"Sevgilisiz bir Yasemin'e merhaba deyin." diyerek yanıma oturdu Yasemin. Bu kaçıncıydı ki acaba? Bir ara oturup saysa mıydık ki?
"Bence oha diyelim kanka." deyip kafasına vurdum. "Ulan es kaza biriyle çıksam eski eniştem çıkacak diye ödüm kopuyor."
"Merak etme kankacım, Demir ile çıkmam."
"Enişte katili olmamı istersen çıkabilirsin tabii." Bir kaç dakika durup, Ceylin ile Yasemin kıkırdamaya başlayınca "Lan!" diye bağırarak elimi kaldırdım vurmak için. Ama anında ikisi de uçmuştu yanımdan. "Beni o embesille mi yakıştıyorsunuz siz?"
"Embesilliği kabul ediyorum. Sen de beni affediyor musun?" Bu ne ya böyle? Her delikten fırlıyor. Gereksiz.
Derin bir nefes alıp, sesli bir şekilde geri vererek ofladım.
"Senin de beyninde demir var sanırım. Düşünmeni engelliyor olabilir. Bi baktırsana. Y
