BULMACA +18

Yazarın Anlatımı Her şey burada başladı. Soğukta . . . karanlıkta . . . sessizliğin bile nefesini tuttuğu o Norveç gecelerinde . Ben bu hikâyeyi yazmaya başlamadan önce , her şey sadece bir fısıltıydı . Bir kadının kayboluşu . Bir adamın güneşe bakarken kör oluşu . Ve aralarındaki bin parçalık bir bulmaca . Bazen kader, kartları dağıtırken adil davranmaz . Bazı maskeler düşmez . Bazı krallar , kraliçelerini buzların altına gömmek zorunda kalır . Benim adım önemli değil . Ama şunu bil : Bu bir aşk hikâyesi değil . Bu . . . bir arayış . Güneş Kralı , Buzlar Kraliçesi ’ ni arıyor . Ve sen . . . bu oyunun tam ortasındasın . NORVEÇ - Kuzeyin sert rüzgârları , donmuş gölün yüzeyinde uğuldayarak dolanıyordu . Göl sessizdi . . . ama sessizlik , burada bir sığınak değil; bir mezardı . Gece , kar gibi bembeyazdı . Ay bile utancından yüzünü bulutların ardına gizlemişti . Soğuk , yalnızca teni değil , düşünceleri de donduruyordu . Bu bir kış gecesi değildi sadece . Bu , bir sonun başlangıcıydı . Alina , gölün kenarında dimdik duruyordu .Rüzgâr saçlarını yüzüne savururken , gözleri kıpırdamadan donmuş yüzeye dikilmişti . Sanki bakışlarıyla geçmişi kazıyor , karın altına gömülmüş hatıraları tek tek geri çağırıyordu . O gece . . . her şeyini kaybetmişti .Ailesini . Çocukluğunu . Adını taşıdığı tüm anlamları . Henüz on dört yaşındaydı .Bir kız çocuğunun tanımaması gereken karanlıkla tanıştığı o gece , bu göl onu yutmuştu . Gölün altında saklanarak hayatta kalmıştı .Ama o suda boğulmayan tek şey . . . Kalbinin sıcaklığıydı .Ve o gece , içinde bir şey sonsuza dek donmuştu . --- Yıllar sonra , bugün ilk kez o gölün başına geri dönmüştü . Yanında Arya vardı . İkisi birlikte , sessizce gölü izliyordu . Bugün ailesinin ölüm yıldönümüydü . Alina , tam on beş yıl sonra o anın izini taşıyan bu yere yeniden gelmişti . Parmakları , keskin havanın içinde titrerken cebinden eski bir iskambil kartı çıkardı : Maça Ası . Kenarları yanmış , üzerine kanla bir tarih işlenmişti . Bir anlığına gözlerini kapattı . Sonra kartı ateşe verdi . Alevler , karanlığın içinde kıvranarak yükselirken Alina’nın bakışları hâlâ donuktu . Yanan kartı karların üzerine bıraktı ve Arya ’ ya döndü . Sesi , her zamanki gibi sabit , ürpertici ve kararlıydı : “Gidiyoruz .” Ağır adımlarla yukarı tırmandı . Kayalığın kenarına geldiğinde , aşağıdaki yansımasına baktı . Simsiyah kabanın asaleti , gözlerindeki boşlukla birleşiyordu . “Alina . . .” Arya ilk kez konuştu. “Güneş Kralı sizi hâlâ arıyor . Yeni gelen bilgilere göre , her yerde sizi soruşturuyormuş.” Alina, çenesini sıktı . Yıllardır peşinden gelen o saplantılı adam . . . artık Türkiye ’ deydi. “Devam et .” Yürümeye devam ederken sesi keskinleşti . “Türkiye ’ de yapacağımız otelin yerini öğrenmiş . Dönüp dönmeyeceğinizi anlamaya çalışıyor . Efendim .” ‘ Efendim ’ demişti . Çünkü etraflarında konumlu kişiler vardı . Yalnız kaldıklarında adını kullanabiliyordu ama şu an değil . Alina durdu . Geri dönmeden konuştu : “Güvenliği artır . Bu ülkeye Güneş Kralı ’ nın tek bir adamı bile girmeyecek . Alya ’ ya haber ver .” Arabaya geçip arka koltuğa yerleşti . Arya ön koltuğa oturdu . Alina , pencerenin dışına baktı . Ama hiçbir soğuk , onun kalbi kadar keskin değildi . Bu yüzden ona . . . Buzlar Kraliçesi diyorlardı . Namıdiğer : Alina Soğuer . --- İstanbul – Tanırhan Holding / Gece Boğazın kıyısındaki malikânenin