Bir hafta.
Bir hafta geçmişti ama onu görmeye olan cesaretim de gittikçe sönüyordu. İlk başlarda içimdeki şeylerin bittiğini düşünmüştüm, belki de daha rahat olmamın sebebi buydu ama şimdi onu her gördüğümde kalbimin hızlıca çarpması beni ergenliğimin ilk yıllarına götürüyordu.
"Bak kızım." dedi Sedef benim hallerime dayanamayarak. Sude zaten beni çoktan salmıştı, göz ucuyla bize bakarak krakeri yiyordu. "Sen bu çocuğu istemiyor musun?" başımı salladım.
"İstiyorum." dediğimde Sude'de ayağa kalkarak "O zaman kendine gel!" diye çemkirdi. "Sen Yaprak'sın kızım! Unutma ki hepimiz birer bihteriz." deyince dudaklarımı büzdüm.
"Ben Bihter falan değilim ya ben olsam olsam Nihal olurum!" diyerek sızlandığımda ikiside kahkaha attı. "Komik mi ya." diyerek küskünce kollarımı birleştirdim.
"Kank
