BİR ASKER BİR AJAN (+18)

Saat gece yarısını çoktan geçmişti. Şehrin en lüks otellerinden birinin penthouse suitinde, cam duvarlar üzerinden İstanbul’un ışıkları parıldıyordu. Karanlık odada, sadece yatağın üzerindeki loş lamba ve dışarıdaki neon yansımaları aydınlatıyordu sahneyi. Adam, yani Efe Serhan, yatağın kenarına yaslanmıştı. Elleri, karşısındaki kadının beline kenetlenmiş, sertçe çekiyordu onu kendine. Kadın, sarışın bir modeldi ya da öyle görünüyor olmalıydı. Adını bile hatırlamıyordu Efe. Belki de sormamıştı. Önemli değildi. Onun için tüm kadınlar aynıydı: Geçici zevkler, unutulacak yüzler. Efe’nin kaslı kolları, eski asker geçmişinin izlerini taşıyordu. Göğsündeki dövmeler bir kartal ve altında kardeşinin adının baş harfi, “E” terle parlıyordu. Kadın inliyordu, ama Efe’nin aklı başka yerdeydi. Sertti, neredeyse vahşiceydi. Elleri kadının kalçalarını sıkıca kavrıyor, onu yatağa bastırıyordu. Dudakları kadının boynuna gömülmüş, ısırıyordu hafifçe – acı ve zevkin sınırında. Kadın sırtını yay gibi geriyordu, tırnaklarını Efe’nin sırtına geçiriyordu. “Daha sert,” diye fısıldıyordu kadın, ama Efe duymuyordu bile. Bu, onun için bir rahatlama yöntemiydi. Kadınlar, kardeşinin ölümünden beri birer araçtı sadece. Emre’yi öldüren o kadın… Sevgilisiymiş gibi davranan, ama aslında mafyanın bir parçası olan o kaltak. O günden beri, hiçbir kadına güvenmemişti Efe. Hepsi aynıydı: Tehlikeli, aldatıcı, kullanılacak ve atılacak. Kadın şimdi üstüne çıkmıştı, kalçalarını ritmik bir şekilde indirip kaldırıyordu. Efe’nin elleri göğüslerini sıkıyor, parmakları acıtacak kadar derine batıyordu. Kadın haykırdı, zevkten mi acıdan mı belli değildi. Efe’nin gözleri kapalıydı, ama zihni açıktı. Bu anlar, intikam planını unutturuyordu ona kısa süreliğine. Mafyanın arasında, kardeşinin katillerini bulmak… Yıllardır bu yolda yürüyordu. Eski asker disipliniyle, adım adım yükselmişti. Şimdi, Serhan Holding’in sahibiydi: Dışarıdan bakınca temiz bir inşaat devi, ama içeride uyuşturucu, silah ve kara para aklıyordu. Mafyanın bir parçası gibiydi hatta onlardan biri olmuştu. Ama amacı intikamdı. Emre’nin ölümünün arkasındaki adamı, o büyük patronu bulacaktı. Tam o sırada, yatağın başucundaki telefon çaldı. Efe önce duymazdan geldi, kadını daha sertçe kendine çekti. Ama zil sesi ısrarcıydı. Kadın duraksadı, “Bırak çalsın,” diye mırıldandı, ama Efe onu üzerinden itti. Telefonu kaptı, ekrana baktı: Sağ kolu, Cenk’ti arayan. “Ne var?” diye hırladı Efe, sesi hala nefes nefese. Patron, kötü haber,” dedi Cenk, sesi titreyerek. “Tır kayboldu. Uyuşturucu yüklü olan. Sınırdan geçmesi gerekiyordu, ama izini kaybettik. Polis mi, yoksa rakip çete mi bilmiyoruz. Ama işler karıştı.” Efe’nin yüzü asıldı. Kadın hala yatağın üzerinde uzanmış, onu izliyordu, ama Efe onu fark etmiyordu bile. “Nasıl kaybolur lan bir tır? Takip cihazı yok muydu?” diye bağırdı telefona. “Var efendim, ama sinyal kesildi. Son konum, Edirne civarı. Adamları gönderdim, ama bu iş kokuyor. Belki de istihbarat peşimizde.” Efe telefonu kapattı, yumruğunu yatağa vurdu. Kadın korkuyla sıçradı. “Sorun mu var?” diye sordu, ama Efe ona dönüp sertçe baktı. “Giysilerini topla ve çık. Parti