Ne yapmalıydım?
Onu ilk gördüğüm günü düşündüm. Ne kadar heyecanlıydı, hiç sormamıştım ama büyük projesini tamamlamış olmalıydı. Şimdi ise bir ölü gibiydi. Başını geriye doğru yaslamış, gözlerini sıklıkla kırpıştırıyordu. Göz altları mosmordu.
Gergince kıpırdandım.
Beni bırakıp giden oydu ve uyuyamayan da o muydu? Bazı şeyler gerçek dışı geliyordu. Derin bir nefes alarak başımı çevirdim. Neden her şeyi üstüme alınıyorsam...annesinin durumu kötüye gidiyor olmalıydı, ona üzülmüştü.
Bana üzülmediğini anladığım gün, beni arkasında ağlarken bıraktığı gündü.
Ellerimi gerginlikle ovuştururken tramvayın durmasıyla bazı insanlar inmeye başladı. Tramvay iyice boşaldığında tek tük insan kalmıştık. O hala karşımda duruyordu. Beni görmediğine emindim, başını bir an olsun olduğu yerden kaldırmamışt
