Şirin,
Sanki bir iki saat önce kıyametler kopmamış gibi annem, babam ve Seher yengem, babamın açtırdığı odada sessizce oturmuş Zeren yengemin kendine gelme haberini bekliyorduk.
Babası, amcası ve erkek kardeşi hastaneyi basmaya kalkmış ama Arhat dayımın ağırlığını koyması ile kapıdan bile giremeden geri yollanmışlardı.
Annem ve Seher yengem bu işin burada bitmeyeceğini, muhtemelen ağalar meclisini toplayacaklarını söylüyordu. Oradan çıkacak karar üç aşağı beş yukarı belliydi ama belki dayım bir şeyler yapabilir diye içimden dua ediyordum.
Kerem annesi için ağalar meclisinin toplanacağını duysa kesin toplandıkları yeri ateşe verirdi.
Annemlerin tahminlerine karşılık babam sessizliğini korurken kapımız tıklanınca hep beraber dikkat kesildik.
İçeri gelen hemşirenin yüzüne bakılırsa müj
