Tulala ako habang nakahiga sa kama. Hindi alintana sa akin ang mga luhang pumapatak sa mga mata ko.
Magang-maga na ang mata ko sa kakaiyak. Sobra pa rin akong nanghihina. Kung wala lang siguro akong anak, baka bumigay na ako.
Nang masilayan ko ang napakaguwapong anak ko, hindi ko maiwasan ang lalong mapaiyak. Galak, dahil naisilang itong malusog at maayos. Masakit dahil maaring lumaki itong hindi kasama ang daddy nito.
Ang laking tiwala ang ibinigay ko sa asawa. Dahil nakikita at nararamdaman ko naman kung gaano ako nito kamahal. Kaya simula noon, hindi ko man lang ito naisipang magluluko.
Ngunit hindi ko akalain na magagawa pala nitong magluko sa akin. Ano bang pagkukulang ko? Ano bang nagawa kong kasalanan para magawa niya ang bagay na ito? Hindi pa ba ako sapat? O sadyang nasa kataw
