TAONG 2010
ERINA’S POV
ISANG TAONG ANG MATULING LUMIPAS. Kahit papano ay naibsan na ang lungkot na nararamdaman ko. Si Myra kasi lagi akong inaasikaso at hindi ako hinahayaang mag-isa kahit saan pwera na lang kung papasok ako ng eskwelahan. Kahit sa pagtulog sa gabi ay katabi ko ito para lang matiyak na makakatulog ako ng maaga. Marahil ay binilinan ito nina Mommy at Daddy.
Bawat araw na lumilpas ay hindi ko namamalayang unti-unti ko ng nakakalimutan ang sakit na dulot na biglang pag-iwan sa akin ni Jake. Kung dati ay nahihirapan akong makahinga dahil sa isiping nasasaktan ako ngayon naman ay maluwag na sa dibdib ko ang paghinga. Hanggang sa bumabalik na ang mga ngiti ko sa labi. Na-miss koi yon. ‘Yung kaya kong tumawa ng walang alinlangan dahil na-realize ko na maraming dahilan para m
