I'm his slave

Chapter 1

Nagising ako ng may kumakatok sa pintuan ko. Ang ala ala sa mga nangyari kagabi ay bumalik sa akin. Gusto kong isipin na panaginip lamang ang nangyayari.

Bumangon ako mula sa pagkakahiga at pinagmasdan ang kwarto. This is not my room. Ang kwarto ko ay isang single bed lamang, maliit na aparador at salamin ngunit ang kama ngayon ay tila nasa queen size at ang mga mamahaling gamit ay kapansin pansin. 

"Hija?" Boses iyon nuong kumakatok.

Mabilis akong tumayo upang pagbuksan ang matanddang babaeng nakangiti sa akin. "Mabuti naman at gising ka na. Ako nga pala si Manang Maria."

"H-hello po, Lorraine nag po pala."

"Oh sige, Lorraine. Kung maliligo ka pa at mag aayos ay gawin mo. Dadating na si Senor Matthew. Ayaw nuon ng mabagal kumilos."

Mabilis akong tumayo. "O-opo."

May dalawang pintuan duon na binuksan ko. Ang isa ay nathroom at ang isa naman amy closet. "Wow." Halos humanga ako sa ganda nuon. Sumilip ako sa labas at parang nasa second or third floor ako ng bahay dahil sa taas.

Kumuha na lamang ako ng isang tuwalya at naligo na dahil baka dumating na nga si Senor Matthew. Kita ko sa salamin kung gano ka maga ang mga mata. Wala akong ginawa kagabi kung hindi ang umiyak ng umiyak. Wala namang sinabi sa akin si Matt- Senor Matthew kaya nagkulong na lamang ako.

Tinignan ko ang sarili ko sa salamin at mapapansin mo ang mga healed wounds and cuts ko galing sa pag mamalupit ng mga magulang. Simula iyon sa likod ko pababa sa hita. Ito ang dahilan kung bakit hindi ako nag shoshorts or kung ano mang maiiksing damit.

May mga pambabaeng toiletries duon na ginamit ko. Kung sa girlfriend o asawa man ito ni Senor ay pasensya na lamang dahil wala akong magagamit.

Pagkatapos ng pagligo ko ay inaayos ko ang balot ng tuwalya sa katawan ko ng nabuksan ko na ang pintuan ngunit nakarinig ako ng pag patak sa sahig dahilan ng pag angat ng ulo ko.

Halos matunaw ako ng nakitang cellphone iyon ni Senor Matthew. Nakaupo siya sa may sofa habang nakatingin sa akin. Mabilis kong binalot ng ayos ang sarili.

"Don't tell me," 

"I saw it," my eyes widen sa sagot niya. 

Mabilis akong lumapit sa kanya at pinag hahampas siya sa braso. "p*****t! p*****t!" Ani ko at pinag patuloy ang pag hampas sa kanya ng biglang naghulog ang towel mula sa katawan ko  so my eyes widen more.

I scream as I quickly grab the towel and wrap at around my body again. This time I didn't let it go. I saw a smirk on his face. "Arghh!" Ani ko at nag tatakbo na papasok ng closet.

"Open the door." Rinig ko siya mula sa kabila.

"Ayoko. " Sagot ko at nilingon ang lagayan ng mga damit ng narealize kong walang laman iyon. Wala dito ang mga damit ko.

"I have your things. Open up." Wala na akong nagawa kung hindi ang pagbuksan siya ngunit kaunti lamang. Sakto para makita namin ang isa't-isa.

He looks so serious now. He didn't say anything and give me the paper bag. "Faster." He said then turn around.

Mabilis kong sinara ang pintuan ng makapag palit na. Ang maalala na nakita niya ang buong katawan ko ay nakakainis na nakakahiya. He's my boss for goodness sake at iyon pa ang naging una naming pag uusap ngayong araw.

Paglabas ko ay wala na duon si Senor Matthew ngunit may box sa kama ko. I open it at duon nakakita ng white snaeakers.

"Wear this and faster since I hate waiting."

Sinunod ko ang utos niya. Ang natural brown curly hair ko ay hinayaan kong nakalugay dahil basa basa pa iyon.

