LYNAIRE
Lunch time goes by, Renlé and other guy friends are on outside my room. They are waiting for me to get out, I manage to fix my things up and shuffle towards them as Renlé hold my hand and grab my things.
“What menu do you want for this time, Lovie?” tanong ni Gian na nasa tabi ko habang nakahawak ang dalawa nitong kamay sa laylayan ng bag at ang katabing si Jarson ay naka-akbay kay Kaenard.
“Sila 'yung junior niya 'diba?”
“Oh my god talaga, kung pagpalain ka nga naman, lubus-lubus pa.”
“Ang galing kaya, apat na lalaki tapos isang babae,”
“Four plus one equals five.”
“Ang ganda,”
“Balita ko nasa top daw sa class nila ang babae'ng 'yan.”
“Hindi 'yun rumour, fact 'yan kaya nga ang lucky ng mga papa sa gilid niya.”
Girls out there always dragged a topic for entire throng. Those are inextricable that stirred the mix ingredients; such our deeds. Hindi ko sila kilala, at wala akong kakilala ni isa sa kanila kaya sigurado akong napapansin lang kami dahil magkakasama kami.
I hold on Jarson's arms as to Renlé either. I run with them towards the canteen as I throw my bag on the table served for us.
“Look for chicken joy, please. Look for chicken joy,” mabilis kong sabi sa kanila habang pinipisil ang mga braso ng dalawang lalaking katabi ko.
“Our senior is looking for chicken joy.” Gian said to our companion as we all go to the counter and asked the personnel assigned on it.
Tatlo ang kinuha nila at iyon ang inuna nila, kaagad kong inagaw kay Jarson 'yung tray at dumiretso sa lamesang naka-reserved para sa 'min.
I lick my lower lip as I open my tumbler and sipped my milk. Inilapag ko isa-isa ang mga plato at inumin. I starts to stick my fork and dipped it on its sauce.
Matapos kong kumain ay ipinatong ko ang isa kong hita sa kabila sunod na isinandal ang likuran ko sa upuan. I wait for them until Kaenard seems wanting me to eat the spoon displayed in front of me.
Affluent tattled has arrive, everybody is chewing for cheer as for me I smiled at him and roll my eyes after eating the pasta he evinced.
“Isn't it good?”
“I'm full, I don't think I can tell it likewise.” saad ko para mapatayo ako upang magtungo sa counter at bumili ng tubig.
“One bottled water, please.” mabilis kong sambit at tinuro pa ang distilled water katabi ng iced tea.
After the bottle passes on my hand, I swiftly move around my body and forecast a walks to the next station where I saw the vendor of candies.
“Five pieces mint flavor candies, please.” I voiced out.
Mabilis niyang inabot sa 'kin ang binili, tinalikuran ko ito habang ibinulsa na ang candy. I groaned when someone's body bumped on me. Hindi agad ako nakatingin sa dinadaanan dahil nakita kong maaliwalas naman.
“Are you okay, Ate Lynaire?” mabilis nitong inilabas ang kaniyang panyo at pinunasan ang natapong sauce sa damit ko na papasayad hanggang sa palda.
“Sorry, s-sorry. Hindi ko napansin, o-okay ka lang? Gusto mo ihatid k-kita sa clinic? Mainit 'yung sauce, A-Ate..” napabitaw ito sa braso ko matapos kong maramdaman ang isang kamay na humaplos sa braso ko at sunod na ipinaikot sa kaniya.
“Let me check you,” he whispered and with his drought voice—I mislead my eyes and landed next to Ashlyn who is in humble state. Naka-yuko habang mariing nakahawak sa mga kamay.
“Let's go, Lynaire.” boses ni Renlé ang sumunod matapos kong mapaatras dahil sa bahagyang paghila sa akin ni Kaizer.
“Can you wait and accompany her to clinic?” nang-iinsulto at may bahid na inis pang sabat ni Kaizer habang nakahawak sa braso ko.
