Olivia hiçbir şeyin farkında değildi. Andreas odaya girince, kızı yatağa yatırıp, üzerine yünlü bir battaniye örttü. Ardından yanan şömineye birkaç odun daha atarak, içerinin ısınmasını sağladı. Daha sonra yatağa yanaşıp, çizmelerini çıkardı ve genç kızın arkasına uzanarak, onu tek kolu ile sarıp, saçlarını öptü. Bugün Sumata ile inanılmaz gurur duymuştu. Yaptıklarını düşününce, ona olan saygısı daha çok artmıştı. Gözlerini kapatmadan önce genç kıza daha çok yaklaşıp, kulağına doğru eğilerek, "Kader...“ dedi fısıldayarak. “Seni bana kader getirdi... Ve hiç kimse alamaz leydim... Yaşadığım müddetçe sadece bana aitsin... Yemin ediyorum."
Olivia midesine vuran bir ağrı ile usulca gözlerini araladı. Pencereden odaya vuran ışığı görünce sabah olduğunu anladı ve ağır hareketlerle yatakta doğrul
