On birinci sınıfı bitirmek üzereydik. Okulun arkasında, kameraların görmediği bir yere gelerek sigaramı yaktım ve dokuzuncu sınıflardan tanıdığım birkaç kişiye, etrafı gözetlemesi için işaret verdim. Neyseki tahmin ettiğim kadar geri zekalı değillerdi de hemen anlamışlardı.
"Yine içiyorsun." dedi Kağan bir anda önüme çıkarak. Gözlerimi devirdim kafamı sağa çevirerek. Kağan, kendini belli etmek ister gibi kafamı çevirdiğim yere geçti.
İlk kez tanıdığım Kağan'dan çok farklıydı. Göz altları çökmüştü. Işıl ışıl bakan, parıldayan gözleri ilk kez yorgunlukla bakıyordu. Gözümün önünde, benim için yaşam enerjisini sömürmüştü.
Birisinin ışığını çalmıştım.
O çatıda yaşadıklarımızdan sonra beni bırakacağımı sanmıştım ama kendini belli etmemeye çalışsa bile gölgesini her zaman hissedebiliyordum.
