Şirin,
Yengemi ziyaret edip çıkan annemler, bir nebze de olsa içimize su serpmişti. Asaf abi, burada beklemenin kimseye faydası olmadığını, şimdi gidip sabah gelmemizi söylediğinde önce itiraz ettik ama sonra babam da ona katıldığında hep beraber konağın yolunu tuttuk.
Mustafa, bir kez daha gözükmedi.
Ertesi gün zaten ayağım yaralı olduğu için beni hastaneye götürmediler. Zaten çocukların başında duracak birine daha çok ihtiyaç vardı. İkizler kısa bir süre annelerini ziyaret edip gelseler de fazlasıyla üzgünlerdi. Şevin’le beraber onlara oyun oynatıp eğlendirmekle çok daha büyük bir iyilik yapmış oldum.
Bir sonraki gün Zeren yengem, başının yan tarafında bir sargı ile hastaneden çıktığında konakta bayram havası esti. Herkes tekrar bir arada olmamıza mutluydu. Bir tek Kerem, dedesi
