Araç trafiğinin akın ettiği caddeye karıştığımızda yanımızdan geçen araçlar bile güvende hissetmemi sağlıyordu. 23 yaşımda kötü adamlar tarafından az daha kaçırılıyordum.
Neden?
Niçin?
Nasıl buna cüret edebilirlerdi?
Kimdi onlar?
Sorular akın akın beyin duvarlarıma çarpıp dağılmaya ve çoğalmaya başlayınca düşünme yetimle ile birlikte enerjimde mucizevi bir şekilde geri dönmeye koyuldu. Ortamda ki sessizliği ise Toprak sonlandırdı.
"Sustun küçük Ninja?"
"Ödüm koptu." Dedim. Çok samimi bir itiraf olmuştu. Çünkü gerçekten, Nutku tutulmuş bir konuşmacı, kelimelerin terk ettiği bir yazar ve kimsesiz bir kız çocuğu gibi hissetmiştim o anlarda. Zor bir durumda Babam annem ve Fiko'nun yanımda olmadığı bir zaman diliminde kalmıştım. Başım fena halde dertteydi. Ya Toprak olmasaydı. O adamlarl
