Every day ay gumagala kami ng mga kaibigan ko at every day ko ring nakikita si Kazimir! Hindi ko alam kung maliit lang ba ang mundo o talagang sinusundan niya ako. Kasi kapag nagtatama ang mga mata namin, ngumingisi siya na para bang nasisiyahan sa aking reaksyon sa tuwing nagugulat at nakikita ko siya sa isang lugar.
Ngayon ay napagpasiyahan naman naming mag-bar. Niyaya ako ng mga kaibigan ko bigla kaya kahit ayaw ko ay wala akong magagawa. Ang palaging nirarason nila ay, "Ngayon lang naman tayo gagala." Pero umabot na nang halos isang linggo ang paggala namin?
Kulang na nga ay gawin na namin itong hobby. Kung tutuusin nga dapat ay hindi ako pupunta pero dahil ayaw ko namang makita ang fiance ko na nasa bahay lang namin at isinama pa ang kaniyang angkan nang hindi man lang binalak umuwi