Halos patakbo na ako pababa ng hagdan ng nakita ko siyang papasok naman ng bahay niya.

"You took so long to get ready." Aniya. Kunot noo niya ako tinignan. "Let's go."

Mabilis akong nilapitan ni Manang Maria at giniya palabas. "Tawagin mo siyang Senor Matthew, wag mong kalilimutan iyon. Bilis na at kanina pa yang nag iintay sayo."

Nang nakalabs ay sinalubong ako nuong lalaking tumawag sa amin kagabi na nagsabi na nag iintay na si Senor Matthew. Giniya niya pa palapit sa isang mamahaling sasakyan na logo pa lamang ay sumisigaw na ng ferrari.

"Salamat po." Ani ko at nginitian siya.

Kakapasok ko pa lamang ay naduon na sa tabi ko si Senor. "Michael, let's go." 

"Saan po tayo pupunta?" Hindi siya sumagot sa halip ay pinikit niya ang mga mata at sinandal ang ulo sa backrest mukang pagod.

Pinanood ko na lamang ang mga matatas na building na nadadaanan namin dahil hindi ko ito madalas nakikita. Hindi naman kasi ako hinahayaang lumabas o gumala ng mga magulang ko, school at bahay lamang ako.

May oras din sila sa akin pag uwian at pag nalate ako ng uwi kahit na limang minuto lamang ay may parusa na kaagad ako sa kanila.

Those memories is still hunting me until now. Something even in my dream they are hurting me.

Ang hilig nila akong ireto sa mga mayayaman nilang kaibigan ngunit hindi ako nag papakita ng interest kaya sila na mismo ang umaayaw. Pag ako kasi ang nag salita ay ako din ang masasaktan.

Isang maling galaw ko lamang kahit na maliit na bagay lamang ay masasaktan na kaagad ako sa kanila. Hindi ko alam kung ligtas ba ako kay Senor Matthew ngunit alam kong pare pareho lamang sila lalo na sa dark aura na pinakikita niya sa akin.

The door opens and that brings me to reality. Lumabas na din ako ng sasakyan ng napansin na nasa mall kami. For the past 20 years of my life I can count how many times I've been at the mall.

"Wow," I didn't stop my self from being amuse by the things that I am seeing. Kakaiba ang lamig sa mall na ito. Nuon kasi sa mga napupuntahan ko pag di sira ang aircon ay mahina lamang.

Nilibot ko ang mga mata ng napansin na hanggang 5th floor ang sahig. Hindi maalis ang ngiti sa aking mga labi habang sinusundan ko si Senor matthew. Wow this is amazing I feel like a kid again.

Nilingon ko si Senor ng napansin na nakatingin din siya sa akin na mabilis umiwas. May dalawa kaming bodyguard na nakasunod. "Wow." Bulong ko sa sarili.

"Faster," Ani Senor ng bumagal ako dahil sa nakitang malaking fountain sa gitna ng mall. Ang galing naman. Nasayaw din ang mga tubig na iyon.

Pumasok siya sa isang store na sinundan ko naman. May babaeng lumapit sa amin at kinausap ako. "Hi Ms. Lorraine, I am Diana the owner. Nice meeting you." We shake our hands.

She is smiling at me. "Why don't we start at her clothes, Mr. Alejandre."

I look at him too. He just shrugged and sat on the couch. "Follow me, Ms. Lorraine."

"S-senor, A-anong.. May mga damit pa naman ako sa bahay." Hindi ko alam ang sasabihin. I saw his jaw tighten so I look down. "P-pero kung gusto mo.. o-okay po. Just please don't be mad." I am playing with my hands now. Scared that I might trigger him and he will hurt me

"I already throw your clothes. We have to buy new ones." Napatingin ako sa kanya sa gulat. Tinapon niya ang mga damit ko?

"O-okay." Iyon na lamang ang naging sagot ko dahil natatakot ako na baka saktan niya din ako pag nag reklamo pa ako.  "And I'm not mad." Duon pa ako nakahinga ng maluwag. Mabuti naman.

"T-thank you." I smile a little.

