LYNAIRE
Isang oras bago tumungtong ang ala–singko ng umaga. Bumangon ako para magtungo sa loob ng banyo, naghilamos ako ng mukha saka kinuha ang face towel na nakasabit sa tabi.
After a minute wasting my time upon drowning my face through water, I walks out to my room to heads right to our kitchen, in other hands; Mama is cooking. My nose starts to clinch together the air permeating through.
The erratic positioned of the high chair in front of the counter have settled when I rotated it and used to step on it. I stay and wait for a little longer that even my heads feels so lazy, I stretch my arms and pasted it on the counter as I rest my head down with a closed ears.
Ilang minuto pa ay naramdaman ko ang pagkalabit ng kung sino man sa balikat ko para maalimpungatan ako, inangat ko ang tingin ko ngunit ang ngiti nito ay akin lang inirapan.
“Good Morning, Lynaire. Renlé will fetch you here, at six o'clock to be exact.” Mommy reminded, I step out from sitting and yawn while walking forward the table to see the enchanting food has prepared by Ashlyn's mother.
“Morning, Ashlyn. How's your night?” I asked while my tips twitched up as her face folded into an erratic states.
She's good, kind, did not show I'm an extra here in their house, she even made me feel like an important person but those did not know the limits. I know she's crossing to my life, interfering is not my point when it comes on caring but for her—it menace me. Kaizer told me last night, it is possible Ashlyn might lessen her time to him, and I don't get it. Nakakasira ng puri, maging sa sarili ko ay nagtatanong ako, walang problema sa 'kin kung may nakikita mang problema si Ashlyn sa mga galaw ko.
Guarding me is not her course, it is mine. In order to follow what's next, I will indulge my cue upon deep ventures I am aware it will be my gratitude for myself as for living in that certain moment.
Hindi ko alam kung kailan dadating ang unos at ang kasunod pa, malabo na rin para sa akin para magtagal pa dito. Sa oras na matunton ako, madadamay ang mga kasama ko lalo na kung may nalalaman sila sa pinanggalingan ko. At ang mas inaalala ko ay si Zyrene, siya lang ang may alam at wala ng iba. May kaunti man akong naibahagi kay Kaenard ay wala pa rin 'yon sa mga nalalaman ni Zyrene kaya nais kong makapaghanap ng panibagong matutuluyan ngunit tumaliwas iyon dahil sa kagustuhan niyang pumasok ako sa eskwela kesa sa magbulakbol kasama ang mga lalaking itinuri ko na ring mga kaibigan.
“Mommy, Kaizer will be here too. Sa labas kami kakain,” pagpapaalam ni Ashlyn kay Mama para mapatingin ako sa kaniya.
Her eyes tells excitement, Ashlyn never disappoint her mother for being a kind, she's a person I never dictate for something nor even for something's wrong, because she is the ideal girl of any while I'm otherwise. We're not the same, not really the same.
“Be safe while driving, Ashlyn.” mabilis kong untag para mapaharap ito sa 'kin.
It's for Kaizer.
Wala akong mapagbuntungan ngayon maliban na lang kung wala siya dito. Mabilis ang ginawa kong pagkilos, kumain, naligo, at nagbihis. Kinuha ko ang sapatos na boots sa shoe rack at inilapag sa lamesita.
I take a sit whilst holding my sacks. Isinuot ko ang mga 'yon bago sinunod ang sapatos. Rinig ko pang nagpaalam si Ashlyn kay Mama bago nakaalis.
Sumabay sa pagtayo ko ang pagtunog ng doorbell sa labas para makaramdam ako ng sayang lumukob sa katawan ko. I follow Zyrene's foot steps until she open the gate and welcome Renlé to come over.
“Good morning.” I greeted, anticipated through my feet and pinch his cheeks as we laugh together before we step in and eat my sandwich while walking.
“Iyan lang ang magiging breakfast mo?” takang tanong niya bago ako tumango.
“You want something food, authentic food I mean?” natatawang sambit niya habang pinagbuksan na ako ng pinto.
