Bozok

Kış kendini göstermeye başlamıştı artık yağmur durmadan yağıyordu heryeri topragın güzel kokusu sarmıştı çoktan Şehirden uzak bir yerde ormanın içinde yaptırdığı evinde sakin ve güvenli nir hayat yaşamak için yaptırdığı evinden çıkıp arabasına binip şirkete doğru yol almıştı kerimhan bugun hava yagmurluydu ama severdi böyle havaları camdan dışarı bakti yagmurdan kaçan yürüyen insanlara bakti öyle şirkete gelince kimseyle konuşmadan odasına girdi yarım saat kimse rahatsız etmezdi onu ceketini cıkarıp koltuguna oturdu bugun planın ilk adımı için adım atmışlardı bunun için çok düşünmüşlerde yıllardır kusursuz olması için kalkıp camdan yağan yagmuru izlemeye başladı. Kapı çalınca koltuguna oturdu “Gel” Gelenler yiğit alı ve zaferdi içeri girip kapıyı kapatınca karşına oturdular “ durumlar nasıl” “ iyi abi herşeyi gelirken konrtol ettik şuan bir sıkıntı yok sadece otellerde biraz değişim gerek onun için iç mimarlar bi baksın dedim” Zaferin telefonu calınca susmak zorunda kaldı zafer hemen açtı bu telefon planın ilk adımı için aradıklarını anladı odadaki herkes “Zafer abi kızı aldık doğrudan eve mi getirelim” Zafer bi abisine baktı biliyordu artık geri dönüşü yoktu “ sen direk eve getir koçum dikkat edin sorun çıkmasın sessiz sakin olsun “ “ tamam abi merak etmeyin” Telefonu cebine attım abisine bilgi verdi hemen “Abi kızı almışlar eve götürüyorlar” Kerimhan zafere bakıp kafasını salladı gözlerini ellindeki tuttuğu tesbihe çevirdi gözleri kararmıştı o adamdan intikamını alıcaktı ya ölücekti o adam yada hapse giricekti ama cezasını cekicekti İki adamdan abisininin bakışlarını görmüştü burdan dönüş yoktu biliyorlardı onlarda bu intikamı istiyorlardı baba yerine koymuşlardı ihsan beyi “Gelsinler bakalım” Yavas hareketlerle yerinden kalktı üstünü düzeltip yine kimseyle konuşmadan odasından cıktı eve gidip geleni görmek istiyordu ona daha eve girmeden cehennemi göstermek istiyordu… Bahar yine evindeki çiçeklerle oyalanıyordu evden cıkması yasaktı gerekmedikçe çıkamazdı evden babası hemen kızardı ve bazen şiddet uygulardu çocukluğu hep susmakla geçmişti zaten babasının gözüne batmamak için ugrasırdı hep yanlızdı çiçeklerin işleri bitince ayagı kalktı saksı lazımdı gidip alsa iyi olurdu heryer düzenli olurdu babası böyle görsün istemiyordu içeri girip üstüne bir pantolan ve kazak giydi cantasını montunu alıp asagı indi mutafa girdi “Güldeste anne ben sakı alıp gelicem şimdi babam böyle görmesin” “ tamam kızı ama dikkatli ol “ Güldeste annesini öpüp montunu ayakkabısını giyip evden cıkıp arabasına bindi en yakın bahçe eşyaları satan yere geldi burayı severdi heryer çiçekti en sevdiği şeyler Arabayı park ettip hemen içeri girdi çalişanlara selam verip istediği şeyi aramaya başladı biraz dolaştıktan sonra sonundan bulmuştu sakısı almak için egilince arkasında birini hissetti daha dönemeden agzına bir el kapandı bahar çırpınıyordu ama güçğ yetmiyordu bir türlü arkasındaki adaç çok güçlüydü gözlefi kapanıyordu artık bir el onu karanlığa çekiyordu sanki dayanmadı daha fazla kendini karanlığa bıraktı yorulmultı derin bit nefes aldı ama sonrası karanlıktu…