Diana talks about clothes, shoes, and fashion. Tango lamang ako ng tango dahil hindi ko naman siya maintindihan. Kita ko ding nanonood si Senor kaya di na ako nagtanong pa at pumapayag na lamang ng hindi masaktan pag uwi.

Pagkatapos ng talk niya ay nagsimula na siyang mamili ng damit na pinasuot sa akin lahat. Nuong leather skirt na ang ipasusuot niya ay nagsalita na ako.

"Please d-don't be m-mad but c-can I not wear those?" I said and pointed at the section of short clothes that her assistant is holding.

Diana chuckled and looks so amuse. "Of course, if you don't want to." 

"Pwede bang pants or something can cover my legs?" She gave me a sweat pants and I try it.

Halos lahat ay kinuha yata ni Senor. Hindi ko alam bakit niya ginagawa ito lalo na ng pumunta kami sa isang store na may nakalagay na Victoria Secret.

May kinausap siyang babae na lumapit din sa akin at nag simula namang magsalita tungkol sa mga design na meron sila. Tumatango na lamang ako sa lahat. 

Nakaupo lamang si Senor sa couch na nasa gitna ng store. He looks so out of place dahil puro pambabae ang nandito.

Sa lahat ng pinamili namin ay ako ang may hawak. Ayokong ipabitbit sa mga boydguards dahil alam kong binili naman ito ni Senor para sa akin. Nakakahiya naman kung sila pa ang pag dadalhin ko. 

"Ms. Lorraine. Give me the paper bags." Ani Michael ngunit umiling ako.

"Kaya ko pa naman po." It was like a whisper.

Ito ang unang beses kong pumasok at kakain sa isang fine restaurant. Hindi naman ako dinadala ng mga magulang ko dito at lalong hindi ko kayang pakainin ang sarili ko sa ganito dahil mahal.

Kami lamang ni Senor sa lamesa ng nilingon niya ako. "What do you want?"

Nakatingin ako sa mga menu at gaya ng iniisip ko ay puro mamahalin iyon. Wala naman akong pera pambayad kaya binaba ko na ang menu. "K-Kahit ano po." I saw his jaw tighten again so I look away.

Galit ba siya? Sasaktan niya ba ako pag uwi? I didn't mean to. Nang umalis na ang waiter ay nilingon ko siya. "A-are you mad, Senor?" Bumilis ang pag hinga ko. Takot na baka nagalit ko nga siya. 

"No, I'm not mad. Calm down." Ang kamay kong nasa ibabaw ng lamesa ay hinawakan niya kaya mabilis kong binawi ang kamay ko. 

Baka kuritin niya ako o hilahin na lamang bigla. Hindi na ako muling nag angat ng tingin sa kanya o kinausap man siya hanggang sa makauwi kami. I am too scared.

Ibababa ko na sana sa sofa ang mga paper bag ng narinig ko ang nakakatakot niyang boses. "Don't leave it there, go straight to your room. No one will bring it upstairs for you."

Kinabahan kaagad ako sa kanya kaya mabilis kong binawi ang mga kamay sa pag baba nuon. "Y-yes, Senor. I'm sorry and t-thank you for t-this." Halos takbuhin ko na pataas, para pa nga akong madadapa baka kasi sundan pa niya ako at hilahin ang buhok ko.

Namumula ang mga kamay ko dahil sa mga ppaer bags na iyon ngunit hindi ko pinansin. Para naman din iyon sa akin at thankful ako kay Senor na binilhan niya ako nuon. I am not complaining.

Nang makapag palit ay hinila na agad ako ng antok dahil na din siguro sa pagod kaya nahiga na ako. Nakakapagod pala mag lakad sa mall na ganun kalaki ngunit masaya ako na nakalabas.

Wala akong nightmare ng gabing iyon ngunit naalimpungatan akong may humahawi sa buhok ako. Masyado akong antok para imulat ang mga mata.

"I'm sorry for letting you carry does heavy paper bags. I just don't know how to react around you."

Kinabukasan ay maayos ang pakiramdam ko, iba sa madalas kong emosyon mula sa pag gising. I feel so okay today siguro dahil masarap ang naging tulog ko at walang nightmare na nagpakita.