“We'll stop at Greenwich station, then. Tapos ako ang papalit sa paghawak niyang manibela.” I dictated while holding the sandwich and eat.
“Pizza? You're that delirious windy mind, Lynaire. Try something,”
“I'll drive, then.” nakangiting usal ko habang ngumunguya, itinapon ko ang plastic pagkatapos ko sa bintana matapos nitong itutok sa basurahan.
Siya ang bumili ng pagkaing tinutukoy niya habang kanina ko pa hindi napigilang mapangiti dahil sa pizza'ng binili nito.
“It's mine, Renlé. Don't touch it,” I fussy said to him before increasing speed his car.
Pareho pa kaming natawa matapos naming bumaba at kunin ang pagkain. He hold my bag while I'm handing the food. My eyes arouse from it faked fascinated.
Rumor has arrived as our appearance revealed, every students depends on what they're doing but feels so lack of knowledge.
“Kaenard and the others will be here for a moments too,” before, they are first. Mama Zyrene, let them know first before it will direct on me.
“It's only six in this morning. We still have one more hour to stroll.” Renlé hold my hand and hit the floor with our heels. Hearing noise from outside cannot deflect I'm indeed enjoying to stay here.
“Nasa harapan si Kaenard, Lynaire.” hinila niya ang kamay ko hanggang sa mapasama ako.
Building's finely stands with affirmative of higher person, this place should also have students with knowledge upon privacy not delicacy forerunner. I flipped my hair from front to back as wind have kissed my hair to be messed.
“Lynaire~” mabilis akong bumitaw sa pagkakahawak ni Renlé at sumunod sa harapan ni Kaenard habang mariing hinawakan ang pisngi nito at pinisil nang mariin.
“Aww.” reklamo nito para mapabungisngis ako sa harapan niya bago ko napagpasyahang bitawan iyon.
“Let's go, let's go, we'll eat.” ipinakita ko sa kaniya ang pagkaing binili ni Renlé kanina sa kaniya at pinahawak.
“They are here, let's wait for them.” Kaenard infiltrated.
“Morning.”
“Hi,”
“Billowing height, amore.”
“Fallacy Jarson, where's your buldog? Why you didn't bring him?” tanong ko para mas maasar ito at ismiran ako.
“Tsk.”
“Jarson, I like that dog but I prefer cat,” nakangiting turan ko saka sila hinila papunta sa upuan malapit sa guidance office.
“We'll eat these? You're not joking, Lovie. Ang aga ko pa naman nagising tapos pizza?” mapang-uyam na sambit ni Gian, kakarating niya lang pero nakasabat na sa usapan.
“Did I force you? Should I get a warrant to make you kneel and take it back?” naiiritang tugon ko para marinig ko ang pagbuntong hininga nito saka umupo sa tabi ko at inakbayan gamit ang kaliwang braso.
He handed me the paper bag contained clueless something. It blooms my morning, I took it with smiling tips as I open it in front of them. Mas lalong lumapad ang ngiting nakasulat sa mga labi ko matapos kong makita na tsinelas ang nasa loob.
“OMG! Chanel! Thank you, thank you, Gian Lovie.” nakangiting usal ko saka nilapitan si Gian at mariing pinisil ang mga pisngi nito saka hinalikan ang pisngi nito bago ulit tumingin sa dala nito.
“Nakapag-pundar lang ng mamahaling tsinelas, mahal na agad?” mapang-asar na bulong ni Jarson para lingunin ko ito at paluin ang balikat.
“I love Chanel, and you should not meddle with my business, Jarson buldog.” He roll his eyes as he cross his both arms together and glued his small tip of eyes to my things hinged on the concrete table.
“Color pink, again.” maarteng usal pa ni Kaenard para mas dumiin ang pagkakatingin ko sa kaniya at nilapitan.
Mahigpit kong pinaikot ang tenga niya at gigil kong sinabunutan ito dahilan para magulo mula sa pagkaka-ayos ang buhok niya.
