Ang Mahiwagang Kagubatan

Chapter 1-Kagubatan Cherry's Pov Anim kaming magkakaibigan, kasama sina Sarah, Roxanne, Edz, Tin, Kc, Jeniz, at ako. Kami lang ni Sarah ang matanda sa grupo, habang ang mga kasama namin ay walang ginawang pagala-gala na Kasama kami. We will have a great vacation sa lugar ni Sarah sa Brgy. Paraiso na nasasabik kaming makita kung ano ang sinasabi sa amin ni Sarah. Ngayong malapit na kami sa puwesto nila, Naglakad na kami dahil hindi madaanan ng sasakyan namin ang maliit na kalsada. Wala kaming ginawa; dumaan kami sa gubat kasunod lang ni Sarah. "Saan tayo ngayon?" Nilingon ko si Sarah. Tinanong kami siya iyong nag-imbita sa amin sa lugar na ito. Kanina pa kami pabalik-balik. Kanina pa ako kinakabahan. Hindi ko lang sinabi sa mga kaibigan ko na ayokong matakot sila; Ramdam ko ang takot nila. Ganoon pa man, pinalakas ako ng loob dahil kami lang ni Sarah ang matanda sa kanila. "So nasa gubat tayo," mataray na sabi ni Tin kay Sarah. “Alam mo ba talaga ang daan? Ate Sarah! Nakakainis! Kanina pa tayo dito." Nakatingin lang ako kay Tin panay habang nagrereklamo. Ikaw ba naman maglakad ng pagkalayo, at tatahimik na lang ako? Nakita ko ang labis na pagkalito sa mga mata ni Sarah habang lumilingon siya sa paligid. "Hindi ko na alam, matagal na kasi akong hindi umuwi." "Ano?" Sabay sigaw talaga nila. Nabingi kami sa kanila. "It's been a long day. Wala na!" Napatingin kami kay Tin. Siya lang ang nagsasalita. "Natatakot ako," mahinang sabi niya sa akin. "'Wag kang duwag, Tin,'' sabi ni Edz sa kaniya. Kumunot ang noo ni Tin at humarap sa amin. "Dahil dito, marami akong nababasa at napapanood sa TV. Kapag nasa gubat daw, may mga masasamang bagay dito." Sabay kapit sa akin ni Tin. Sabi niya sa akin na takot siya. Hindi maipinta ang mga mukha ng mga kasama ko. "Omg! Talaga?" Lumapit si Edz sa kaniya. "I don't know; parang ganoon nga, Edz. Hinarap ko si Tin habang kasama siya sa paglalakad. "Naku, Tin! Isipin mo na lang na walang maligno, ok? Tinatakot mo sila," sabi ko sa kaniya. "Paano kung totoo, Ate Cherry? Wala tayong kasama ang mga lalaki." "Oh my gosh! Mas mabuti pang maglakad tayo dito. Wala namang malignano, ok?" Kanina pa kami pinapaikot. Hindi ko na kinaya si Sarah. Napatingin ako sa kaniya. Pabulong na sabi ko sa kaniya. Parang, naniniwala ako sa sinabi ni Tin. "Malapit ba tayo Sarah?" sabi ko sa kaniya. "Isang oras na tayong naglalakad dito," sabay nilang sabi. Malakas talaga ang pandinig nila. Bulong nga iyon. Nabingi ako sa mga sigaw nila. "Pagod ako!" Umupo si Tin. Ramdam ko na pagod na siya, kahit na pagod na ako; Hindi ko lang pinakita. "Baka maabutan pa tayo ng gabing ito, Ate Cherry. Natatakot ako." "Ayoko sumama. Hintayin na lang natin na may pumunta dito." Napatingin ako kay Kc. Umupo ako, pagod. "Walang tao! May nakita ka bang dumaan?" sabi ko sa kaniya. Pagod na ako sa kanila. "Kung ayaw mong sumama, umalis kayo dito. Bantayan mo na lang ang sasakyan natin. Aalis ka ba talaga?" "Hindi, ayokong maiwan." Lumapit sa akin si Tin. Naglakad ulit kami. "Malayo pa ba ate Sarah?" Napatingin