I literally froze on my feet. Hindi ko iyon napaghandaan, lalo na ng puso ko. I held my chest; it’s beating fast and loud, as if it’s on frenzy. It was sudden and unexpected. Parang kampanang tumutunog nang paulit-ulit sa tainga ko ang kanyang itinawag sa akin. I yearned for it for three long years, and now that I have literally heard that word again from him is like so unreal. Nayanig ang nananahimik kong puso. I scoffed to gasp for air.
“You, okay?”
Sinipat niya ako at nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata. I’ve seen that kind of stare three years ago. Sa tuwing hindi ako umiimik o sa tuwing may dinaramdam ako. He would hug me back then. He always hates my silence. Kasi ang sabi niya baka nag-iisip na akong hiwalayan siya sa tuwing nananahimik ako. He would always want me to tal