“Ipapahinga mo 'yang mga paa mo, mamaya. After morning class, Lynaire baka mangamoy.” I shrill due to his intense teased as I walk forward and strictly manage to confront him while scowling my brows.
“Ako, k-kili-kili ko ang s-sinasabi ko, Lynaire.” banat pa ni Jarson para mas manggigil ako sa kaniya.
“Lynaire, Inhale...Exhale....Inhale....Exh—” Agad kong inabot ang buhok nito para matigil ito sa pambubuwisit sa umaga ko.
“Inhale, Exhale... Do it now, my loving Jarson..” I smiled at him, I tug his hair and gripped on it as he scream and gladly cover his mouth to muffle it.
“I'll stop now.” may inis na sambit nito habang kinakamot ang parteng sinabunutan ko.
“I have mine too, Lynaire..”
“OMG! You have too? Really? Renlé.” I dispelled a breath underneath the excitement replying to my herald body.
“Mhmm.. We'll take it later.”
“Sa friday, punta kayo sa bahay. Birthday ng kapatid ko.” pagpuputol ni Gian sa paglalakad.
“Sino, si Giselle?” tanong ko para tumango ito.
“She'll turn fifteen, right?”
“Where's subject she is into, for this currently, Gian?” tanong ko pa.
No one talk back, we proceed on my room they are saying but the door still locked. Tumigil ako sa harapan para umupo na muna at hintayin ang taong may hawak ng susi.
“She's into reading fictions?” right, fictions. I never thought that girl have that kind of interesting phases to that things.
“She loves books, Gian. Don't worry, I will make it. Huwag mong sasabihin sa kaniya, ikaw ang pagsusulatin ko ng kuwento.”
“Oo na,”
“Anong first subject mo?” tanong pa ni Renlé.
“I don't know, I'm not interest into memorizing all of that stuffs. Ang alam ko ay biology 'to, tingnan mo kung ano'ng mga nasa loob. Mga DNA, telescope, I don't think.” tinatamad akong napasandal sa upuan saka inilantad ang braso.
“Come here,” kinuha ni Renlé ang kamay ko bago napatayo at lumapit sa kaniya.
“Are you that night owl for causing this stealth lack of sleep?” nahihiyang napatango ako sa kaniya.
I lean my head to his shoulder and close my eyes. I chose to locate my next station I need to stop on before leaving I need an assurance first. I never hacked but when it comes to my unsure fate, I'll shudder.
“Kaizer is here. Isn't he is the boyfriend of your sister; Ashlyn?” mahinang tanong ni Renlé para maiangat ko ang ulo ko.
“Y-Yeah? Better ask Ashlyn before we tell that guy is her boyfriend.” naiilang ko pang sambit dahil papalapit si Kaizer dito habang naka-suot ng bag.
His attire comply with neatness of this broad school, his tux reminisce me how I love shutting down my school for a reason.
His pants shows how long his leg is, his height is more polished than me. I never sustained into towering guys but his is just a hindrance for me to not look at.
It displays an enormous revere affidavit to be respect on. His eyes sharply grabbed my attention to locked on it, his brows shouting a straight arch while his inner top convulse his measured merit as student of Finlacé devo International School.
“We're now going, time is ticking, Lovie.” malakas na pagpapaalam ni Gian para tingnan ko siya.
“Ang bilis.” bulong ko at napasimangot na napadala sa mga tayo nila at sabay-sabay pang kinuha ang bag nila.
“You're not first-class anymore, Lynaire. Just call any of us once you're done, okay?” sabi ni Kaenard para mas lalong lumukot ang mood ko.
“Okay, ba-bye.” mahinang sabi ko sa kanila bago isa-isang pinagkukurot sa pisngi.
“You're our senior.” I hissed and turn my back as I come inside the certain room.
“Lynaire,” Renlé called. I face him with a beam but slight hitch planted on it because of his strange face. This is integral than the imaged have drew in my mind. My brows knitted.