bitti.” Kadın itiraz etmedi. Çabucak giyindi, kapıya yöneldi. Efe kalktı, pencereye yaklaştı. Şehir aşağıda uyuyordu ama onun dünyası hiç uyumuyordu. Bu tır, mafyanın büyük sevkiyatlarından biriydi. Kaybolması, planlarını altüst edebilirdi. Kardeşinin intikamını almak için bu çetenin güvenini kazanmıştı ama şimdi şüphe çekerse her şey boşa giderdi. Ertesi sabah, Serhan Holding’in gökdelenindeki ofisinde oturuyordu Efe. Şirket, Boğaz’a nazır bir konumdaydı lüks, güçlü, ama kirli. Masasının üzerinde dosyalar yığılmıştı: Resmi inşaat projeleri ama aralarında gizli hesaplar. Cenk karşısındaydı, rapor veriyordu. “Tırı bulduk abi,” dedi Cenk. “Ama boş. Mallar gitmiş. Şoför ölü. Polis olay yerine gelmeden biz temizledik, ama iz bırakmış olabiliriz.” Efe yumruğunu sıktı. “Kim yapmış? İstihbarat mı?” “Bilmiyoruz. Ama duyumlar var: MİT peşimizde. Şirketi izliyorlarmış.” Efe güldü acı acı. “İzlesinler. Ben temizim, dışarıdan.” Ama içinden biliyordu. Yıllardır mafyanın ta kendisi olmuş her türlü illegal işe bulaşmıştı. Kardeşi Emre, bir özel harekatçıydı. Mafyanın içindeki sevgilisi tarafından tuzağa düşürülmüş, öldürülmüştü. Efe, ordudan ayrılmış, intikam için bu yola girmişti. Şimdi, mafyanın en büyük tedarikçilerinden biriydi. Ama amacı, zirveye ulaşmak ve o patronu indirmekti. …… Emniyetin koridorlarında başı dik kendinden emin yürüyen genç kadın Samir amirin isteği ile toplantı odasına gelmişti. Emniyet müdürü, Salim amir ve organize suçlar ekibinden arkadaşları toplanmış, projeksiyondan yansıyan adama bakıyorlardı. İçeri girdi üstlerine saygıyka selam verdi. Emniyet müdürü gel kızım, geç şöyle deyince onun gösterdiği yere doğru adımladı ve oturdu. “Amirim izninizle sunumu başlatıyorum.” diyen silah arkadaşının gösterdiği ekrana baktı. Salim amirin talimatı ile sunum başladı. “Efe Serhan, Tsk nın başarılı bir subayıyken, özel harekatçı kardeşi Emre Serhan’ın, şehit edilmesi ile tamamen psikolojisi bozularak görevinden istifa etmiş, yolunu illegal bir şekilde çizmeye başlamıştır. Kardeşinin, sevgilisi sandığı kadın tarafından şehit edilmesi hayatının en büyük darbesi olmuştur. Çapkın ve kadınlara güvenmeyen bir adam. O dönem meşhur mafya babası tarafında teklif gelince kabul etmiş, adamın ölene kadar işlerini yürütmüştür. Adam öldükten sonra yerine geçip her türlü, uyuşturucu ve silah ticaretini yönetmeye başlamıştır. Aslında amacının önceleri kardeşinin intikamını almak olduğunu düşünsekte sıcak paranın, gücün ve zenginliğin onda intikamdan ziyade yaşam biçimine dönüştüğünü net görebiliyoruz. İntikamı bile unutmuş vaziyette. Organize ve kaçakçılık şube birkaç kere baskın yapıp tırlarına el koydu ama adam her seferinde kendisi ile uzaktan yakından alakasız kişilerin enselenmesini sağladı. Son yıllardaki sokak çetelerinin kavgası, kaçakçıların da işlerinin aksamasına neden oldu. Şimdi kafası ve işleri aşırı karışık ve meşgulken operasyonun tam zamanı olduğunu düşünüyoruz.”deyip baş selamını verip yerine geçti. Salim amir eminiyet müdürünün de onayıyla operasyonu anlatmaya başladı. “Ela, sen bu adamın yanına sekreter olarak gireceksin. Çok uyanık ve sert mizaçlı bir adam. Özellikle kadınlara karşı. Ama prensip