“I'll do it, let her go and wait here. Fix Lynaire's sister, Kaizer. This is my responsibility.” maotoridad na sambit ni Renlé bago ako kunin mula kay Kaizer.
“She's my responsibility, so must go off.” Kaizer spoke with disdained.
“Shut your fvcking mouth, Kaizer. Ashlyn is your responsibility and leave Lynaire mine.” Renlé said. He knead his hand and rolled it on me as we both saunter off.
Nanginginig ang kalamnan ko, bawat hakbang ko parang napaka-bigat dalhin dahil sa init na nararamdaman ko. My voiced suppressed, I clench my fist while it's covered by Renlé's hand.
“We need to put an ointment, Miss Dominguez,” Renlé accompany me to our home, he make an excuse letter for me as he return back to get my things.
“Namumula ka, anong nangyari?” Mama Zyrene told as she fickle her hands on my arms and pinch those as if she's occurring a scold devise for me to sold out.
Mariin kong ipinikit ang mga mata ko, mabibigat kong tinahak ang daan patungo sa silid ko at sinusubukan kong ibuka ang bibig ko ngunit sadiyang nabato iyon, nilulukuban ng pasong nararamdaman ko ang katawan ko ngayon.
Pumasok ako sa bathroom kasama ang underwear ko at roba. I wasted my time to think, to assemble the alibi I caught on acted while ago. Ashlyn bumped me, Kaizer put his ego off and take his essence off despite Ashlyn is there—his voice was raised.
Kaizer, you're making this thing more complicated.
I only need to make this time be done.
I have to avoid you.
I need to maintain the relationship I behold since my first sight after you.
I can't disappoint my self, I need to broke my own rules now.
Renlé is the hope I can entrust my hope on...to aligned what's the right path before it turns wry and sly.
Malamig ang tubig na pinanligo ko pero bakit ang init pa rin? Dahil sa pagka-paso ay didikit ang init sa balat ko. Pakiramdam ko lumolobo ako, humawak ako sa magkabilang gilid ng tub at sinabayan iyon sa pag-drain sa tubig.
Sunod kong tinungo ang shower, kinuha ko ang shampoo at doon mas sumiksik sa isip ko ang mga nangyari. Ang hindi ko pagtulak kay Kaizer, sinabi ko ang tungkol kay Xiber at umaasa akong hindi na sana magbubukas ang labi ko ng mga katagang hindi pamilyar at payak para dito sa lugar na kinabibilangan ko ngayon.
“It takes time. And I will test by them,” minadali ko ang pagbabanlaw sa katawan ko. Mana-igi ko ang pagkuskos sa bawat parte ng katawan ko, nagtagal ako sa ilalim ng tubig habang ang bawat butil na tumatagos pababa sa ulo ko ay napapasinghap ako sa tuwing dadako iyon sa parte ng dibdib ko hanggang sa pusod ko—mga parteng hinayaan kong mapaso at malapnos ng mainit na sabaw na 'yon.
Sana lang....hindi 'yon sinasadiya ni Ashlyn.
Kapareho ko itong tao pero kung nasasaktan na 'ko sa pisikalan—hindi ko na mababago pa kung ano'ng mga balak ang pumapasok sa isip ko.
Iniiwasan kong mag-isip sa paraang taliwas sa kaninang nangyari. Imposibleng magawa 'yon ni Ashlyn, mabait siya at halatang nag-sisisi siya.
I falter my toes as it swerve and placed it above the furry mat. Doon ako nagpatuyo ng mga paa bago sinuot ang tsinelas.
I'm designated with bath robe, my hair covered with soft fabric as I'm in will to drain it. It last a minutes and I'm conquering an ointment all of my affected skin.
Umupo ako sa dulo ng higaan at inumpisahan ang pagpahid ng cream. I nibble my lower to avoid from shuddering and shower a noisy glitch.
“Lynaire.” Mama Zyrene knocked.
“Pakibantay na muna 'yung pinapainit ko sa microwave, aalis lang ako.”
“Y-Yeah..” nahihirapang bigkas ko at tinigil na muna ang pagpapahid ng cream.
