Rasim'in evinde yaptığım gibi Cihan’ın evine de sabah gidecektim. Bir daha gece gitmezdim Açelya teyze ağzımın payını vermişti bu konuda. Babamın yanağından şapur şupur öptüm. ‘’Oğluna benim elimde şans dile.’’ dedim gülerek.
‘’Senden rica ediyorum kızım bu bir ayı hastaneye gitmeden geçirmeyi başar.’’
‘’Denerim.’’ derken gülmem artmıştı. Adam da bıkmıştı tabii bir mantar zehirlenmesi, bir trafik kazası derken beni sürekli hastaneden topluyordu. Bir de bu hastaneye düşme sebeplerimiz hep bizlerin aptallığındandı. Hiçbiri görünmez kaza değildi gümbür gümbür hastanelik olalım diye biz koşarak gitmiştik.
Valizimi elime alıp sürüte sürüte evden çıktım. Nazlıkanat hep olduğu gibi omzumdaydı. Yine çat kapı yapıp habersiz yakalama niyetindeydim. Gece değildi ya çok uygunsuz bir şey görmezdim d
