Chapter 10
Bumalik siya sa silid niya ngunit pagkabukas pa lang niya ng pinto ay napabuntong hininga na siya. Nakita niya ang anino ng isang tao at alam niya kung kanino iyon. Isinarado niya ang pinto at tinungo niya ang libro na nasa ibabaw ng kaniyang lamesa.
“Huwag kang sumama sa papa. Binabalaan kita, Evan.”
Nakapatay ang ilaw ng kaniyang silid. Itinaas ni Evan ang kamay at itinuro niya ang sindihan ng ilaw. Ginamit niya ang mahika upang ma-ion iyon.
“Osvar.”
“Binabalaan kita!” sigaw ng panganay nilang kapatid.
“At ano ang idadahilan ko, Osvar? Wala akong ibang dahilan para hindi sumama sa papa. Lalo na kung wala naman akong ibang gagawin sa araw na iyon. Isa pa, ito ang unang beses na inimbitahan ako ng papa na makasama niya sa pagbisita sa ating nasasakupan, sino ako para tuman