ako kay Kc na hindi maipinta ang mukha. Nakatingin lang sa'kin si Kc. "Hindi ko rin alam!" mahina niyang sabi sa amin. "Ate Sarah! Alalahanin mo gumabi na, parang pinaglalaruan tayo. Kanina pa tayo pabalik-balik dito!" "Napansin ko rin 'yon, Roxanne." Pasensiya na, bata pa ako huling punta ko dito." Tatahimik na lang ako sa sinabi ni Sarah. Hindi ko siya masisisi. Nangyari na wala na kaming magagawa. "6pm na po ate Cherry. Gutom na rin po ako." "Tara na." sabi ko sa kanila. Apat na oras na kami dito naglalakad. Napatingin ako sa bag ko, buti na lang may laman pa. Kumuha ako ng tinapay at hinati namin. Nagpapahinga muna kami, at isa-isa kaming naghanap ng puwesto sa malapit na puno. Nagpahinga kami doon. Maya-maya pa ay may narinig kaming malapit sa amin. "May naririnig ka ba?" sabi ko sa kanila. "Makinig kayo?" Napatingin sila sa akin. Agad namang niyakap ni Tin si Roxanne, sumisigaw. "Ang ingay mo, Tin," sabi ni Roxanne sa kaniya. "Natatakot ako." "Wag kayong maingay. Magtago tayo," sabi ko sa kanila. Bigla akong kinabahan, hindi para sa akin kundi para sa mga kaibigan ko. "May iba pa ba?" mahinang sabi sa akin ni Tin. Malapit siya sa likod ko. "Wala na." sabi ko sa kanila. "Tumayo ka Tin." "I'm dying," sabi ko sa kanila. Tumayo mga kaibigan ko. Napalingon ako sa likod nang may nakita akong halimaw na papalapit sa amin. Napasigaw ako ng malakas kaya napalingon ang mga kaibigan ko. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Hindi alam ni Tin ang gagawin. Papalapit na sa amin ang halimaw; ang mukha nito ay pula; Hindi ko alam kung anong klaseng nilalang iyon. Hinila ko na lang si Tin saka siya natauhan. Mabilis kaming tumakbo. Hinahabol pa kami. “Bilis Tin?” sabi ko sa kaniya. "Bilisan niyo," ulit ko sa kanila. "Pagod na ako, Cherry," mahinang sabi ni Sarah. "Hindi puwede, Sarah; kailangan nating makatakas sa halimaw na iyon." "Wala nang halimaw," sigaw ni Roxanne. Huminto kami, at umupo ako sa damuhan na parang nanghihina. Lumapit sa akin si Tin at niyakap ako. "Anong mangyayari sa atin? Bakasyon natin 'to, Ate Cherry?" Tiningnan ko lang sila at naramdaman kong pagod sila. "Ayos lang ba kayo? Buti na takasan natin halimaw na 'yon," sabi ko sa kanila. "'Wag nating siguraduhin na baka may kasama siya." Napaisip ako sa sinabi ni Edz. "Nasa gubat tayo. Mag-ingat tayo. Kailangan nating bantayan ang isa't isa. Anong oras na ba?" sabi ko sa kanila. "9 p.m na." sabi ni Sarah sa amin. "Ang layo ng tinakbo natin. Teka, sabi mo 1 hour lang tayo. Bakit hindi pa tayo makaalis?" Tumingin lang si Sarah kay KC. "Mukhang hindi ito ang lugar na dapat nating puntahan. Naalala ko na maraming kababalaghan dito. Nabalitaan ko sa kanila na bawal pumasok sa lugar na ito dahil sa balitang may mga nawawalang tao na hanggang ngayon ay hindi pa na hahanap. "Ano?" sigaw ni Tin sa amin. "Totoo ba 'yan Sarah?" Sabi ko sa kaniya. Ngayon lang ako na. takot sa sinabi sa amin ni Sarah. Paano kung totoo? Paano kung hindi kami makaalis dito? "Sa kabilang lugar, dapat." Nanghihina na ako. “Magpahinga muna tayo," sabi ko sa kanila.