I stand up and open the door. Hinigpitan ko ang pagkakatali ng roba habang maingat sa paglalakad. I halted when I saw the main door open. The frame closely widen as the glimpse of sun shove the way and starts to dominate it throught shooing away the obscure.
“Kumusta kana? M-May masakit paba?”
“No, I only need to smear the antibacterial ointment.”
“How's Ashlyn, is she okay?” dugtong ko para mapatungo ang tingin nito sa mga mata ko.
Nilapitan ko siya at kinuha ang mga gamit kong binalikan niya kanina sa eskuwela saka ito pinatuloy. Pinaupo ko muna ito sa couch habang gumagawa ako ng sandwich at ng juice para sa kaniya.
I hate this much!
Sa tuwing ihahakbang ko ang mga binti ko ay nagkikiskisan ang tela ng roba sa tiyan ko pababa sa puson ko at doon parang mas lumalalim pa ang paso.
“H-Here.. I'll just turn off the microwave,” I pointed where the thing I am in cue to raise my attention on.
I step on the broad space in an empty salas as I brought the tip of the sliding door and push those. I was swallowed by the glint of this sunshine as I scowled my brows to measure my sight and open the window to let the absence i*********e with this frame.
Binalikan ko ang pinapainit ni Mama na kung ano sa kusina at pinatay na iyon. I grab the thing and put it on the countertop as I held my eyes to Renlé who is sitting.
“Hindi ka papasok? It's already...” I glance at the clocked hinged up the cabinet next to the mini organizer.
“One in afternoon. Our lunch is done, and I don't think you can just escaped and pull your wants to be here, Renlé.” sambit ko at hinugasan ang mga kamay sa lababo.
Kumuha ako ng tinapay sa countertop at sabay na pinalamanan matapos buksan ang palaman. I spread it further and closed, I straddle towards him and sit across to his.
“I'm just checking you. I passed by here,” saka nito sinunod na hinigop ang juice.
“Hindi mo pa binabawasan 'yung sandwich.” nguso ko sa tinapay katabi ng juice nito.
“I'm full, kakatapos lang natin kumain.”
“Nasa'n sila Kaenard?”
“Nasa office, nag-rereport na.” kumunot ang noo ko sa kaniya at doon mas kinabahan.
“H-Hindi kasalanan ni Ashlyn 'yon, Renlé.”
“I didn't say anything relevant to that topic, Lynaire. What I mean is—we look for right letters before we submit it to your teachers..”
Ginugol namin ang ilan pang minuto sa pag-kukuwentuhan tungkol sa mga kaganapan at sa kaarawan ng kapatid ni Gian dahil dalawang araw na lang bago maganap ang birthday niya.
“Thank you for the time, you can come here again, Renlé.” kaway ko sa kaniya habang naka-sandal ang kaliwang balikat ko sa pader.
I wait for him to gas his car up and drive off. My eyes sheltered to the car who deprived my thoughts according to the messed have been passed while ago.
Nakakunot kong pinaikot ang mga braso ko at inayos ang pagkakatayo ko. He slammed his cardoor, his feet heads to here as his brows knitted and merely approach the rage of the sun.
“What are you doing here?” abang kong tanong.
“What's with that fvcking outfit, Lynaire?” he chaffed and walks forward.
“You're brows curling your reputation, Kaizer.” nang-iinis sa untag ko.
I turn my back and let him follow the leads. I close the gate, his presence always irritates me—it comes to part I needed to avoid any ugly words when it's him!
“Why are you here?” pang-uulit ko sa kaninang tanong.
“Why?” balik nito.
“Umalis kana, I'm not accepting visitors na.” pang-tataboy ko habang lumapit pa at tinapik ang braso nito.
“Why did you accepted that fvcker, then?” tumikhim ako at ibinaling ang tingin sa ibang lugar kasabay nang mabilis na hakbang papalayo sa kaniya.
“He's not fvcker.” I roll my eyes as I hold the tip of the tie and swirl my body to step forward.
