Asansörden indiğimde yönetim katının da bomboş olduğunu görünce iyice huzursuz hissettim. Ama buradan sonra dönemezdim. Bülent Bey'in odasının önüne geldiğimde hafifçe kapıyı tıklatarak cevap bile beklemeden merakla içeri girdim. Bu gizemin sebebini gafil avlamak isterken, gördüğüm manzarayla gafil avlanan ben oldum. Öylece dondum, kaldım. Daha önce benzerini hiç görmediğim beyaza yakın sarı saçlara sahip çok ama çok güzel bir kız vardı. Bebek kadar masum ve bir o kadar da korkak.. Beni görünce birden ayağa fırladı ve o kocaman yeşil gözlerini açarak bana baktı. Çok sade dümdüz bir elbise giyinmiş olsa da hayatımda gördüğüm en güzel ve seksi kadındı. O güzel gözlerinde ise tarifi imkansız bir dehşet vardı.

Numaranın gelmesini beklerken içimi heyecan kapladı. Beklemek zor geldi. Elimde telefonu çevirirken mesaj sesini duydum ve hemen açıp gelen numaraya mesaj at dedim. Saat çok geç olmuştu ama sabaha kadar da bekleyemezdim. Bu çılgın fikirden vazgeçmek istemedim. Evet istemiyorum vazgeçmek. Bu garip farkındalık ile bir kaç mesaj denemesinden sonra en sonunda bir mesaj atabilmeyi başardım. ''Senin bir işe ve bir eşe ihtiyacın var, benim bir iç mimara ve bir eşe ihtiyacım var. Benimle evlenir misin? Yarın sabah sekizde kahvaltı için seni almaya geleceğim detayları görüşürüz. ANDAÇ NESİM '' Kesinlikle delirmiştim. Yine de gülsüyordum. Gülümsemekten kendimi alamadım.