Yıldız Tozu

Karnem elimdeyken okulun pek yeni sayılamayacak binasından çıktım. Bir yıl daha acısıyla tatlısıyla bitmiş sonunda okul tatile girmişti. Okulun kapanmasına eskiden de sevinirdim ama şimdi öyle bir sevinmiştim ki sırtımdaki yükten kurtulmuşum gibi rahatlamış, daha kolay nefes almaya başlamıştım. Bu okul yılı, diğer okul yıllarından daha da kötüydü. Başım bir saniye bile beladan kurtulamamış adeta belayla Dila adı birbiriyle yapışmıştı. Normalde de okuldan pek hoşlanmazdım ama bu yıl on birinci sınıftaydım ve hem bölümüm hem de sınıfım benim için uygun değildi. Zorbalığa uğramış ve hiçbir şey yapamamıştım. Ağlamak dışında, onu hep yapıyordum. Şimdiyse elimdeki saçma kağıt sayesinde onlardan kurtulmuştum. Bir daha onlarla aynı sınıfta olmayacaktım ve kimse bana zorbalık yapmayacaktı. Okulun hemen yanındaki durağa ilerleyip oturdum ve servisin gelmesini beklerken elimdeki karneyi başımın üzerine getirip yakıcı güneş ışınlarından korunmaya çalıştım. Sonunda beredeyse eylül ayından beri beklediğim şeyi yapacaktım. Cebimdeki telefonumu tek elimle çıkarıp hızla w******p’a girdim. “11/D” olan grup adını “12/D” olarak değiştirdiniz. 0545..: Grubun adını değiştiren Dila mı? Gözlerime inanamıyorum. 0543..: Aynen kanka Dila. Gruba ilk defa girdi herhalde vkscmöncksö Su: Ya bana görüldü atıyordu hep Su: Onu bırakın da 12 olduk yaaa 0545..: Valla büyüdük iyice Siz: Merhaba sevgili 11/D pardon 12/D grubu. Hepinize buradan bir şeyler söylemeyi kendime borç bildim. Koca bir yılı sizin gibi kafayı sıyırmış insanlar ile geçirdiğim için gerçekten kötü hissediyorum. Koskoca bir yılı nasıl bu hale getirebildiniz, hangi günahımın cezasınız gerçekten bilmiyorum. Sizden nefret ediyorum. Umarım bir daha hiçbir şekilde görüşmeyiz. Siz hariç canım bebeklerim Simge ve Deniz. Ben sınıf değiştiriyorum. Hepinize iyi günler ve iyi tatiller. Gözlerimi telefondan çekip durağa yaklaşan servise çevirdim. Bu kısa mesaj bile içimdeki öfkenin biraz olsun azalmasına neden olmuştu. Gerçekten bu bir yılda o kadar yıpranmıştım ki kendimi çok kötü hissediyordum ama şu an rahatlamıştım. Biraz olsun rahatlamıştım. Servisin kapısı açıldığında hemen yerimden kalktım ve arka kapıdan girip her zaman oturduğum koltuğa ilerleyip cam kenarına geçtim. Okulumun soluk sarı renkli binasına camdan bakarken derin bir nefes almadan edememiştim. İlk kapıdan girdiğim gündeki heyecanım yerini koca bir üzüntü dalgasına bırakmıştı. Böyle olmasına gerek var mıydı? Titreşimde olan telefonumun aralıklarla titreyip durmasına katlanamadım ve daha çıkmadığım gruba girip ne yazmışlar diye bakmaya başladım. Su: Bu neydi şimdi ya? Su: Ben ne okudum az önce? 0545..: Bize nefretini kusası gelmiş herhalde hanımefendinin 0545..: Hayatını cehenneme çevirecek ne yaptıysak artık 0545..: Kesin geçen hafta sırasına yapıştırıcı döküldü diye bu halde prenses :D 0546..: Çok haklısın Görkem 0546..: Alt tarafı elim çarpmış onun sırasına yapıştırıcı dökülmüş aq ne atar bu 0543..: Salağın tekiydi zaten 0543..: İlgi bağımlısıydı, herkesin önünde ağlayıp duruyordu Siz: Hala gruptayım yalnız. 