olarak çalışanlarına değer veren biri. Bu konuda endişen olmasın. Herkesten önce kardeşi Savaş’ın sana güvenmesini sağlamalısın. Savaş daha ılıman ve anlaşılabilir bir adam. Efe ne kadar fevri ise Savaş bir o kadar sakin. Abisi kadar zeki değil ama yine de bu işlerin içinde iyi yetişmiş bir adam. Anne babaları kendi hallerinde, vatanlarını seven, bir de bu uğurda evlat vermiş insanlar. Oğullarının işini tam olarak bilmiyorlar. İki kız kardeşleri var. Biri evli diğeri ise üniversite öğrencisi. Ailenin tek illegali Efe iken, Savaş’ı da yanına alıyor ve para akışı her ikisini de bu yolda temelli kalmaya ilna ediyor. Sekreteri olarak, toplayabildiğin kadar bilgi toplayacaksın. Güvenini kazanacak ve bize bilgi akışı sağlayacaksın. Bu sefer kaçış yolu bırakmayacağız.”dedi Salim amir. “Emredersiniz amirim.”dedi Ela Yavuz. “İsmin aynı kalacak, diğer bilgilerinin değiştirildiği yeni kimliğin burada. Yarın önce Savaş Serhan’la tanışacaksın. İş için onu ikna edersen, Efe Serhan sen konusunda ikna olacaktır. Dosyayı al, akşam iyice çalış. Yarından itibaren Ela Yavuz değil, Ela Senet’sin. İletişim şeklimiz ve zamanımız konusunda bilgi vereceğiz” diyen Salim amirin uzattığı dosyayı aldı. Çoğu bilgiyi biliyordu ama adamın kişilik özelliklerine biraz daha çalışmalıydı. “Emredersiniz amirim. Yarın o işi almış olacağıma emin olabilirsiniz.”dedi Ela. “Bu en önemli operasyonlarımızdan birisi. Hata istemiyorum. Kolay gelsin.”deyip aralarından ayrılan emniyet müdürü ile toplantı bitmişti. Ela yeni kimliği ile eve dönmüştü. Ev arkadaşı Burcu’nun yaptığı nefis yemeklerin kokusu burnuna gelince içi huzurla dolmuştu. “Hoş geldin balım.”diyerek neşe saçtı genç kadın. “Hoş buldum kardeşim. Yemekler mis gibi kokuyor yine.” “Üstüme tanımıyorum artık. Hiç mütevazi olamam.”dedi Burcu sarı saçlarını savurarak. “Hadi masada bekliyorum.”deyip mutfağa geçti. Ela arkadaşının bu haline gülmeden edememişti. Yemek masasında büyük bir keyifle yediği yemeği bitirip arkadaşına “Ellerine sağlık harika olmuş ama daha fazla yiyemeyeceğim. Şimdi hemen çalışmaya geçmem lazım.”dedi. “Afiyet olsun. Ben toparlarım sen çalışmaya geç. Ciddi bir operasyon sanırım.”dedi daha önceki operasyonlardan da çok iyi bildiği arkadaşının haline bakarak. “Öyle. Kimlik değiştirecek kadar.”dedi Ela masadan kalkıp bilgisayar başına geçerken. Burcu bir şey söylemeden masayı toparlamaya başlamıştı. Ela salondaki masada Efe Serhan dosyasını ikinci kez okuyor, arada bir arama motorundan adamın hakkında çıkan magazin haberlerine bakıyordu. Aradan geçen bir saatin ardından Burcu elinde açık limonlu çay ile yanına gelip masaya bırakırken, “Birazdan kulübe geçeceğim. İstediğin bir şey varsa yapayım. Belli ki geç vakitlere kadar sürecek çalışman.”dedi. Göz ucuyla da bilgisayardaki Efe Serhan’ın gece hayatının renkliliği hakkında çıkan habere bakmıştı. “Oha, çok yakışıklı.”deyince Ela arkadaşına dönüp “abartma Burcu.”dedi. “Ne abartması be? Adam taş gibi şuna bak. Yeni av bu mu? İnsan kıyamaz.”diyerek hayran hayran baktı. “Mafya adam, uyuşturucu, silah ticareti ne ararsan var Burcu. Gerçekten bu adama mı düştün?” “Olabilir bu adamda her numara vardır. Kadınlar boş yere gezmiyor