“Fvcker, Jerks... I can be his murderer, Lynaire.” I flinch to my place, he tighten his clasp to my arms and hover it down to my waist.
“Will you choose him?” he snarl his nostrils to my earlobe. Slowly driving it with heavy breaths.
“I want to eat...” I frowned and face him. I hold onto his arms as we both walks in, he open the door and clipped our hands locked.
“What do you want?” kaagad na tanong nito, nakasunod ako sa kaniya. Masyado siyang mataas para sa 'kin dahil sa mga binti nitong halos abutin na ang taas ng tuhod ko.
“Food.” saad ko.
He softly slid his hands on me, he pinch it and flick with a little sound. I chuckle, trying to stop my mouth from uttering unworthy words. Bumitaw ako sa pagkakahawak nito at umupo sa high chair katapat ng counter.
“I'll cook milk, you want?” he tainted his tips a grinned I am sure I will never like.
“I'll eat you, you'll like?” I hoick my head down after his smiles waded and overflow me with it.
“You're really something not kind.” bulong ko at bumaba na sa upuan. I face my way forward to my room, with a gain hatred my steps rest to steady.
“Nakakasuklam,” gigil na sambit ko kasabay ng pag-yukom ng mga kamao ko habang mabibigat na dinadala ang mga paa sa paglalakad papasok sa silid ko at sinara iyon para makapag-suklay ako.
Wala akong damit na may malalambot ang tela dahil itong roba na lang ang natitirang cotton na napili ko para hindi masyadong magasgasan ang paso sa balat ko.
Umupo ako at dahan-dahang tiniklop ang mga binti kasabay ng pag-aalangang pag-suklay dahil sumunod ang katok sa kabilang pinto.
“I'm busy, please go to other room and—”
“You're mother is here, Lynaire.”
“Who's mother, Zyrene?”
“Zyrene,” it was copied by her knocked for second time. My feet begun to falter, it slouch and I slammed my palm to the wall where I balanced by weight more.
Mariin kong itinulak ang sarili ko para muling makalakad patungo sa pinto matapos ang biglaang pagkatapilok kahit na wala akong suot na heels.
“What's the matter there, Lynaire?”
“N-Nothing.. It's okay,” I inhaled and exhaled as I twitch my tips and twirl the knob of the door to welcome her with enunciated vast fields.
“You look—”
“I'm okay, Zyrene.” mahinang sabat ko at bumalik sa pagkakaupo kanina.
“Kaizer is here, he's cooking. Hindi mo sinabing nandito siya, hindi pa 'ko nakakapagluto dahil ininit ko lang ang tira kaninang umaga. You want something can applause your throat down? Miryenda, bibili lang ako.” umikot siya kasabay ng pagtahak ng mga paa papalabas ng silid ko.
Inabot ko ang suklay at sinabit iyon sa likuran ng ulo ko. I begged for absence to be with me and at least decrease the pain caused by this rage attached to my chest down to my lower abdomen.
“You can't go down stairs if I had to come here with a tray of food, Lynaire. Now sit and go back to where were you before you stand up.” mabilis kong iniharang sa dibdib ko ng kamay ko matapos kong mabigla sa pagsabat nito at pagsulpot sa pinto pagkatapos tumalikod ni Mama kanina.
“I'm thirsty.”
“I'll leave it here and wait for me. I'll get you a water, in a jag.”
“Kaizer!”
“Para hindi kana bumaba.”
“Kaya ng mga paa ko!”
“Hindi mo kaya, bumalik ka ulit sa kaninang pagkaka-upo at kumain.”
“I want water,”
“I'll water you, then.”
“Smart ass but that's not what I want, Kaizer.” I hate you for proclaiming you'll water me and showing to my self I'm cripple.
“That's what I love, baby.” he spoke and smile.
“Bulging head, Kaizer...” may diing bulong ko bago umupo nang maayos at inabot ang tray sa lamesa na hindi gano'n lalayo sa higaan.
Dalawang putahe ang nakahanda, sa kabilang mangkok ay adobo katulad ng niluto nitong nakaraan ng Mama niya habang sa kabila ay ang side dish. Naiinis ako!
