AĞAYA SATILAN KADIN [+18]

Önizleme ... Önizleme ... Hevin Perran ... "Evlenmiyorum." diye direttim karşımda duran adama, babama. "Evleneceksin." dedi bir kez daha. Ayağa kalktım. "Beni zorla mı vereceksin, baba. Hem de tanımadığım etmediğim bir adama." Duraksadım. Ben yanlızca tanımadığım bir adama değil ki aynı zamanda yaşlı bir adama da gidiyordum. "Hevin," "Baba o adam senden bile büyük. Sen diyordun hep. Demez miydin 'Ben yedi sekiz yaşındayken o adam askerliğe gitmişti' diye. Yaşlı olması yetmiyor gibi çocukları da var." "Çocukları yok. Yeğenleri onlar. Kardeşi ölünce yeğenleri sahipsiz kalmasın diye nüfusuna almış. Adam hiç evlenmemiş bile." "Baba hala adam evlenmemiş diyorsun!" deyip ellerimle başımı sıktım. Başım şimdiden ağrımaya başlamıştı bile. Oflayıp gözlerimi yumdum. Babam konuşmaya devam etti. "Yaşın geçti artık. Ne istiyorsun? Sağda solda dedikodum yapılmaya başlanmış bile." deyince gözlerimi açıp ona döndüm. "Kim?" dedim sesimden akan sertlikle. "Kimin ne haddine? Kim benim dedikodumu yapmış baba?" En nefret ettiğim şeylerden biriydi arkamdan konuşulması. Ve şu anda da bu yapılıyordu. Boğazıma kadar sinirle dolup taşıyordum ve umarım burdakilere patlamazdım. "Kimse kim!" diye çıkıştı babam sinirle ayağa kalkarken. "Ben bir karar aldım ve sen de bu kararı uygulamak zorundasın!" "Ne vasıfla baba? Bak," İster istemez işaret parmağım ona doğru kalktığında göğsüm sinirden kalkıp iniyordu. "Babamsın, eyvallah. Sana sonsuza kadar saygı duyacağım... Hem de her şeye rağmen. Ama baba bu sefer olmaz. Böyle bir şeye razı gelmem. Çünkü evlilik çocuk oyuncağı değil. Ben, benim yaşımda bekar biri olsa belki tamam derdim ama buna hayır diyorum ve hiç bir şekilde de evet demiyorum. Bu da son sözüm!" Arkamı dönüp gidecektim ki "Sen neden bu kadar karşısın, kızım?" dedi. "Yoksa bilmediğim bir halt mı ettin?" "Ne?" derken hemen ona dönmüştüm. "Halt dediğin şey ne, söyle. Söyle baba. De ki kızım bu haltı ettin? Söylesene baba!" Diyemezdi. Bana şöyle "Adın çıktı kızım, adın!" diye bağırdığında gözlerim karşımdaki kadına takıldı. Ardından sol tarafımda duran kıza. Derin bir nefes alıp verdim. "Evlenmek istemiyorum diye mi adım çıktı?" Vallahi delirecektim o olacaktı yani. Kafamı duvarlara duvarlara vuracaktım. Ofladım. "Evet. Kızım okulunu da bitirdin. Aklında biri de yoksa neden-" "Baba," dedim lafını bölerek. "Senin bu işten çıkarın ne? Sen önce bir bana bunu söylesene ya." Babamı tanıyordum. Çıkarı yoksa asla oraya yanaşmazdı. "Abla," "Şimdi değil!" dedim elimi kaldırarak. Babama bakmaya devam ediyordum. "Hadi baba." "Senin yuvan olsun istiyorum." "Yeme beni. Böyle bir yerde bana bunları diyemezsin. Asıl amacını biliyorum. Adam sana ne teklif etti?" Babam sigara paketine uzanırken bir dal çıkarıp dudakları arasına yerleştirdi. "Hevin, senin yaşın geçti artık." "Baba ne yaş geçmesi? 23 yaşında mesleğinde biriyim." dedim sinirile. Paramediktim ama belli ki babamın gözünde bunun bir anlamı yoktu. "Evleneceksin." diye direttiğinde gözlerimi sıkıca yumdum. "Neden istemiyorsun?" Duyduğum sesle karşımdaki kadına baktım. "Yoksa aklında biri mi var? Ya da başka sebep?" "Seni parçalarım!" diye bağırdım. "Sen mi babamın aklına bunları sokuyorsun? Seni mahfederim!" Ona doğru atıldığımda babam yüksek sesle "Yeterrr!" diye bağırdı. Durdum. Sinirden kalkıp iniyordu göğüs kafesim. Dişlerimi sıktım. "Son sözü ben derim. O evlilik olacak Hevin. Bitti. Şimdi odana." "Sana annem üstüne yemin ediyorum. Yeminim olsun ki bedenimi de ömrümü de sizin uğrunuza harcamayacağım." Arkamı dönüp gittim. Odama girdiğim gibi kapıyı kapatıp sırtımı kapıya yasladım. "Benim sana bir sözüm var, anne." diye mırıldandım. "Ve başaracağım bunu." Gerekirse canımdan olurdum ama o adamla evlenmezdim... Gerekirse buralardan kaçıp giderdim ama evlenmezdim...