yanında.” derken hayran bakışlarını ekranda gezdirmeye devam edince Ela ekranı kapattı. “Senin bu gece sahnen yok mu kulüpte? Git ona hazırlan.”dedi. Burcu özel bir okulda müzik öğretmeniydi ama haftanın iki günü de gazino tarzı yemekli bir kulüpte gece sahnesine çıkıyordu. Bakması gereken yaşlı bir anne babası ve henüz okuyan bir kardeşi vardı. Anca para yetiştiriyordu. Ela ile aynı mahalleden arkadaşlardı. Ela’nın anne babası pandemi döneminde arka arkaya vefat etmiş yapayalnız kalmıştı. Burcu ile yeni bir eve çıkmak ona adeta ilaç gibi gelmişti. Arkadaşı sahne kostümünün olduğu kılıfı da alarak evden ayrılınca kapıyı kilitleyip yatağına gitti. Yarın büyük gündü. Dinç olmalıydı. ………….. Kapı çalındı. İnsan kaynakları müdürü girdi. “Efendim, Savaş Bey’in aldığı yeni sekreteriniz geldi. Görüşmek ister misiniz?” Efe başını salladı. “Gönderin.” Kapı açıldı ve o girdi: Ela. Uzun siyah saçları, yeşil gözleri, profesyonel bir etek ceket takımı vardı. Efe onu süzdü güzel ama sıradandı. Kadınlar konusunda uzmanlaşmıştı; bu da onlardan biri gibi duruyordu. Belki bir gecelik eğlence olurdu. Fakat bazı prensipleri vardı. Hiçbir çalışanıyla yatmazdı. “Hoş geldin,” dedi Efe, gülümseyerek. “Ela değil mi?” “Evet efendim,” dedi Ela, sesi sakin bir şekilde. “Özgeçmişimi inceleyebildiniz mi?” “Evet. Deneyimli görünüyorsun. Otur.” Ela oturdu, dizlerini birleştirdi. Efe onu inceliyordu: Dudakları dolgun, boynu zarif. Ama gözlerinde bir şey vardı masumiyet mi? Hayır, tüm kadınlar aynıydı. Kardeşini öldüren o kadın da böyle başlamıştı: Masum görünümlü ama zehirli. “İşler yoğun burada,” dedi Efe. “Gece geç saatlere kadar çalışabilir misin?” Ela gülümsedi hafifçe. “Elbette. Ne gerekiyorsa.” “Seyahat engelin olmayacak, nişanlanma, evlenme, hamilelik gibi durumlar da istemiyoruz. İşimiz zor ve yoğun. Sekreterden öte asistanım olacaksınız. Sizden önceki asistanlarımız ya evlendi gitti ya çocuk doğurdu ayrıldı. Bu yüzden haftalarca işimiz aksıyor. Bu defa kesinlikle böyle bir şey istemediğimizi baştan konuşuyoruz.” İçinden Ela düşünüyordu. Bu adam tam beklediğim gibi. Çapkın, tehlikeli. Ama ben buraya iş için geldim. Adamın gözleri keskin, sanki içimi okuyor. Efe kalktı, Ela’nın yanına yaklaştı. “Başlayalım o zaman. İlk iş dosyaları kolayca bulabileceğin şekilde düzenle. Kahve içersen kendine al.” Ela başını salladı. “Tamam” Ofisten çıkarken, Efe arkasından baktı. Bu kadın farklı mıydı? Hayır, hepsi aynı. Ama bir şey çekiyordu onu. Gün ilerledikçe, Ela ofiste çalışıyor, Efe onu izliyordu. Hareketlerinde en ufak bir yanlış bulamayınca izlemekten vazgeçmişti. Ofiste sert tutumuyla bilinen Efe, Ela’nın da kendisinden çekinmesini bekleyecekti mecburen. Ela’dan önceki asistanı evlilik bahanesi ile yanından ayrılmış, Efe’nin sinirli hallerine, kaprislerine daha fazla dayanamamıştı. “Abi, umarım Ela’yı bıktırmazsın.”dedi kardeşi Savaş. “Niye oğlum?” “Abi her giren kız bir bahaneyle çıkıyor. Sinirlerine hakim olmayıp kızların yanında kükrersen bir tane bile çalışan bulamayacağız bence.” “Savaaaş. İşine bak birader.” deyip önündeki işine odaklandı. Bir yandan da hak vermiyor değildi. Daha dikkatli olmayı kafasının bir kenarına yazmıştı.