Desiring The Submissive Slave (Tagalog R-18+)

CHAPTER 1

"YOU can't do this to me!!! You can't leave me like this, Kyn!"

How dare he?! I loved you with all I got tapos iiwan mo lang ako?! I gave you everything I have! I even take all the blame and suffering just for you!

"Ophelia, nakakahiya ka." He said full of disgust.

I gritted my teeth and grabbed his wrist. "Kyn--"

"We're in the middle of the street, pinagtitinginan na tayo ng mga tao. Have a shame." Dagdag pa niya.

Nanginginig ang mga kamay kong nakakapit sa kaniya. Alam kong sa oras na bitawan ko siya ay tuluyan na niya akong iiwan. I won't let that happen!

"So what?! They're nothing but lowly insignificant freaks not minding their f*****g business!!!"

"Tsk! If words spread like this, I won't let you get away with it." Banta pa niya na kinasinghal ko.

"Yes please! Don't let me get away. That's what I'm asking you! Kung sa ganitong paraan ko lang pala makukuha ang atensyon mo, then so be it!"

Puwersahan niyang hinatak ang pulsuhan niya. "Your obsession with me is getting way out of hand, Ophelia!"

Nalukot ang mukha ko sa halo-halong emosyon. "And who's fault is this?! You seduced me! You promised to be with me for the rest of your life! You know me very well, and you took advantage of me!"

Bumalangkas ang pagkagulat sa mukha niya. Magkakasunod na tumulo ang mga luha ko sa sama ng loob.

"So you knew and still turned a blind eye?" His expression turned into disgust so quickly. "How little respect do you have for yourself?"

"That's all because I loved you!"

Matagal niya akong tinitigan nang masama. Ang noong matatamis niyang pagtingin sa akin ay matagal nang nabura at matagal ko na ring nararamdaman ang labis na panlalamig niya. Parang kinukurot ang puso ko nang paulit-ulit. Walang tigil ang pagtaas-baba ng aking dibdib na para bang ganoon na lang kahirap huminga!

What if he really leaves me this time? I can still play pretend with him after all this. Just please don't leave me, Kyn!

"Haah..." Para siyang napapagod na humawi sa kaniyang itim na buhok. "You really pissed me off!"

Napaintag ako, ngunit hindi natinag. Hinabol ko ang kamay niya sa pangalawang pagkakataon.

"Kyn, tell me---ano pa bang dapat kong gawin para 'di mo ko iwan?"

Nakikita ko ang labis na pag-titiim bagang niya. Napahilamos siya ng mukha at tila ba nag-isip pa ng malalim. Sa ganoong simpleng ginawa niya ay nabuhayan ako ng pag-asa.

Sunod-sunod akong napalunok at pinanood siyang maglinga-linga ng paningin sa paligid. Saka ko lang napagtanto na marami na ngang tao ang nakapalibot sa amin. Sa huling pagkakatanda ko ay nasa likod lang kami ng mall. Subalit dahil panay ang takbo niya at habol ko ay napunta na kami sa mataong lugar.

"Okay, I got it." Umaliwalas ang mukha niya at may nakalolokong ngising bumaling sa akin.

Nagliwanag naman ang mukha ko at nilagay ang kamay niya sa kanang pisngi ko. "Tell me, Kyn... what can I do for you?"

Hinaplos niya ang pisngi ko na kinaginhawa ng aking dibdib. Panandalian akong kumalma nang dahil lang sa haplos niya. Ito ng dahilan kung bakit hindi ko siya hahayaang iwan ako. Siya lang ang taong natatangi at may kakahayang palambutin ang puso ko.

Yes, I'm obsessed. I'm obsessed with him. He's my only obsession.

"Look at the beggar over there." Tumuro siya aming gilid, sa hindi kalayuan.

Para akong aso na kaagad sinundan ng tingin ang turo-turo niya. May isang pulubi ang nakahiga sa maruming karton, katabi ang pulong-pulong na basurahan.

??

"Can you see him?"

