SAVIOR
794 Words
*FLORAMAE POV*
“SAVIOR”
Nasa gitna ako ng klase na may biglang tumawag sa cellphone ko, napansin ng guro ko kaya bilang tumigil ito sa pagsusulat.
“kaninong cellphone na naman yan,diba sabi ko sa inyo na isilent ang mga cellphone!“ galit na sabi ng guro.
She rise her hand and said "ma'am sorry to disturb you,but can I have your permission to answer my phone call?" paghingi ko ng permiso sa guro.
"if that an emergency, you can answer that call” pagsang-ayon ng guro.
“thank you for the permission ma'am” paghingi ko ng pasalamat sa guro.
Lumabas na ako para sagutin ang tawag ng kanyang tiuhin. Nangsinagut ang call, nalaman na naaksidente ang ama sa trinatrabahuan nitong factory at nagkasugat sugat ang kaliwa nitong paa dahil, aksidenti nitong naipasok ang kanyang paa sa machine.
When she knew about the situation to her father ay dali-dali akong pumasok at lumapit sa teacher, sinabi ang nangyari sa ama, nangnalaman nito ay nagsulat agad ito ng excuse letter para makalabas ako sa gate.
“MS.FLORA CHRISTINE MAE PAGREGO” tawag ng guro sa'kin. I turn at her. “balitaan mo ako sa papa mo, handa kaming tulong ka. ”sige po“ I smiled.
Nakuha ko ang excuse letter at dali daling lumabas ng paaralan.
Nangnakalabas na ay tinawagan ko ulit ang tinuyuhin para kumustahin ang ama, buti naman ay agad itong nagresponde.
“uncle,kumusta na si papa?” tanong ko sa tiyuhin sa pag-aalalang busis.
“nasa loob parin siya ngayon ng operating room, kaya hindi ko parin alam kung ano ang nangyayari sa loob, maghitay-hintay nalang tayo hanggang matapos ang operasyon” sagot ng tiyuhin, mas nag-aalala ako sa sinabi nito.
"Ganon po ba" isang matamlay na sagot sa tiyuhin. “Tawagan po niyo ako kung matapos man ang operasyon na wala pa po ako jan" pakiusap ko dito
”sige babalitaan kaagad kita kung ano na ang resulta ng papa mo, wag kang mag-alala matapang kaya ang papa mo alam ko ang papa mo hinding-hindi s'ya susuko ng ganon ganon lang“ pagpapatatag ng lood ko.
”maraming salamat po uncle kung wala kayo baka nilamun napo ang kaliwang paa ni papa sa machine, maraming salamat po talaga“ huminto at yumuko kahit wala naman dun ang gusto kunng ukoan kaya pinagtitinginan ako ngayon ng mga tao na dumadaan.
Dahil nasa phone at nagmamadali din ay hindi namalayan na nagred ang signal light kaya nagpatuloy ako sa paglalakad, nang napansin ko ay huli na may isang kotsing paparating sa'kin at matatamaan na ako napayuko nalang ako tsaka napapikit.
Then someone grad my hand at hinila ako patungo sa gilid, huminto ang kotsi at dumungaw sa bintana.
”hoy, tanga kaba?!Kita mung red yung light. Batka tumuwid!!“galit na sabi ng driver.
”sorry po, hindi napo mauulit“ paghingi ko ng tawad sa manong driver habang naiiyak.
Pumasok na ang kanyang ulo mula sa pagkakadungaw sa kotsi ang driver at dali-daling pinaandar ang sasakyan at nawala na sa paningin namin, lumingon ang babae sa sa'kin.
”ok kalang? Nasaktan kaba?“ alalang tanong sa'kin, tiningnan ko Ito at laking pasasalat ko sa'kin.
”ok Lang naman ako, maraming salamat sa'yo“ pagpapasalamat ko dito tsaka ngumiti ito sa'kin.
”mabuti naman kung ganun“
Naggreen na ang traffic light kaya nagsitawiran na ang mga tao habang pinag-uusapan ang nangyari.
May isang babaeng tumatakbo palapit sa kanila at huminto sa kanilang harapan, ng nasa harap na nila ito ay habol-habol pa nito ang hininga.
"O-ok Lang kayo?” habang hinihingal.
“ok lang naman kami” sagot ng babae sa kaibigan.
“mabuti kung ganon” kalmang sagot ng babae sa kaibigan nito, saka humarap ito sa akin “hoy! ikaw, sa susunod naman tumingin kanaman sa dinadaanan mo baka sasusunod sa hospital kana aabutan ng mga magulang mo!” galit na paalala ng babae sa akin. Natahimik ako sa sinabi ng babae.
“ano kaba hindi naman n'ya sinasadya kaya wag mona s'yang pagalitan” pagtatanggol ng babaeng nagligtas sakin sa kaibigan sabay hila nito palayo sa'kin.
"Sige miss mauna na kami, sa susunod mag-ingat kana ok“ pasigaw na sabi ng babae sa kanya habang hila-hila nito ang kaibigan, napangiti ako sa kabaitan ng babae.
Nawala nasa kanyang paningin ang dalawa, pero kahit wala na ang dalawa ay nakatayo parin ako dun habang nakatingin sa direksyon kung san pumunta ang dalawa na para bang hindi makapaniwala sa nangyari.
She close her eyes and take a deep breath to calm her self of what happened, when she open her eyes again ay napakalma na ng kaunti ang sarili at naglakad ulit tsaka dali-daling tinungo ang hospital kung san nakacomfing ang papa ko para kumustahin ang sitwasyon nito.
- Writer
