Ateşin İçinden
Mardin geceleri sessizdi, ama o gece sessizlikte bir gölge geziniyordu.
Vakıf binasının çevresinde dolaşan ayak sesleri, kurumuş yaprakları inceden ezdi.
Birileri fısıldayarak konuşuyor, ellerinde teneke kutular taşıyordu.
Bora o sırada çalışma odasındaydı.
Duvardaki harita üzerinde yeni kadın eğitim merkezlerinin yerlerini işaretliyordu.
Yanında Asuman vardı; elinde sıcak çay, gözlerinde yorgun bir umut.
— “Bu şehirde sadece taş duvarları değil, düşünceyi de yıkmak zorundayız,” dedi Asuman.
Bora başını çevirdi.
— “Düşünceyi özgürleştirirsek, taşlar zaten çatlar.”
Tam o sırada dışarıdan bir cam kırılma sesi duyuldu.
İkisi de irkildi. Ardından gelen patlama sesiyle bina titredi.
Yangın başlamıştı.
---
Kadınlar yatakhanelerden panikle çıktı.
Küçük kızlar ağlıyor
