719, Yoksun.
Önümdeki kağıt parçalarına bakarak bir kez daha katladım ve özenle kutumun içine koydum. Sandalyemde bir tur dönerek başımı arkaya doğru yasladım ve kulaklıklarımı taktım. Göksel'in Sen Orada Yoksun şarkısı çalmaya başladığında hafiften tebessüm ettim.
Şarkılar sanki beni bekliyordu, acı çekmemi, defalarca onu hatırlatmayı. Kapının eşiğindelermiş gibiydiler. Gerçi onların da bir suçu yoktu. Ben her şarkıda onu buluyordum.
Saat gecenin üçü olmalıydı. İki saat sonra uçuşum vardı, uyumam gerekiyordu ama yine geçirdiğim bir uykusuz gecenin ardından saatlerdir elimdeki kahveyle duruyordum.
Siyah, beyaz bir adamdı.
Hayalimdeki resim.
Kadehimi fırlattım yüzüne,
Kızgınım hiç gelmeyişine, bilmeyişine, hissetmeyişine,
Sen orada yoksun.
Derin bir iç çekerek öne doğru eğildim
