“Aman, aman! Hoş geldiniz gençler! Sizleri görmek ne kadar güzel, sefalar getirdiniz.” diye yükseldi Arda’nın babasının sesi. Yüzü gülüyordu. Aslı anne ve babasının yanında misafirleri karşılamak için durmuş, üstüne düşen kardeşlik görevini yerine getiriyordu. Onu gördüğü an ne bir adım geri atabildi ne de gözlerini Mert Ali’den kaçırabildi.
“Hoş geldiniz,” diyebildi güçlükle.
“Hoş bulduk,” dedi Mert Ali. Yutkunurken adem elması aşağı yukarı aşağı hareket etti, sanki her nefeste geçmişini yutmaya çalışıyordu. Bakışları, Aslı’nın gözlerinden kaçamadı. O gözlerde on bir ayın birikmiş suskunluğu vardı. Onu gördüğü o ilk günkü gibi çarpılmış hissediyordu. Ama bu defa aşkın yanında pişmanlık, acı ve özlem de vardı.
İkisi de birbirinin kalbini delip geçen bir sessizliğe gömüldü. Kalabalığın
