Duştan çıkıp mutfağa indim ve çay suyu koydum. Korhan bahçedeydi ve sebze topluyordu. Verandaya açılan büyük kapı açıktı ve orada durup az önce birlikte olduğum adama baktım. Beni görünce gülümseyip hayali bir öpücük attı. Keyfi yerindeydi. Ben de ona aynı şekilde cevap verdim. Bacak aramda hala hafif bir yanma hissi vardı ve bu his bana az önce olanları hatırlatıyordu. Ben az önce bahçede sebze toplayan şu iri adamla birlikte olmuştum. Midemde kelebekler uçuşturan bir şeydi bu.
‘’Beni bırakıp gitme.’’ Demişti bana. Bu söze tutunmak istiyordum sıkı sıkıya. Ama diğer yandan bir korku vardı kıyıda bir yerde. Bir gün o da seni terk edebilir Arsu, ya da gitmeni isteyebilir, tamamen güvenemezsin, diyordu o korkuyu pompalayan fısıltı. Ama hava çok güzeldi, Korhan’la olmak çok güzeldi ve o kara