0545..: İlgi manyağımız da gelmiş :) Melek: Tamam yeter bu kadar. Siz: Neyse ki sizinle vaktim doldu. Bay aptallar. Siz: Dur bir dakika siz dilciydiniz değil mi? Siz: Gruptan ayrıldınız. Gruptan çıktıktan sonra derin bir nefes aldım ve bakışlarımı camdan dışarıya çevirdim. Tam anlamıyla kurtulmamıştım çünkü hala aynı okuldaydım ama en azından derslerde onlarla aynı sınıfta olmayacaktım. Bu da bir şeydi. Cebimdeki düğümcük olmuş kulaklığımı çıkartıp servis hareket edene kadar çözmekle uğraştım ama öyle bir dolaşmıştı ki yol bitene kadar çözülmeyecek gibiydi. Hüzünle düğümleri çözmeye çalışırken pek sevmediğim eski sınıf arkadaşlarımın dediklerini düşünüyordum. İlgi manyağı falan değildim sadece çok duygusaldım, hemen en ufak şeyde gözlerim dolardı ve istemsizce ağlardım. Bu yıl ağlamamak için kendimi çok tutmuştum ama beni çok zorladıkları anlar olmuştu ve ister istemez birkaç damla yanaklarıma akmıştı. Ben de okulda, hele ki herkesin önünde ağlamaktan memnun değildim ama yaşlarımı kontrol edemiyordum. Aynı onların zorbalığını kontrol edemediğim gibi… Neyse ki üç aylık bir tatile girmiştim. Yatardım, kitap okuyup kendi kendime dans eder, sahile falan inerdim. Üç ay, rahatlamam için çok iyi bir süreydi. Yapabileceğim sınırsız şey vardı. Tam yapacaklarımı aklımdan geçirirken telefonum titredi ve ekranıma bir bildirim düştü. Zaten çözemediğim kulaklığımı bacaklarımın üzerine bıraktım ve telefonumu alıp şifremi girerek bildirime tıkladım. Tanımadığım bir numara, w******p’tan mesaj atmıştı. 0532..: Bugün baya sinirli olduğunu duydum. 0532..: Ben de durur muyum? 0532..: Durmam tabii ki. 0532..: Dedim ki sana yazayım da şansımı deneyeyim. 0532..: Bana da sinirlenir misin Yıldız Tozu? Dudaklarım aralık bir şekilde mesaja bakarken şaşkındım. Bu da kimin nesiydi? Neden böyle saçma salak mesajlar atmıştı. Birinin beni işletiyor olduğu fikri şaşkınlığımı attığım ilk an aklıma yattı. Büyük ihtimal sınıf grubuna attığım az önceki mesajlarımı gören biri gelip benimle dalga geçmeye çalışıyordu. En mantıklı açıklama buydu. Sinirli olduğumu da oradan biliyor olmalıydı. Daha az önce çıktığım sınıf grubuna girip bana mesaj atan kişinin numarasını ararken adeta gözlerimi dört açmıştım. İçimde kocaman bir korku vardı, elim ayağım titriyordu. Neden bu kadar gerildiğimi bilmiyordum, sanırım bu mesajlardan sonra okula döndüğümüzde daha da sataşmalarından korkmuştum. Bana yazan numaranın sınıf grubunda olmadığını fark ettiğimde tekrar onun mesajlarına döndüm. Ne profili ne de adıyla alakalı bir şey vardı. Tamamen gizemli, kim olduğu bilinmezdi ve bu beni daha da korkuttu. Yine de cevap vermek yerine ekranı kapatıp evimin yakınlarındaki sokağa şaşkınca baktım. Neredeyse eve gelmiştim ve ben bunu yeni fark ediyordum. Hızla arka kapıya ilerleyip servisin kapıları açıldığı an kendimi dışarı attım ve adeta koşarak evimin bahçesine ilerledim. Öğlen saatleriydi bu yüzden evde kimse yoktu. Çantamdaki anahtarı çıkartıp kapıyı açarken hızlı olmaya çalışıyordum ama elimdeki karneyle pek hızlı olamamıştım. Kapıyı açtığım gibi kendimi içeriye çektim ve ayakkabılarımı çıkartıp koşturarak salondaki orta sehpaya karnemi bırakıp kendimi de üçlü koltuğa attım. Cebime yerleştirdiğim telefonu çıkartırken gergindim. Bana neden yazmıştı ve yıldız tozu da ne demekti? Acaba Görkem mi benimle dalga geçiyordu yoksa Oğuz muydu? Konuşmaya girip gözlerimi mesajlarda gezdirdim ve klavyemin üzerinde parmaklarımı gezdirmeye başladım. Siz: Ne saçmalıyorsun? Siz: Biliyorum seni Görkemler gönderdi. Onlara söyle ki umurumda değiller. 0532… kişisini engellediniz. Cevap bile vermesine izin vermeden engeli bastığımda derin bir nefes aldım. İyi ki engelleme özelliği vardı keşke gerçek hayatta da olsaydı. İyi ve en doğru şeyi yapmıştım. Muhtemelen bütün yaz benimle uğraşmaya devam edeceklerdi ama buna izin vermeyecektim. Bütün yıl susmuştum bu yaz susmayacaktım. Tam mesajları silecekken onu engellemeden önce attığı mesajlar gözüme takıldı. 0532..: Onlar benim de umurumda değil 0532..: Beni ilgilendiren sadece sensin, Yıldız Tozu