"Yes." I nodded twice. But why? Does he want me to help him? He knows I despised beggars and lowly people. But if he wants me to, then I'll do it--

"Sleep with him."

Tumigil ang hininga ko sa sinabi niya. Nanigas ako sa kinatatayuan. Nanlakaking mga mata ko siyang tinitigan. Para akong nabingi at nakaramdan ng pagkahilo.

"K-Kyn--"

"You heard me, Ophelia. Sleep. With. Him." Mabagal at pinandidiinan niya pang pagklaro.

Nanuyo ang lalamunan ko. H-He want me to sleep... with a beggar?

"What's wrong? You look pale. Does that mean you can't do it?" Mapangloko niya pang tanong.

Hindi ako makasagot. Naninigas parin ako at hindi makagalaw. Binawi niya ang kaniyang kamay at muling humawi sa kaniyang buhok.

"Then I guess you're off without me. I'll break our engagement contract and tell Tito--"

"I-I... I'll do it..." Bumaon sa mga palad ko ang mahahaba kong kuko. "I-I... I will... do everything... you say."

Nanlalabo ang mga mata ko dahil sa pangingilid muli ng aking mga luha. Yukong-yuko ang aking ulo na hindi na kaya pang tumingin sa mga mata niya.

"Tsk!" Singhal niya at narinig ko ang bahagyang pagtawa. "I know you couldn't do it, Ophelia. Just give me up and fix yourself. See a psychologist or something to fix your head! Once our engagement is broken--"

"I SAID I'LL DO IT!" Buong lakas kong sigaw at napaluhod sa semento sa labis na panghihina.

Naramdaman ko ang pagiging seryoso niya at matalim na titig. "Then leave a proof for me to see you actually done it."

"W-What...?"

"I will leave the country for months. Get ready once I come back. I'll then decide whether I'll marry you or not."

Tinalikuran niya ako at napagmasdan ko na lang ang mga sapatos niyang naglalakad palayo sa akin hanggang sa makasakay ito ng mamahalin niyang sasakyan.

"Miss Llewellyn." Mina, my maid who was silently watching, helped me get up. "T-Tahan na po... nasisiguro kong hindi kayo iiwan ni sir Kyn!"

She's against him, yet she knew the choice of words to tell me in times like this.

Nilakasan ko ang loob ko at nagliliyab na tumindig. Muli kong tiningnan ang kinalalagyan ng lalaking pulubi at puno ng sama ng loob na nag-martsa patungo sa kaniya.

"Miss Llewellyn!"

It stinks! The garbage smells awful like he is! And what is the other smell?---Smells like rotten blood.

Sinipa ko ang ulo niya. "Lowly thing, get up."

He groaned in pain! I gritted my teeth.

"I said get up!!" I kicked him again and again.

"Miss Llewellyn 'wag! Baka mapatay mo siya!" Lumuhod si Mina sa harapan niya. Tinulak ko naman siya at sinabunutan ang malagkit na buhok ng lalaki para ipatingala ang ulo sa akin.

With a black and dirty face, his eyes slowly opened.

Brown eyes? It's...

"P-Pagkain..." He is mumbling and hugging his stomach as if enduring pain.

"You lowly thing, I'll feed you from now. You shall receive everything you desire. In return, you'll have to attend to me and serve your purpose. Do you understand?"

It doesn't look like he understands or even hears me. He only keeps mumbling, asking for food.

Sa lagay na 'to ay parang mamamatay na ang lalaki kapag hindi nakakain. Tuyong-tuyo rin ang kaniyang mga labi at buto't balat na lang mayroon sa katawan nito.

"Miss Llewellyn, baka hindi siya nakakaintindi ng english." Mina said when we didn't hear his response.

"Hmm..." He's a beggar, after all.

Mina laughed and giggled. "Nakakatawa 'yung paraan niyo ng pagsasalita, Miss Llewellyn!"

Napabuntong-hininga ako. "This matter is not laughable. Come on, get himself up. I must bring him to the mansion."

"Yes, miss!"

Sa tingin mo ba, aatras ako sa'yo, Kyn? You don't know me at all.