içinde ağır bir sessizlik vardı . Dışarıda yağmur ince ince yağıyor , rüzgâr camları usulca yokluyordu . Ama içerideki hava . . . fırtına öncesi bir huzursuzluk taşıyordu . Kağan Tanırhan , siyah takım elbisesiyle odanın en karanlık köşesindeydi . Ayakta, büyük bir camın önünde duruyor ; elleri cebinde, boğaza bakıyordu . Fakat baktığı şey su değildi .Geçmişti . Tam o sırada kapı tıklatıldı . Ardından içeri , siyahlar giymiş genç bir adam girdi. “Beyefendi , Norveç ’ ten haber var .” Kağan kıpırdamadı . “Konuş .” “Hareketlilik başlamış . Buzlar Kraliçesi yeniden sahnede .” Bu cümle odadaki havayı değiştirdi. Kağan yavaşça döndü . Siyah gömleğinin yakası hafif açıktı . Boynundaki eski yara izi . . . gömleğin arasından görünüyordu . “Yerini öğrendiniz mi ?” “Henüz değil . Ama Türkiye ’ ye dönmesi ihtimali yok .Otel projesi almışlar . Yüksek ihtimal şirketten birini buraya gönderecektir” Kağan başını eğip kısa bir kahkaha attı . Alaycı değildi . “Dönmemesi onun hayrına olur , onun şirketinden biri Türkiye ’ ye giriş yaptığında bildir” Gözlerini yeniden camdan dışarı çevirdi . Her yerde aradığı kadının Türkiye ’ ye dönmesini değil de nerede olduğunu bilmek istiyordu .Ama Alina Hiç bir zaman tam olarak yerini belli etmezdi ve oda yerini tam olarak bulmazdı . Buzlar kraliçesi 15 yıldır Türkiye ’ nin yakınından bile geçmezken neden Türkiye ’ den bir iş almıştı . Kafası karışmış ama kontrol etmeliydi . …. Norveç – Kale Ofis / Akşam Alina , Norveç ’ in en soğuk bölgesindeki taş kaleye geçmeden önce şirkete uğramıştı .Alya ’ nın başına bela ettiği bir işle uğraşıyordu . Alya ve Arya , hem ikiz hem de en sadık yaverleriydi .Onlar sadece birer koruma değil , Alina ’ nın gözünde veliahtlarıydı . Elindeki sigarayı söndürdü .Bakışlarını Norveç dağlarına çevirdi . Hava kadar sessiz ve keskin bir düşünce içinde kaybolmuştu . Kapı tıklatıldı . Ardından , hem sekreteri hem de koruması olan adam içeri girdi . “Konuş .” Sesi kısa, net ve buyurgandı. “Güneş Kralı harekete geçmiş . Sizin burada olduğunuzu biliyor ama tam konumunuzu henüz çözememiş . Ayrıca otel projesini aldığımızı da öğrenmiş .” Alina ’ nın çenesi sıkıldı . Gözlerini adamın üstüne dikti . Birkaç saniye derin nefes aldı . Güneş Kralı . . . sadece yerini değil , planlarını da çözmeye başlamıştı . “Nasıl öğrenmiş ?” Sesi bu kez daha sertti . “Bilmiyorum . . . sanırım sistemlerimiz hacklenmiş olabilir .” Alina duraksamadan emri verdi : “Alya ’ yı çağır .” “Tamam Kraliçem .” Adam hızla çıkarken , Alina yeniden dağlara döndü. Ama artık manzaranın içinde huzur değil , tehdit vardı. Alya içeri girer girmez hızla konuştu : “Kraliçem , başınıza açtığım bu dert yüzünden özür dilerim .” Alina bir şey demedi , sadece gözlerini ondan ayırmadan baktı . Alya , kendisinden bir yaş küçüktü . Ailesi , Alina ’ nın ailesiyle birlikte katledilmişti . O günden sonra üç kız kalmışlardı . Birbirlerinden başka kimseleri yoktu . Zaten aralarındaki bağ sadece sadakat değildi—akrabalıktı . Alya , onun kuzeniydi . Alina başını hafifçe eğdi . “Bu işi hallet . Projeyi iptal et . Güneş Kralı zaten her yerde beni arıyor .” Sesi sertti ama içinde Alya’ya yönelik kırılmayan bir yumuşaklık vardı . Alya başını salladı . “Alina . . . tamam, hallediyorum .” Hemen telefonunu çıkardı , proje ortaklarını aradı. Uzun uzun konuştu .Yüzü gitgide daha da sıkıntılı bir hal aldı . Konuşma bittiğinde başını kaldırdı . Bakışları boştu, sesi kısık ama kararlıydı : “Türkiye ’ ye gitmem gerekiyor .” “Hayır , tek başına olmaz .” “Bu bir tuzak olabilir .” Ama Alya zaten kararını vermişti . İstanbul – Tanırhan Holding / Gece Yarısı Ofiste hava ağırdı . Kağan , masasının başına geçmiş , ekrandaki belgeyi izliyordu . Ama gözleri satırları değil , boşluğu tarıyordu. Kafasında dönen şey . . . Alina ’ ydı . Kapı tıklamadan açıldı . Emir içeri girdi . Elinde bir dosya vardı . “Yeni gelişme var ,” dedi . Kağan gözlerini dosyaya dikti . “Konuş .” Emir dosyayı açtı . “Proje tarafı iptal edilmiş . Alina ’ nın şirketi anlaşmadan çekildi .” Kağan başını eğdi . İçinden bir şey kıpırdadı ama yüzü donuktu . “Demek ki tedirgin oldu . . .” Emir devam etti: “Projeyi yöneten kişi , Alya KARAN Bugün Norveç ’ ten Türkiye ’ ye uçuş yapmış .” Kağan o an yerinden doğruldu . “Alya . . .” İlk kez dudaklarının kenarında hafif bir kıpırdanma oldu . “Yani . . . Kraliçenin gölgesi buraya indi .” Emir temkinli bir şekilde sordu : “Ne yapmamı istersiniz ?” Kağan yürüyerek pencereye gitti , boğaza baktı . Rüzgâr cama çarpıyor , gecenin içinde metalik bir uğultu yankılanıyordu . “İzleyin . Karışmayın . Ama o kadının Türkiye ’ ye adım attığı an . . . her şeyi kaydetmeye başlayın . Nereye gidiyor , kimle görüşüyor , ne yiyor , neye dokunuyor . . . Her detayı istiyorum .” Arkasını döndü . Gözleri buz gibiydi . “Çünkü Alya sadece bir çalışan değil . . . onun zayıf noktası .” 🔥 🔥 🔥 Taylan kapıyı hızla açarak içeri girdi . “Alya Karan ’ dan iz yok . En son sinyal İstanbul Havalimanı ’ ndan alınmış .” Kağan başını kaldırdı , bakışları Taylan ’ a saplandı . “Nasıl yok ?” Sesi hem sakin hem de tehditkârdı . Bu bir çeşit oyundu . Ve Kağan , oyunlardan hiç hoşlanmazdı. O sırada telefonu çaldı . Ekranda tek bir isim yazıyordu : Atlas . Kağan telefonu açtı, sesi sertti : “Söyle .” Atlas ’ ın sesi tedirgindi . “Güneş Kralım Aras yok . Kayıp . En son konumu . . . İstanbul Havalimanı .” Kağan bir an durdu . Boğazının içinden kopan bir öfke dalgası vardı ama sesi hâlâ kontrollüydü . “İkisi birden kaybolmaz . Bu ya bir tuzak . . . ya da bir meydan okuma .” Norveç – Kale Ev / Şafak Vakti Sabaha karşıydı . Gökyüzü hâlâ gri , hava buz gibiydi .Kalın taş duvarlar sessizdi ama içeride adımlar yankılanıyordu . Arya , Kraliçesi ’ nin odasına hızla girdi . Kapıyı çarpmadı ama içerideki hava , onun ne denli panik olduğunu ele veriyordu .Yatağın ucuna kadar gelip karşısında eğildi . Sesi boğuktu , nefesi düzensizdi . Ağlayamazdı .Ona bu öğretilmemişti .Duygu göstermek . . . yasaktı . “Kraliçem . . .” dedi kısık bir sesle . Alina gözlerini araladı . Siyah saten geceliğini omuzlarına çekti , yataktan doğrulurken gözlerini Arya ’ ya dikti . “Bu saate odama dalacak kadar ne oldu ?” Sesi yumuşak değildi . Ama alışılmış bir soğuklukla da değildi . Şaşkındı . Alina yataktan kalktı . Siyah geceliğini omuzlarına çekti , soğuk taş zemine bastı . Arya karşısında eğilmiş , gözleri yere sabitlenmişti. “Alya yok . Son sinyal . . . İstanbul Havalimanı .” Alina sessiz kaldı . Ne öfke gösterdi , ne şaşkınlık . Sadece gözlerini kıstı .Ve içinden geçen tek cümle yankılandı zihninde : “Alya kaybolmaz .” Bu bir tehdit değil . . . bir işaretti . Bir iz . Ve o iz , oyunun başladığını söylüyordu. Bir eksik parça daha . . . Bir hamle daha . . . Bulmaca tamamlanmadan , kimse yerinden kıpırdamayacaktı . ❄️BÖLÜM SONU 🔥