“Take care, wait me here.” he kissed my forehead and approached for a whispered whilst his lips placed near to my forehead.
Tumango ako sa kaniya, inilahad niya ang kamay niya sa daanan ko para nakapasok na. Hanggang sa maka-upo ako sa ikalawang upuan na nasa gitnang row ay doon ko ito muling binalingan bago kumaway.
Pagkatalikod nito ay akin na ring hinilot ang sentido ko at tumingin sa mga kaklase kong parang sinilang na walang mga boses.
“Oh shiee~, ang sweet~”
“So much, I like a guy like him na.”
“Anong year na kaya siya?”
“Baliw, kita mong kakahatid lang sa girlfriend, kakabit ka agad.”
“Tsk.”
Napabuga ako ng hangin matapos kong mapansing masama ang tingin ni Kaizer sa 'kin. I don't know if he is intimidating me or the girls at the back because of the topic they have opened.
“Enormous man, but lovely is so obscure to pull in a cliff.” inis kong bulong bago muling humarap sa pisara.
Sumunod ang ilang mga kalalakihan na umupo. Nagtaka akong napatitig sa lalaking nakaupo sa tabi ko ngunit ngumiti lang ito para mas mahalata ang pagka-singkit ng mga mata nito.
“Glad to be your seatmate, Miss.” bati nito ngunit pilit lang ang ngiting naigawad ko.
“It's your turn Miss, magpakilala ka sa harap. Bago ka 'diba?” He assured makes me nod and stand up.
My hands convulsing sweat, though my chest is panting so bad like I'm in a dangerous war and comes win the boundary of explosion.
Matapos kong magpakilala, naglakad ulit ako sa upuan ko na mismo ring paglayag ng lalaking katabi ko kanina ng kaniyang gamit.
“Where are you going?” takang tanong ko para mabaling sa 'kin ang paningin niya.
“Ah, N-Naka-arrange pala 'yung mga s-seats.” sumalubong ang noo ko matapos nitong maglakad papalayo at pumuwesto sa bandang dulo ng ikatlong grupo.
I taken the seat while murmuring what will gonna be our lunch for later. Kasama ko ang mga lalaking 'yon at wala silang sinabing mag-aaral ulit ako ngayon. Wala silang alam, at wala rin akong ipagpapaalam sa kanila.
Safety first than sacrificing about my fates can leads me to my death it will throw forsake. Mapapahamak ako, marami pa ang mga mamgyayari at hindi sapat kung ako lang ang gagawa, nandito si Zyrene at siya lang ang puwede kong pagkatiwalaan at hayaang panghawakan ang lahat ng desisyon na konektado sa buhay na mayroon ako ngayon dito.
Pagkatapos ng lecturer na mag-discuss, lumabas ako dala ang gamit ko. Walang liko ang ulo kong tinungtong ang daan papalabas hanggang sa makalabas ako ay doon guminhawa ang pakiramdam ko.
Nahihilo ako sa tuwing nakakulob ako, may mga kasama. I pull my self out of the reverie I'm manifesting when I bumped into someone from my back as these person used to push one another causing me to step back.
“Sorry.” mabilis kong sambit sa kaniya dahil sa pagkakauntog ko sa dibdib niya.
Naglakad ulit ako suot ang bag ko ngunit ang tulakan ay hindi talaga maiwasan lalo na't mahigit seventy ang kaklase ko na halos excited na makalabas.
I grimace when someone accidentally push me through his back. Malakas ang pagpantig ng dibdib ko dahil sa mga brasong sumalo sa 'kin.
“They don't know the policy upon going off, Lynaire. You must be cautious next time.” he muttered as he plunged his arms around my waist and slightly guide me to step out on this throng.
My stomach twisted as his strength for pulling me out of this messed did not encourage me to hooked on but to be vanquished.
Mahigpit akong napakapit sa balikat niya habang nanatili ang braso niya sa bewang ko, hindi man ito gumagalaw ay pakiramdam ko lumulubog ako.
