Ufuk çizgisinin altında, esen ılık rüzgarın bıraktığı titreme ile daldığı düşüncelerden sıyrılabildi genç kız. Sahi ne kadar süredir orada oturuyordu, ne kadar süredir düşünüyordu ya da ne düşünüyordu.. Onun acısı beklediklerinin dönmeyeceğini idrak ettiğinde başladı. Bahanelerle geçen bir zaman dilimi.. Yalnızlığa farkında olmaksızın alıştığı bir zaman dilimi.. Yoluna çıkan engelleri yalnız başına aştığı bir zaman dilimi.. Sahi ne zaman anlamıştı bu hayatta yalnız olduğunu, ne zaman yalnızlık onun için tercih meselesi olmuştu, Çevresinde ki insanların yalancı samimiyetlerini gördüğünde mi, Yere düştüğünde elinden tutup kaldıran olmadığında mı, Ya da yolunu kaybettiğinde yön gösterecek biri olmadığında mı, Doğru aslında.. O sabah farketmişti, bir heves uğruna güneşin doğuşunun bile farklı olduğu ülkeye adım attığında, o gecenin sabahında.. *** Gökten üç elma düştü, Biri anlatana, Biri yaşayana, Biri de okuyana.. “Cennetten gelen zarafet, cesaretle buluştu.” ***