay ng message. Ako? Umiinom ulit ako. Dapat pala kapag mage-explain ako umiinom ako ng alak.

Tinignan ko ulit yung kinaroroonan ni Ken. Hanggang ngayon kausap niya parin yung babae. 'Di niya ba naisip na nandito ako? Na girlfriend niya? Nakakainis naman e.

Pwede ba akong sumugod? Susugod ako. May karapatan naman ako diba? Ako ang girlfriend, sabit lang yung babae.

Nilapitan ko ulit sila at kinalabit muli si Ken pero di niya ako pinapansin. Aba-- sumusobra na talaga tong lalaking to ah.

"Ken?! Ano ka ba?!" Medyo nataasan ko na ang boses ko. Sino ba namang hindi?

Lumingon siya sa akin.

"Pwede ba Sam? Hindi mo ba nakikitang may kausap ako?" Parang dinurog ang puso ko dahil sa sinagot niya.

May kausap siya? Mas importante pa ba 'yung kausap niya kesa sa akin?

Bumalik nalang ulit ako sa couch. Di ko na siya pipilitin kung ayaw niya, ayaw kong habulin ang hindi nagpapahabol.

Tapos na siguro ako dito, hinanap ko si Aris, nakikipag-usap narin siya sa ibang babae.

"Aris." Kinalabit ko siya.

"Why?" Tanong niyw.

"Can you drive me home? Pagod na kasi ako. Please?" Pagmamakaawa ko, pagod na kasi akong makita na nakikipaglandian ang boyfriend ko sa ibang babae.

"Bakit? Nasaan si Ke---" hindi ko na siya pintapos at hinila ko na siya. Pero bago yun, humarap muna ako sa babaeng kausap niya.

"Hihiramin ko lang muna siya ah?" sabi ko at umalis na.

"Grabe sa paghila Sam ah. Nasan na ba kasi yung boyfriend mo? Masasapak ko yun." Reklamo ni Aris sa akin habang nag da-drive siya.

"Hayaan ko muna siya."