I nibble my lower lip, my hands is pounding as my knees stop from walking when we stopped and unlocked that folded arms of his to my waist.
“T-Thank you..” I tiptoe and reach for his ear as I beamed and turn my back.
“Lynaire..”
“Mhmm?” I asked but he render his eye contact off to me before he faked his cough and speak.
“Don't eat junk foods, not pizza nor even that cakes. It's not healthy, you will not grow.” nakangising saad nito bago tumalikod at naglakad papalayo.
“That Kaizer! I want to burn him.” inis kong sambit sa kawalan bago naglakad na naging sakto ng paglitaw nila Renlé sa hallway kasama ang iba pa.
“Lovie,” Gian approached me and get my bag.
Kinuha ko 'yung paper bag at nagpaalam sa kanilang pupunta ako sa clinic.
“Good Noon, Can I used this room to change my shoes?” tanong ko sa nurse na nakita kong naka-upo at may ginagawa sa desk.
“Yes, you can,” nakangiting aniya habang malapad na nakangiti saka ulot bumalik sa kaniyang ginagawa.
“Thank you.” this is not my official place, not mine to act rude or like planting wanton, I can't but why they did it?
Mapait akong sumulong at ipinatong sa monoblock na upuan ang paper bag. Ilang minuto ang nagdaan ay natapos na rin sa pagpapalit. Ipinasok ko sa paper bag ang kaninang suot kong sapatos.
I'm wearing the Chanel slipper with ita fluffy phase within the sacks I always do and dealing to. Nagpaalam ka 'ko sa nurse na aalis na 'ko.
“L-Lynaire.”
“L-Lynaire, right? 'Y-Yung pangalan mo.” diretso ang pagtango ko sa kaniya.
“Can we walk?” dahan-dahan ang pagtango nito saka kami naglakad.
“G-Gusto ko lang sanang m-magtanong?” huminto ako kasunod siya. I look at him with my furrow brows as he behold on his fingernails. He's nervous.
“Give me that question,”
“P-Puwede ba kitang m-maging partner para sa t-thesis?” I nibble my lower lips and granted a smile before I could not restrain my arms to spread and pat him on his shoulder as I nodded.
“Your name?”
“Kelwin,”
“Okay, Kelwin. You and I will be the partnered on that thesis. Una na 'ko, ba-bye.” I wave my hands on him and smiled.
“Saan ka galing, bakit ganiyan?” turo ni Jarson sa damit ko.
“Nagpalit ako, puwede pahawak?” inilahad ko sa kaniya ang paper bag na kanina ko pa hawak.
“It's heavy, Jarson buldog.” I chuckle when his face changed into poisonous aura, he hissed and grabbed the strap of the paper bag on my hands.
“Thank you my loving Jarson,” usal ko saka lumapit sa kaniya at mariing sinalubong ng pisil ang mga pisngi nito para mapasimangot lalo ang kaniyang mukha.
“They are here na.”
“Nandiyan na sina Kaizer at Ashlyn.”
“Nandiyan na sila.”
Kumunot lang ang noo ko sa mga bulong na nagkalat sa paligid bago nagtatakang bumaling sa mga kasama ko.
“Have you ever taste what the caramel cake flavour?”
“No,” I dictated as far my eyes intertwined.
“Let's order na,” pang-aalog ko sa katawan ni Jarson na nasa tabi ko habang ang kaharap naming si Renlé ay nakangiti lang.
“I'm hungry, you're changing huh, you can let me—”
Tumayo agad si Jarson at inilapag nang nasa ayos ang paper bag sa lamesa kasabay ang iba. Lumusot ako sa unahan ni Gian para mamili ng mga pagkain.
“That spaghetti, and pie. You guys want mango pie?” tanong ko sa kanila habang nakatutok ang tingin sa menu.
“Pass ako, pang-isang linggo ang binili ni Renlé nitong mga nakaraang araw kaya ang banyo ang naging silid ko ng ilang oras.” saad ni Gian para mapasama ang loob ko sa kaniya.