“İyi misiniz?”
Ahsen’in sorusuyla Şebnem, samimiyetten uzak yapmacık bir gülümseme takındı. “İyiyim teşekkürler. Ben Türker’in annesi Şebnem.”
İkisi birlikte yeni tanışan iki yabancı gibi içeriye ilk adımlarını atarken Şebnem, en son yıllar önce gördüğü kadını dikkat çekmeden inceledi. Geçen onca seneye rağmen yine çok güzeldi. Zaman hiç adil değil diye düşündü. Çünkü ona göre yıllar kendinden birçok şeyi alıp götürmüş olsa bile Ahsen de hiçbir şeyi değiştirmemişti. Ve şimdi hiç değişmeyen bu kadın, hayatını alt üst edecek değişimi gerçekleştirmek için geri dönmüştü.
Ahsen’in, Şebnem’in hareketlerinin bir tuhaf olduğunu düşündüğü saniyelerde Cengiz, Başak’tan af diliyordu. Elini öpen kızın ellerini bırakmayan adam yalvarır gibi, “Sana söylediğim yalan yüzünden beni affedebilecek misin k