Umupo ako sa couch at pinag-krus ko ang mga binti ko habang sumusubo. My mouth blabbering, it holds many contents, much and drastic awful words can contained sorrow for me to thought I can't stand up without pretending I'm injured.
“Water.” inilapag niya nang dahan-dahan ang transparent na tumbler sa lamesa habang maluwag ang mga dulo ng labi niya.
Kanina pa rin ako naiinis sa mga ngiti niya!
Nakakayamot!
Nakaka-umay!
Nanggigigil ako!
“I badly want to smack you out, Kaizer. I'm so hurry to stomp your face through my toes.”
“That's impressive but it characterized how brutally you wanted me to be killed, huh.”
Nagpanggap akong walang pumasok sa mga tenga ko, wala akong narinig at patuloy lang sa pagkain. Sinubukan kong ituon ang pansin ko sa kinakain ko at kung minsan pa ay napapabaling ako sa balcony. Pansin ng gilid ng mga mata ko ang mabigat nitong ulo na nakasandal sa headboard ng couch habang sunod niyang ipinatong ang kaniyang mga binti sa maliit na lamesa kung saan niya nilagay ang inumin na kinuha niya.
“You want to eat?” tanong ko habang hinahalo sa kanin ang sabaw na binuhos ko mula sa adobo.
“I'm full, you must eat a lot than usual.” he contemplated.
His voice deeply implying how my flesh arching for his attention, my back tickled and I was tangled to his adam's apple.
“Eat, Kaizer. You look tired,” Malumanay kong saad at itinapat sa bibig nito ang kutsarang may laman ng kanin.
“I'm full, Lynaire.” inaantok na sabi nito. Bakas ang pagiging malalim nito dahil nakapikit pa ang mga mata habang nakapulupot pa ang mga braso.
I immediately stood up and sat on his lap as I ate the food has been separated through my spoon. His both arms runs as it touch my back and with his arise brows—he look at me with irritation.
“You don't like to eat? Mabuti pa sina Jarson, kumakain ng pie.” Muli akong sumubo at hindi na ito pinansin.
“That's extinct, baby..”
Inilapag ko sa lamesa ang hawak kong mangkok at umalis na sa kandungan nito para makakain na 'ko nang maayos at dire-diretso ngunit nagitla ako dahil sa pagsabat ng mga braso nito sa magkabilang gilid ng bewang ko.
“I need to eat, Kaizer. Hands off and let me go off,” pakiusap ko sa kaniya at humawak sa magkabilang balikat nito.
“And your mouth citing extruded order, Lynaire...” bulong nito na nakaharap sa 'kin.
“You're bad here, Kaizer. I wanted to eat so badly and you're contradict ass bite in.” he cling his arms around my waist and fix my position. I dwell on his lap, whilst his head turn close to me and it exploded a mitigate smile.
“I'll eat, feed me, baby..”
“Feed yourself. I'll step off now,” mababang tinig ko.
I flinch when his hands gliding down to my thigh. “If you don't want to feed me,” leisurely pulling my other thigh off as it intact to his waist.
“I'll eat in your mouth, then.” tinabig ko ang braso nito pero hindi natinag ang mukha nitong bumubusilak sa pagiging seryoso.
“I-I'll feed you na.” mahina at gumagaralgal na boses kong saad para makita kong lumapad ang labi nito at matawa nang payak.
“I changed my mind na,”
“N-No, no. You can't changed your mind, I'll feed you na, Kaizer.” mabilis kong wika habang umiiling-iling sa kaniya.
“I did,”
“No!”
“Lynaire.”
“Let's cut it off, and eat.” he bend his body with the support of his arms on my back as he grope for my foods.
“I'll hug you,” my bones screw, my mind dispute with an illness called tingling and be tickle to his hands running up to my waist.
His head coached my chin to tilted up, he search for his place as he snuggle his head to my shoulder and sniffle my neck. His breath blew by his nose striking for me to stop from roaring at him.